سجیل سوخت جامد نیست!!!(افشای دروغی دیگر از وزارت دفاع!)

[marsel2010]

سلام دوستان
من یه چیز جالب در مورد سجیل دیدم که یکی از افراد مشهور دانشگاهی(فکر کنم دانشگاه مشهور مری لند) ثابت کرده که سجیل حداقل به طور کامل سوخت جامد نیست!
به تصویر زیر نگاه کنید:

http://up.vatandownload.com/images/ncazsc9ioz7ubouq2mn.jpg

حالا واسه دیدن اصل مطلب می تونید برید اینجا رو بخونید:

http://forden.armscontrolwonk.com/a...opellant-rocket-not-a-solid-propellant-rocket

احتمالا این سجیل یکی از موشک های شهاب هستش ولی چون سوخت مایع شهاب دود زیادی نمی کنه و تابلو میزنه که سوخت مایع تشریف داره اومدن پایین موشک یه راکت سوخت جامد هم گذاشتن تا حداقل تا موقعی که تو دید قرار داره دود کنه.

 

[MohammadAli.E]

خوب این چیز تعجب آوری نیستش چون خودشونم گفتن که سجیل با سوخت مایع-جامد کار میکنه! البته معمولا خیلی جاها اغراق میشه و میگن کامل سوخت جامده.
به لینک زیر توجه کنید :

The new deterrent missile, called Sejjil, burns a combination of solid and liquid fuel, sources at the Iranian Defense Ministry told Press TV.

http://edition.presstv.ir/detail/75135.html

 

[marsel2010]

خوب این چیز تعجب آوری نیستش چون خودشونم گفتن که سجیل با سوخت مایع-جامد کار میکنه! البته معمولا خیلی جاها اغراق میشه و میگن کامل سوخت جامده.
به لینک زیر توجه کنید :

The new deterrent missile, called Sejjil, burns a combination of solid and liquid fuel, sources at the Iranian Defense Ministry told Press TV.

http://edition.presstv.ir/detail/75135.html

قسم می خورم که بار اوله که یه منبع رو می بینم که توش نوشته یا گفتن سوخت جامد-مایع!

 

[ali125]

قسم می خورم که بار اوله که یه منبع رو می بینم که توش نوشته یا گفتن سوخت جامد-مایع!

کاملا باهات موافقم من هم اولین باره میفهمم سوخت ترکیبی مایع و جامد هستش همیشه شنیده بودم موشک سجیل سوخت جامد هستش مطلب جالبی بود تا حالا نشنیده بودم

 

[marsel2010]

حالا این که چیزی نیست!
این موشک یه موضوعی داره که ثابت میکنه به احتمال 90% سوخت مایع هستش.
اگه گفتین؟

 

[marsel2010]

تصاویری از موشک های ایرانی و شباهت زیاد آنها به هم(مخصوصا شهاب و سجیل)

تصاویری از موشک های ایرانی و شباهت زیاد آنها به هم(مخصوصا شهاب و سجیل)

http://up.vatandownload.com/images/ra23hrq6dg3l1ayzt173.jpg
http://up.vatandownload.com/images/i8tm0u1tzcghny11ja24.jpg
http://up.vatandownload.com/images/qihulw46jifoypru5k8.jpg
http://up.vatandownload.com/images/3plw6m76uxo20bizbd4.jpg
http://up.vatandownload.com/images/nei7djkq9bqtfyp30en5.jpg
http://up.vatandownload.com/images/dklrxdh5uyz4ob97nx.jpg
http://up.vatandownload.com/images/g76k0xn8hkdbs643hrd.gif
http://up.vatandownload.com/images/ngmg41iqaq0imf5xoxs.jpg
http://up.vatandownload.com/images/hgclj0zezi3bk9euqqt.jpg
http://up.vatandownload.com/images/0ryqmtr4e8xkv9urtls.jpg

 

[marsel2010]

کسی هنوز نتونسته جواب پست سوم من رو پیدا کنه!؟
این همه فوق لیسانس و دکترای هواوفضا و مکانیک!

