-
بچه که بودم
پیشانی ام سفید بود ...
بابا
به دبستان که رفتم آب داد !
ما گلهای خندان شدیم و فرزندان ایران
و دفتر های ما خط خطی ...
بچه که بودی
آسفالت بود و یک تکه گچ
و خانه های از یک تا هشت ...
بعد که باران می آمد
و خط ها را می برد
تکلیف ما سفید بود ...
حالا بعد از این همه سال
مشق هایم را نمی دانم
پیشانی ام پر از خط ...!
ابوالفضل پاشا
خدا گفت: زمین سردش است.چه کسی میتواند زمین را گرم کند؟
لیلی گفت:من.
خدا شعله ای به او داد.لیلی شعله را توی سینه اش گذاشت.
سینه اش آتش گرفت.
خدا لبخند زد.لیلی هم.
خدا گفت :شعله را خرج کن.زمینم را به آتش بکش.
لیلی خود را به آتش کشید.خدا سوختنش را تماشا میکرد.
لیلی گر میگرفت.
خدا حظ میکرد.
لیلی میترسید.میترسید آتش اش تمام شود.
لیلی چیزی از خدا خواست.خدا اجابت کرد.
مجنون سر رسید.مجنون هیزم آتش لیلی شد.
آتش زبانه کشید.آتش ماند.زمین خدا گرم شد
خدا گفت:اگر لیلی نبود زمین من همیشه سردش بود... -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
)
xxxxxxxx HaPpY VaLeNtInE xxxxxxxx 
:*
(((((((((((((((((((man chikar konam?