Recent content by Mehr noosh

آن تهی مغزراچه علم و هنر که بر او هیزم است یا دفتر

نمی دانم تو میدانی که ماندن از برای چیست نمی دانم چرا هستم چرا ماندم نمی دانم از این دنیا چه می خواهم

Mehr noosH Mehr noosH دارم اميد عاطـفـتی از جانـب دوسـت کردم جـنايتی و اميدم بـه عـفو اوسـت دانـم کـه بـگذرد ز سر جرم مـن کـه او گر چـه پريوش است وليکن فرشته خوسـت

Mehr noosh Mehr noosh سرنه چيزيست كه شايسه پاي تو بود ذره اي در همه اجزاي من مسكين نيست كه نه آن ذره معلق به هواي تو بود

Mehr noosH Mehr noosH دلم جزمهر مهرویان طریقی بر نمی گیرد زهر در می دهم پندش ولیکن در نمی گیرد

Mehr noosH Mehr noosH شكر به صبر دست دهد عاقبت ولي به عهدي زمانه زمانم نميدهد

Mehr noosH Mehr noosH نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

يادم آيد كه دگر از تو جوابی نشنيدم پای در دامن اندوه كشيدم رفت در ظلمت شب آن شبوشب های دگرهم نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم نكنی ديگر از آن كوچه گذر هم بی تو اما به چه حالی من از آن كوچه گذشتم !!

از نظر من عشق یعنی حماقت؛حالا هر جور دلش میخواد باشه ولی سعی کنید با کلمه ی عشق گول نخورید تا ازتون سوء استفاده بشه.... عذر میخوام اگر هیچ شعر و داستان و متن زیبایی راجع به عشق نداشتم اما توصیه بهتون کردم و بهتون هشدار دادم تا از این خواب عشق بیدار بشید.

من دلم واسه کسی تنگ شده که خیلی دوستش داشتم اما اون بی معرفت بود حالا که فکر میکنم میبینم همون بهتر دلم واسه هیچکس تنگ نشه پس واسه هیچکس تنگ نشده

مرا در منزل جانان چه امن عيش چون هر دم جرس فرياد مي دارد که بر بنديد محل ها شب تاريک و بيم موج و گردابي چنين هايل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها حافظ

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را هر که را خوابگه آخر به دو مشتی خاک است گوچه حاجت که بر افلاک کشی ایوان را حافظ

دانلود رايگان كتاب آموزش مهارتهاي هفتگانه ICDL کد: Password : www.irebooks.com-www.ircdvd.com کد: http://www.irebooks.com/downloads-191.html لينك كمكي دانلود كتاب Ebook Download ورژن: فارسي اندازه فايل: 4.03 مگابایت

ميشکفتم ز طرب ز آنکه چو گل بر لب جوي بر سرم سايه ي آن سرو سهي بالا بود پير گلرنگ من اندر حق از رق پوشان رخصت خبث ندادار نه حکايت ها بود حافظ

دوش ميگفت که فردا بدهم کام دلت سببي ساز خدايا که پشيمان نشود