تو قرآن داریم وقتی از کافرین روز قیامت می پرسند که چقدر تو دنیا بودید؟ می گن یه روز یا یه نصفه روز. شاید معنیش اینه که کل عمر ما تو این دنیا به اندازه یک روز اون دنیا هم نیست. با این وصف که همه می دونن تو این دنیا یه روز می میرن، ولی تو اون دنیا مرگ معنا نداره.
وقتی کسی کنکوریه، همه میگن یک سال سختی بکش، تفریح نرو، حسابی درس بخون و ... که یک عمر راحت باشی، یعنی یک سال سختی برای نهایتش 100 سال عمر. نسبت یک به صد. حالا اگر عاقل باشیم نمی ارزه که عمر این دنیارو سختی بکشیم تا اون دنیا راحت باشیم!؟ ضمن این که اگر خوب فکر کنیم اون خدایی که انسان رو خلق کرده، دستورالعمل و بروشور نحوه استفاده درست و شیوه صحیح زندگی رو هم بهتر میدونه. پس زندگی این دنیا سختی نداره اگر درست نگاه کنیم.
به هر حال برداشت من از آیه اینه که زندگی دنیا با ظواهر و تعلقاتش، مثل یک بازی می مونه که زود تموم میشه و واقعی نیست. در واقع بستری برای آماده شدنه. البته هرکس که تو این بازی، دستورالعملش رو رعایت کنه (همون که خالق گفته) هم از بازی لذت می بره هم برای سرای جاوید آماده شده.
ببخشید طولانی شد.
موفق باشید
التماس دعا