نه چرا قهر باشم
به هر حال خوبه اول آدم هدفي رو تعيين کنه و سود و زيانشو بسنجه بعد اگه ديد به نفعشه و ضمناً ضرري به ديگران نميزنه به سمت اون بره
مثلاً توي همين بحثمون داشتن دوست مسلماً بد نيست به شرطي که دو نفر از ارتباط با هم احساس خوبي داشته باشن . اگر زمينه مشترکي هم براي دوستي باشه که عاليه .در اين حالت بايد با علاقه با موضوع برخورد کرد .جواب داد و سوال پرسيد و...
ولي وقتي اينطور نيست اول بايد پرسيد آخر اين ارتباط چيه ؟ چرا وقتمون و انرژي فکري مون رو صرف يه سري سوال و جوابايي بکنيم که دونستن و ندونستنش کمکي نميکنه ؟ بهتر نيست همين وقتو صرف يادگيري يه مهارت (مثل يه زبان دوم ، يک کتاب ، يک مهارت رفتاري و...) بکنيم
از اون مهمتر اينه که بپرسيم چه ضررهايي از اين قضيه مي کنيم ؟ وابسته شدن و درگيري ذهن شايد کوچکترين آسيبش باشه
موفق باشيد