 

[parandi2]

[FONT=&quot]دوست عزیز. در مورد اون لوله ها بحث زیاده. لوله های انتقال سوخت فقط روی اولین تست سجیل دیده شدن و در بقیه چنین چیزی نیست. به نظر من (و تا جایی که من میدونم تعداد زیادی از تحلیلگرا) اون لوله ها برای منتقل کردن هیدرازین به پشت موشکه. از این جریان هیدرازین (که توی حرارت گاز های خروجی آتیش میگیره) برای هدایت موشک استفاده میکنن چون جت وین های گرافیتی به درد استفاده در موشک های سوخت جامد نمی خورن. تو نسخه های جدیدتر سجیل (یا همون سجیل 2) این لوله ها حذف شده و جاش جت وین اضافه شده که کنترل خیلی بهتری روی موشک داره. جنس جت وین های جدید معلوم نیست ولی احتمال میره که سرامیکی باشه. به یک دلیل خیلی واضح، سجیل، این چیزی که این جا کشیده نمیتونه باشه چون:[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]1:سرعت برخاست شهاب 3 و کلا موشک های سوخت مایع به مراتب پایین تر از موشک های سوخت جامده. موشک سجیل با سرعت زیادی از زمین بلند شد در حالی که شهاب 3 و ... رو اگه نگاه کنید میبینید که سرعتشون خیلی کم تره.[/FONT]
[FONT=&quot]2:در صورتی که 2-4 موتور سوخت جامد برای رد گم کنی اون جا گذاشته شده باشه ما باید 4 رد دود مجزا ببینیم، نه یه رد کامل. حواسمون باشه که جا برای موتور سوخت مایع خیالی هم باید در نظر بگیریم[/FONT]
[FONT=&quot]3: روی بدنه ی سجیل اثری از دریچه های سوختگیری نیست. موشک رو هم نمیتونن از اول سوختگیری کنن بفرستن به امون خدا (اکسیدکننده ها معمولا بدنه ی مخزنشونو میخورن و موشک خراب میشه)[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]در کل چنین چیزی نیست. افرادی که این طوری میکنن معمولا تلاش میکنن کار های وزارت دفاع رو بی اهمیت جلوه بدن.[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]موفق باشید.

این جواب رو یکی از دوستان در سایت Military برام فرستاده
[/FONT]

 

[ali125]

دوست عزیز. در مورد اون لوله ها بحث زیاده. لوله های انتقال سوخت فقط روی اولین تست سجیل دیده شدن و در بقیه چنین چیزی نیست. به نظر من (و تا جایی که من میدونم تعداد زیادی از تحلیلگرا) اون لوله ها برای منتقل کردن هیدرازین به پشت موشکه. از این جریان هیدرازین (که توی حرارت گاز های خروجی آتیش میگیره) برای هدایت موشک استفاده میکنن چون جت وین های گرافیتی به درد استفاده در موشک های سوخت جامد نمی خورن. تو نسخه های جدیدتر سجیل (یا همون سجیل 2) این لوله ها حذف شده و جاش جت وین اضافه شده که کنترل خیلی بهتری روی موشک داره. جنس جت وین های جدید معلوم نیست ولی احتمال میره که سرامیکی باشه. به یک دلیل خیلی واضح، سجیل، این چیزی که این جا کشیده نمیتونه باشه چون:

1:سرعت برخاست شهاب 3 و کلا موشک های سوخت مایع به مراتب پایین تر از موشک های سوخت جامده. موشک سجیل با سرعت زیادی از زمین بلند شد در حالی که شهاب 3 و ... رو اگه نگاه کنید میبینید که سرعتشون خیلی کم تره.
2:در صورتی که 2-4 موتور سوخت جامد برای رد گم کنی اون جا گذاشته شده باشه ما باید 4 رد دود مجزا ببینیم، نه یه رد کامل. حواسمون باشه که جا برای موتور سوخت مایع خیالی هم باید در نظر بگیریم
3: روی بدنه ی سجیل اثری از دریچه های سوختگیری نیست. موشک رو هم نمیتونن از اول سوختگیری کنن بفرستن به امون خدا (اکسیدکننده ها معمولا بدنه ی مخزنشونو میخورن و موشک خراب میشه)

در کل چنین چیزی نیست. افرادی که این طوری میکنن معمولا تلاش میکنن کار های وزارت دفاع رو بی اهمیت جلوه بدن.

موفق باشید.

