sepideh2008

#49

سلام دسترسی نبود. پستتون رو منتقل کردم
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/461412-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%DB%8C-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE/page4

وقتی به ایرانی بودن خودم می‌اندیشم، نمی‌توانم به سرزمین ایران افتخار کنم. فخر کردن به خاک به دلیل زاده شدن در آن برای من بی‌معناست. غروری که از ایرانی بودن دارم تنها از آن رواست که می‌توانم مخاطب بخشی از فرهنگ ایران باشم؛ یعنی فرهنگ والا و نخبه‌ی آن؛ مخاطب نویسندگان، اندیشوران، شاعران و محققان و هنرمندان. تنها فرهنگ است که مرا به ایران می‌پیوندد. اگر اندوهی می‌خورم از وضع ناهنجار جامعه و سیاست آن به سبب شیفتگی به فرهنگ ایران است. دوست دارم این فرهنگ بماند و ببالد. با جامعه‌ی منحط و حکومتِ غیردموکراتیک همین شعله‌ی لرزان و پریده رنگ فرهنگ نیز می‌میرد.

رموز فروش موفق

اخلاق کاری