بايد فراموشت کنم چنديست تمرين مي کنم
من مي توانم ! مي شود ! آرام تلقين مي کنم
حالم ، نه ، اصلا خوب نيست .... تا بعد، بهتر مي شود ....
فکري براي اين دلِ آرام غمگين مي کنم
من مي پذيرم رفته اي و بر نمي گردي همين ! خود را براي درک اين ، صد بار تحسين مي کنم
کم کم ز يادم مي روي اين روزگار و رسم اوست ! اين جمله را با تلخي اش ، صد بار تضمين ميکنم
این جمله ی امضای پسر عموته....
خوشم اومد با اجازش ورداشتمش...
ممنون
اونقدر گرممه كه خنديدن, حكم مرگ رو داره برام... نميدونم اينروزا چرا هي ياد سگ آقاي پتيولpetivel مي افتم و الكي پيش خودم مي خندم ..چند روزه پيش هم اين آقاي بامبل رفته بود تو مغزم...
راستي اون عكس هواپيماتون هم كم از اين عكسهاي سورئاليستي نداشت ها! فقط نه اينكه ما موضوع رو ميدونيم... حلاجيش راحت تره.. ولي برا يه هونولولويي كاملا مسخره به نظر مياد