این جواب رو یکی از دوستان در سایت Military برام فرستاده

یه خورده توضیح بهتری میتونید بدید
البته سایت military مثل سایت مشرق نیوز یه جوری صحبت میکنه که انگار ما فقط داریم موشک میسازیم و آمریکا و اروپا هم با اون هزینه بالای نظامی دارن اسباب بازی میسازن

 

[Sparrow]

سلام،
موضوعی رو که مطرح کردید، اشتباه متوجه شدید. در متن میگه:

I think they used fairly large gimbaled engines to accomplish TVC for the Sejil. We know they are fairly large because the fuel and oxidizer tanks take up half of the first stage volume. Judging from the weld lines seen in other images of the Sejil, the missile uses over five tons of kerosene/nitric acid to power the four gimbaled engines in the first stage. (There is no indication that I can see that the second stage was anything other than an airframe with inert weight inside.

در کل سایت بر روی تکنولوژی TVC یا کنترل بردار تراست موشک صحبت می کنه نه در مورد سیستم پیشران موشک. از اونجایی که در موشک های بالستیک سرعت فوق العاده بالاست و همچنین، در ارتفاعات بالا پرواز می کنن، استفاده از بال و بالک برای کنترل بی معناست. برای همین، از کنترل بردار تراست یا به عبارت بهتر، تغییر جهت نیروی پیشران، برای هدایت موشک استفاده می شه. سایتی که ذکر کردید، ابتدا روش های متداول کنترل بردار تراست رو بررسی کرده و بعد به این نتیجه رسیده که ایران تکنولوژی به کار گیری بعضی از این روش ها رو نداره و برای TVC موشک سجیل از موتورهای سوخت مایع کوچک (four gimbaled engines) استفاده کرده.
این شکل واقعی موتور موشک سجیل هست:

 

[marsel2010]

دوست عزیز. در مورد اون لوله ها بحث زیاده. لوله های انتقال سوخت فقط روی اولین تست سجیل دیده شدن و در بقیه چنین چیزی نیست. به نظر من (و تا جایی که من میدونم تعداد زیادی از تحلیلگرا) اون لوله ها برای منتقل کردن هیدرازین به پشت موشکه. از این جریان هیدرازین (که توی حرارت گاز های خروجی آتیش میگیره) برای هدایت موشک استفاده میکنن چون جت وین های گرافیتی به درد استفاده در موشک های سوخت جامد نمی خورن. تو نسخه های جدیدتر سجیل (یا همون سجیل 2) این لوله ها حذف شده و جاش جت وین اضافه شده که کنترل خیلی بهتری روی موشک داره. جنس جت وین های جدید معلوم نیست ولی احتمال میره که سرامیکی باشه. به یک دلیل خیلی واضح، سجیل، این چیزی که این جا کشیده نمیتونه باشه چون:

1:سرعت برخاست شهاب 3 و کلا موشک های سوخت مایع به مراتب پایین تر از موشک های سوخت جامده. موشک سجیل با سرعت زیادی از زمین بلند شد در حالی که شهاب 3 و ... رو اگه نگاه کنید میبینید که سرعتشون خیلی کم تره.
2:در صورتی که 2-4 موتور سوخت جامد برای رد گم کنی اون جا گذاشته شده باشه ما باید 4 رد دود مجزا ببینیم، نه یه رد کامل. حواسمون باشه که جا برای موتور سوخت مایع خیالی هم باید در نظر بگیریم
3: روی بدنه ی سجیل اثری از دریچه های سوختگیری نیست. موشک رو هم نمیتونن از اول سوختگیری کنن بفرستن به امون خدا (اکسیدکننده ها معمولا بدنه ی مخزنشونو میخورن و موشک خراب میشه)

در کل چنین چیزی نیست. افرادی که این طوری میکنن معمولا تلاش میکنن کار های وزارت دفاع رو بی اهمیت جلوه بدن.

موفق باشید.

این جواب رو یکی از دوستان در سایت Military برام فرستاده

سلام پرند،
چطوری مهندس؟ مدتی بود که دلم برات تنگ شده بود!
والله در مورد سجیل 2 هر عکسی من ازش تو نت می خوام پیدا کنم بازم هم این لوله سوخت توش هستش!
بیا:

http://www.rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/farvardin/02/131159 (1).jpg

یا

http://gallery.military.ir/albums/userpics/2_8708220765_L600.jpg

یا

http://goldenweapon.blogfa.com/cat-11.aspx

یا

http://aerospace81.parsiblog.com/Posts/26/تصاوير:+پرتاب+موفق+موشك+سجيل+2/

بعدش میگی جت وین حذف شد چون بدرد نمی خوره دوباره پشتش میگی جت وین اضافه چون خیلی بهتره! در حالی که هنوز من عکسی پیدا نکردم که توش اینا نباشه! بعش چرا گرافیتی بدرد نمی خوره؟ مگه می خواد چقد بره؟ سرامیک فکر کنم هم سنگین تره و هم دمای زیادی رو فکر نکنم تحمل کنه(منظورم نسبت به گرافیته).

