آدمها ترك كردن را دوست دارند ، سرشان را با افتخار بالا میگیرند و میگویند
ترك كردم (سیگار را ، نت را ، خانه را ، دوستانم را ، معشوقم را و ...)
اما هیچ كس ترك شدن را دوست ندارد، سرشان را پایین میندازند و با همهی غم وجودشان میگویند تركم كردند
( دوستانم ، خانوادهام ، عشقم و ...)
میبینی؟ ما همان آدمهای هستیم كه ترك میكنیم اما وقتی كسی تركمان میكند طوریکه گویا دنیا به آخر رسیده باشد بغض گلویمان را می گیرد !!!