غریب است دوست داشتن.
و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن...
وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...
و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛
به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی رحم تر.
تقصیر از ما نیست؛
تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند
آن روز دنیا برایم تیرگون شد که گفتیش دیگر دیگر نمیتوان !!!
من آموختم که بخواهم گرچه تو نمیخواهی
خیلی ها این روزها به کارهائی که میکنیم میخندند و نمیدانند که این دیوانه به فکر شفا نیست !!!!!
میخوانی و میدانی ......