1- بله، چون این قسمت اولش یه راکت سوخت جامد هستش. بعد که بالا تر میره و خوب شتاب میگیره سوخت مایع فعال میشه!
2- یه قسمت از جوابت تو قسمت اول هستش قسمت دوم هم اینه که اگه نگاه کنی میبینی قسمت واقعا زیادی سوخت مایع هستش. یعنی این همه سوخت مایع واسه کنترل!؟
3- موشک که چیزی نیست! برات ماشین با قیمت فقط چند هزار دلار بیارم که نتونی دستگیره درش رو پیدا کنی؟ بعدش کی تونسته در موشک شهاب 3 رو ببینه که اینو میگی؟

سلام،
موضوعی رو که مطرح کردید، اشتباه متوجه شدید. در متن میگه:


در کل سایت بر روی تکنولوژی TVC یا کنترل بردار تراست موشک صحبت می کنه نه در مورد سیستم پیشران موشک. از اونجایی که در موشک های بالستیک سرعت فوق العاده بالاست و همچنین، در ارتفاعات بالا پرواز می کنن، استفاده از بال و بالک برای کنترل بی معناست. برای همین، از کنترل بردار تراست یا به عبارت بهتر، تغییر جهت نیروی پیشران، برای هدایت موشک استفاده می شه. سایتی که ذکر کردید، ابتدا روش های متداول کنترل بردار تراست رو بررسی کرده و بعد به این نتیجه رسیده که ایران تکنولوژی به کار گیری بعضی از این روش ها رو نداره و برای TVC موشک سجیل از موتورهای سوخت مایع کوچک (four gimbaled engines) استفاده کرده.
این شکل واقعی موتور موشک سجیل هست:

ای دل غافل!!
یه عکس از یه سایت آلمانی!
اصلا شما به سایت کاری نداشته باش! من خودم شک دارم!
سپاه میگه سریع ترین موشک دنیا رو داره، از اون ور برهاموس سریعترین معرفی شده!
ما که سوتی شدیم!
اول وزیر و همه رسانه ها تو ایران میگن سجیل سوخت جامده ولی از اون ور تو پرس تی وی یواشکی میگن مایع-جامد!
بعد شما میگی واسه کنترله!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

این دوستمون هم جو گرفتش و سریع رفته تاپیک منو زده تو این سایت:

http://www.centralclubs.com/topic-t97586.html

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

اینم یه لینک از جزئیات سجیل 2 از زبان وزیر دفاع(نجار):

http://sunshynes.net/rl/files/sejil-2.mp4

 

[marsel2010]

خود چلمنگش تو عنوان متلب نوشته بود وقتی یه موشک سوخت جامد، یه موشک سوخت جامد نیست!

 

[marsel2010]

کم آوردین؟
کسی نظری نداره؟
این همه فوق لیسانس هواوفضا و لیسانسه،
چی شد؟

 

[parandi2]

توی عکس سومی اون لوله برای انتقال سوخت مایع نیست. برای انتقال یه نوع روانکننده یا یه همچین چیزیه برای تکون دادن جت وین ها. لوله ی انتقال سوخت باید بلندتر از این باشه. با شهاب 3 یا سجیل قدیمی مقایسش کنین تا متوجه بشین.
عکس هایی که هست رو نگاه کنین:
http://www.mashreghn...6/97380_661.jpg
http://paatak.persiangig.com/s2sh3.jpg
http://www.leader.ir...s/21600_837.jpg

(توی عکس آخری موشک سمت چپ شهاب 3 هست)

در مورد دوم هم من گفتم جت وین های "گرافیتی" به درد موشک های سوخت جامد نمی خوره (چون دما خیلی زیاده و گرافیت رو میسوزونه). بعدش گفتم توی موشک جدید از جت وین های "سرامیکی" استفاده شده.

