تردید کردن آغاز آگاهی است. اما تردید در همه چیز نه معنا دارد نه ممکن است. شک کردن در همه چیز امری تصنعی است. در پارهای چیزهای خاص میتوان و باید تردید کرد؛ در چیزهایی که مثلث «حقیقت، خشونت و تقدس» را میسازند. هر جا یکی از این سه روی آورد، باید در بنیاناش شک کرد. آگاهی بیش از آنکه دستیابی به حقیقت باشد، نزدیک شدن به حقیقت از راه فهمِ بطلان آن چیزی است که وقتی حقیقت انگاشته میشد
سلام دوستان گلم.
برای تجربه محیطی متفاوت در بحث های آزاد به تالار هم اندیشی ما سر بزنید.
فضایی متفاوت با کاربرانی فرهیخته و اگاه منتظر نظرات خوب شماست.
وقتی با خانواده هستی لبخند بزن ..چون خیلی ها در آرزوی خانواده هستن ..
وقتی میری سر کار لبخند بزن ...چون خیلی ها در آرزوی پیدا کردن کار هستند..
وقتی تنت سالم وتندست هست لبخند بزن.....چون مردگان در آرزوی زندگی دوباره برای انجام کار های نیک هستند ..
وقتی داری خدای خودت رو عبادت میکنی لبخند بزن ...هستند کسانی که گاو را عبادت میکنند ...
لبخند بزن چون خودت هستی ...و خیلی ها در آرزوی اینن که جای تو باشن ...