شول فلکین گردیشى٫ هئچ وقت منى شاد ائتمه دى
از گذشتن روزگار،همیشه غمگین بودم.
خسته کؤنلوم بیر بلادن٫ غمدن آزاد ائتمه دى
و همیشه با قلبی پر از غم و بیداد زندگی کردم.
آیرى دوشدوم قووم و قارداشدان منى یاد ائتمه دى
از یاد همه رها شدم با این که در بند بودم.
من تکین بخت-ى قارانى خانه ویران ائتمه دى
همواره در حسرت یک خونه آباد بودم.
نئیله ییم ائى دوستان٫ من بى وفایا اوغرادیم؟
حال به من میگویید با هر دوستی اسیر و بی وفا گشتم؟