مورد بعدی اینه که سجیل یه موشک دو مرحله ایه و حدودا 240 ثانیه تو پروازه. باید به مقدار کافی هیدرازین داشته باشیم که بتونیم موشک رو در تمام طول پرواز کنترل کنیم.

در تمام موشک های سوخت مایع دنیا چنین درهایی میزارن. شهاب 3 همین عکسو نگاه کنین. چندین قسمت رو علامت گذاری کردن (با رنگ زرد) که نشون دهنده ی دریچه های تزریق سوخته.

http://www.leader.ir...s/21600_837.jpg

اینم یه عکس دیگه. دقیقا پایین کلاهک یه دریچه ی مستطیل شکل بزرگ هم دیده میشه:

http://media.farsnew...060778_L600.jpg

http://fa.trend.az/a...ahab_170908.jpg
http://media.farsnew...060778_L600.jpg

 

[marsel2010]

توی عکس سومی اون لوله برای انتقال سوخت مایع نیست. برای انتقال یه نوع روانکننده یا یه همچین چیزیه برای تکون دادن جت وین ها. لوله ی انتقال سوخت باید بلندتر از این باشه. با شهاب 3 یا سجیل قدیمی مقایسش کنین تا متوجه بشین.
عکس هایی که هست رو نگاه کنین:
http://www.mashreghn...6/97380_661.jpg
http://paatak.persiangig.com/s2sh3.jpg
http://www.leader.ir...s/21600_837.jpg

(توی عکس آخری موشک سمت چپ شهاب 3 هست)

در مورد دوم هم من گفتم جت وین های "گرافیتی" به درد موشک های سوخت جامد نمی خوره (چون دما خیلی زیاده و گرافیت رو میسوزونه). بعدش گفتم توی موشک جدید از جت وین های "سرامیکی" استفاده شده.

مورد بعدی اینه که سجیل یه موشک دو مرحله ایه و حدودا 240 ثانیه تو پروازه. باید به مقدار کافی هیدرازین داشته باشیم که بتونیم موشک رو در تمام طول پرواز کنترل کنیم.

در تمام موشک های سوخت مایع دنیا چنین درهایی میزارن. شهاب 3 همین عکسو نگاه کنین. چندین قسمت رو علامت گذاری کردن (با رنگ زرد) که نشون دهنده ی دریچه های تزریق سوخته.

http://www.leader.ir...s/21600_837.jpg

اینم یه عکس دیگه. دقیقا پایین کلاهک یه دریچه ی مستطیل شکل بزرگ هم دیده میشه:

http://media.farsnew...060778_L600.jpg

http://fa.trend.az/a...ahab_170908.jpg
http://media.farsnew...060778_L600.jpg

این موتور مرحله دو سفیر هستش:



http://up.vatandownload.com/images/2zefktkd76os7rve0mu3.jpg

اون قسمتی که با قرمز علامت گذاری کردم موتور هیدرولیک و انباره روغن هستش. همین واسه کنترل کافیه.
اصلا معنی نمیده که انباره روغن اونجا باشه! آخه مگه چقده!؟ اینم بگم بنده 3 واحد هیدرولیک پاس کردم. اونم هیدرولیک ماشینهای صنعتی که دقیقا همینا میشه.
بعدش گرافیت می سوزه!؟ بابا ایول! ظاهرا جدول مندلیفی که به شما می دادن با ما کلی فرق میکنه!
گرافیت راسته تا 5000 درجه میره! عمرا سرامیک به گرد پاش برسه! تو بگو سختیش پایینه! تا منم بگم درسته! چون بر فرض مثال سختی موس سرامیک ها حدودا 6 هستش در حالی که گرافیت 2!
سرامیک هم دما رو تقریبا خوب تحمل میکنه!
بعدش کی گفته شهاب در باک نداره. تازه همش هم ممکنه مال سوخت نباشه، مثلا این عکس از موشک فاتح 110 از نوک هستش:

http://up.vatandownload.com/images/p5wwdmglo1j56ef6jc61.jpg

مگه چند تا عکس از سجیل گذاشتن. یکیش درست و حسابی نبوده.
اینم یه عکس از پایین سجیل:

http://up.vatandownload.com/images/456g4b0emsq74iruc.jpg

سال 87 فکر کنم از سجیل رو نمایی شد:
گرچه فیلمی از آزمایش به ظاهر ناموفق یک موشک سجیل سفید رنگ از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است. این فیلم که در آن یک سجیل سفید رنگ شلیک می شود از آن جهت مهم است که یک دوربین به خود موشک متصل است تا احتمالا فیلم جدا شدن مرحله ی اول موشک را بگیرد. از آن جهت به نظر می رسد تست ناموفق بوده که پس از پایان سوخت مرحله ی دوم موشک شروع به چرخش های غیر عادی می کند. گرچه ممکن است در این تست فقط قرار بوده قدرت آلیاژ ها موتور و کارکرد درست قسمت جدا ساز مراحل موشک آزمایش شوند.

