تصور كن يه صبح از خونه مياي بيرون و ميبيني كه ديشب كلي برف اومده، زمين سفيد پوشيده و هنوز بكر ودست نخوردست، راه ميفتي ، اهنگ قدمهات رو ستاره هاي برفي فضا رو پر مي كنه ، يه كم دور ميشي ، حالا مي ايستي و نگاه مي كني :
مسير طي شده سرشار از لذت نخستين تجربه ها و وسعت سپيد رو به رو مملو از شوق اينده.
اميدوارم تمام زندگيت اين شكلي باشه.
اگه بگي بده يا تكراري و اينا ميزنم همينجا شل و پلت مي كنما :دي