کاش هربار که از خودم نااُمید، خسته و آزرده میشم، هربار که جوری تو غم فرو میرم که هر دفعه بعدش میمونم چطوری زنده ازش بیرون اومدم، یک چیزی برای تکیه دادن، ادامه دادن و مطمئن شدن از اینکه واقعا روزهای بهتری تو راهه میداشتم. از تنها بودن در برابر این حـجم از احساسات بـد زیادی خستهام...