http://up.vatandownload.com/images/lm4iuy73uvt0blty9z6.jpg

در بعد اندر بعد،
خودشون میگن موشک سوخت مایع-جامد هستش.
یعنی احتمال زیاد حداقل مایع-جامد هستش. من نمی دونم چه اصراری دارین که بگین کمپلت سوخت جامد هستش!
تازه، تا حالا 6 نوع سجیل رو نمایی شده!

 

[marsel2010]

حالا به شباهت دو موشک فاتح 110 و خلیج فارس با شاهین پاکستان دقت کنید:
این فاتح:

http://up.vatandownload.com/images/sg2cghobhqds5wo4geyr.jpg

اینم خلیج:

http://up.vatandownload.com/images/ba20fm8fiwpz6n98aiu.jpg

اینم شاهین پاکستان:

http://up.vatandownload.com/images/rfbuftvu4629ldd4c8n.jpg

حالا به شباهت موشک نودونگ کره شمالی به شهاب 3 و سجیل دقت کنید:

http://up.vatandownload.com/images/tpbur1jm9urgs3gg9lk.jpg

 

[marsel2010]

اینم یه جورایی داستان موشک شهاب 3 و ... که باعث میشه یه چیزایی دستتون بیاد

اینم یه جورایی داستان موشک شهاب 3 و ... که باعث میشه یه چیزایی دستتون بیاد

موشک شهاب3

موشك شهاب 3 اولین موشك بالستیك میان برد ایران است. مدل اول این موشك كه با نام Shahab-3A شناخته می شود بردی برابر 1300 كیلومتر را دارست. مدل بعدی این موشك كه با نام Shahab-3B شناخته می شود از كلاهكی سنگین تر بهره می گیرد و توانایی هدف قرار دادن اهدافی در 2000 كیلومتری را داراست. نوع اخر این موشك Shahab-3D نامیده می شود كه بردی بین 2200 تا 3000 كیلومتر را داراست. در ابتداي اين مقاله سايت global Security چنين مي خوانيم :
ارزيابي ها و نظراتي كه در اينجا ذكر شده است تنها توسط مؤلفين صورت گرفته و توسط هيچ يك از منابع دولتي تأييد نمي گردد. اساس اين مقاله بر پايه اطلاعات عمومي ، شواهد آماري ، حدس و گمان ، اسناد طبقه بندي نشده جامعه اطلاعاتي آمريكا ، سوابق و مستندات دفاتر دولتي ايران و كره شمالي ، منابع شفاهي ( شايعات) ، مصاحبه هاي صورت پذيرفته و تجزيه و تحليل و مهندسي معكوس مي باشد . همچنين آناليز تمامي داده هايي كه در مورد برنامه موشك هاي بالستيك و پروژه هاي فضايي استراتژيك ايران و كره شمالي وجود دارد ، نياز به بازنگري داشته و يك فرايند در حال رشد مي باشد .

سخني با شما خواننده عزيز


برگردان اين متن تنها به جهت انعكاس اطلاعات و نظرات منابع غربي در مورد موشك شهاب سه و روند توليد آن صورت مي گيرد ، همانطور كه در جاي جاي مطالب اين مقاله مشاهده خواهيد كرد ، دشمن سعي بسيار در كمرنگ جلوه دادن تلاش دانشمندان ايراني و نيروهاي مسلح كشورمان در رسيدن به دانش روز و قدرت بازدارندگي موشكي كرده است . بديهي است ، امروز كه توان موشكي ايران بركسي پوشيده نيست و كشور عزيزمان خود را براي حضور در فضا آماده مي كند ، شيطنت رسانه هاي خارجي در جهت دهي به اخبار منتشره آشكارتر مي باشد.


موشك بالستيك شهاب 3 ايران كه در انگليسي Meteor-3 يا Shooting Star-3 ( و نام ديگر آن زلزال (Earthquake ) تعيين شده ) از No-Dong ، موشك كره شمالي با برد 1350 تا 1600 كيلومتر مشتق شده است . گزارش شده كه موشك شهاب 3 بردي بين 1350 تا 1600 كيلومتر داشته و مي تواند كلاهكي با وزن 650، 750 يا 1000 كيلوگرم را حمل نمايد . برآورد شده تا بهار 2010 تعداد 300 عدد از انواع مختلف اين موشك در ايران مستقر شده است. سوابق طراحي موشك no-dong كه توسط كره شمالي توسعه يافته ، با مشاركت فني شوروي دوران گورباچوف ، همكاري چين و كمك هاي مالي ايران ساخته شده است . اتحاد جماهير شوروي سابق ، هر گونه همكاري جهت انتقال تكنولوژي ( از كميته طراحي Acad. V. P. Makeyev OKBسازنده موشك اسكاد بي ) را بشدت رد ميكند .موتور 9D21/S-2.___ Isayev OKB متعلق به موشك اسكاد بي هم اكنون در تملك كره شمالي است. همچنين گمان مي شود دانش طراحي موتور موشك بهنام Isayev OKB, S-2.713 كه در موشك SS-N-4 شوروي بكار رفته نيز ، جزئي از اين انتقال تكنولوژي باشد . پذيرش معاهده منع گسترش تسليحات استراتژيك از طرف شوروي سابق ، باعث لغو برنامه سوخت مايع سيستم هاي SLMB گرديد و در نتيجه تعداد زيادي از پرسنل فني و مجرب Makeyev OKB بيكار گشتند . هيچ پيشنهاد استخدام قابل ملاحظه ي ديگري براي اين كاركنان وجود نداشت و اين مسئله ، يكي از دلايل انتقال دانش و تكنولوژي اين موتور موشك ( همكاري كاركنان كميته طراحي ) مي باشد . با وجود تغييرات اساسي كه در طراحي موتور موشك Isayev OKB, S-2.713M صورت گرفته است ، اين موتور ، همچنان موتوري از نسل موتور موشك اسكاد بي مي باشد اما نتيجه رشد و تغييرات آن ، موتور موشك سوخت مايعي با قابليتهايي فراتر از موتور اسكاد بي و اسكاد سي فراهم نموده است . اين موتور در موشك NO-Dong A بكار رفته است .

http://up.vatandownload.com/images/tpbur1jm9urgs3gg9lk.jpg

تصویری از موشک نودونگ کره شمالی

موتور موشك No-Dong A انعكاس دهنده تكنولوژي مدرن بكار رفته در طراحي استارت موتورهاي موشكي شوروي نيز مي باشد . بكارگيري خرج جامد ( سوخت جامد ) براي راه اندازي توربين پمپ موشك ، به جاي استفاده از مخازن مايع ، همچنين استفاده از مواد آتش زا براي باز و بسته كردن جريان سوخت از جمله اين موارد مي باشد. ( با استفاده از مواد آتش زا موتور موشك شروع به كار نموده و براي قطع نمودن كار موتور نيز از همين مواد استفاده مي شود. ) البته اين شيوه ( استفاده از مواد آتش زا ) شيوه عمومي جهت روشن و خاموش كردن موتور موشك در شوروي مي باشد .طراحي تمامي سيستم هاي SLMB دوره شوروي داراي ميراثي از تكنيك هاي بكار رفته در ساخت اسكاد اي (Scad A) و اسكاد بي مي باشند . همكاري چين در پروژه No-Dong به شراكت چين وكره شمالي در سالهاي 1976 تا 1978 ، درموشك DF-61 باز مي گردد . پروژه لغو شده ساخت موشك DF-61 تلاشي براي ساخت يك موشك بالستيك با قابليتهاي موشك اسكاد سي ( Scad C ) با برد 600 كيلومتر و كلاهك جنگي 1000 كيلوگرمي با ويژگي سيستم هدايت اينرسي بود . ايران با كمك هاي سابق روسيه و كمك هاي كنوني چين ، بازنگري كاملي بر روي طرح موشك No-Dong-A انجام داده ولي بايد خودروي كشنده بومي خود را نيز كاملا مطابق با استانداردهاي كره شمالي بسازد .

 

[marsel2010]

آناليز ساخت و آزمايش هاي پرواز

در سال 1993 ، ايران بشدت از تأخير رسيدن اولين محموله موشكها كه قرار بود توسط كشتي حمل شود ، نگران بود . گفته مي شود كه ارسال موشك ها به دليل فشار شديد آمريكا به كره شمالي متوقف شده بود . بعضي از گزارش ها حاكي از آن است كه ايران تا سال 1995 هنوز موشك ها را دريافت نكرده بود . در سال 1996 منابع خبري رژيم صهیونيستي به نقل از گزارشات منابع اطلاعاتي ادعا كرده اند كه ايران 12 عدد از موشك ها ي NO-Dong را از كره شمالي دريافت كرده است . اما ژنرال پي در مصاحبه اي در بهار سال 1996 كه با تأييد ايران همراه بود مدعي شد فروش موشك ها به ايران بدليل اختلافات مالي منتفي شده است . در 11 سپتامبر 1997 ، روزنامه واشنگكتن پست گزارش داد ايران از گروه صنعتي ديوار بزرگ چين ، تكنولوژي ساخت موتور سوخت جامد و هدايت آن ، همچنين سيستمهاي عمومي تست و آزمايش موشك را دريافت كرده است . به نظر مي رسد ، برنامه ي ساخت موشك شهاب 3 و احتمالا شهاب 4 با كمك هاي قابل توجه روسيه و چين آغاز گرديده باشد . گفته مي شود برد موشك شهاب 3 ، 1496 كيلومتر بوده در حالي كه برد موشك شهاب 4 ، 1995 كيلومتر مي باشد. انتظار مي رفت ساخت نمونه هاي اوليه اين دو موشك 2 تا 3 سال زمان ببرد.
در تاريخ 18 اكتبر 1997 ، روزنامه واشنگتن پست گزارش كرد : ايران براي ساخت اولين نمونه هاي خود از موشك No-Dong كره شمالي كه شهاب 3 و شهاب 4 ناميده مي شود ، تنها به سه سال زمان ( پايان برنامه ، سال 2000 ) نياز دارد ...
اما تحقيق و توسعه فعالانه ايرانيان آنچنان بر روي ساخت اين موشك ادامه يافت كه در اواسط سال 1997 رژيم صهيونيستي اعلام كرد با سرعت رشد كنوني ، ايران براي تكميل برنامه خود و كاربردي نمودن آن تنها به دو سال زمان ( پايان برنامه ،سال 1999) نياز خواهد داشت . در 15 دسامبر 1997 ، ماهواره ها تأسيسات تحقيق و توسعه گروه صنعتي شهيد همت را در جنوب تهران شناسايي كردند . در اين شناسايي ، اثر گرماي آتش يك موتور ثابت ( استاتيك ) مربوط به موشك جديد مشخص مي گرديد . با توجه به اختلافات موجود در گزارشات تفسيري ، ايران 6 يا 8 آزمايش ديگر ( از اين نوع ) را در سال 1997 انجام داده است . منابع غربي اعتقاد دارند كه ايران بيش از 10 موشك No-Dong كره شمالي را ( براي انجام ازمايش ) خريداري كرده است . همچنين آنها بر اين باورند كه گروه صنعتي شهيد همت ( SHIG ) و گروه صنعتي شهيد باقري ( SBIG ) سازمانهايي جهت پوشش كميته طراحي موشك ايران در ساخت موشك شهاب 3 مي باشند . موشک قدرتمند FATEH-110 حاصل پروژه NP-110 بوده است در 16 ژوئن 1998 ، واشنگتن پست فاش ساخت :

ايران مدارات تله متري( سنجش از راه دور ) را براي نظارت بر ( مانيتورينگ ) آزمايش موشك هاي خود از چين خريداري كرده است . شركت ديوار بزرگ چين تمامي زيرساخت سنجش از راه دور براي آزمايش موشك شهاب 3 و شهاب 4 ايران را كه بر اساس موشك No-Dong كره شمالي مي باشد ، فراهم نموده است . همچنين چين اعلام نموده كه در پروژه تاكتيكال موشك سوخت جامد كوتاه برد NP-110 با برد 169 كيلومتر به ايران كمك مي نمايد . CIA پيش بيني مي كند كه اولين پرواز آزمايشي موشك در سال 1998 صورت پذيرد در حالي كه DIA پيش بيني زملن اولين پرواز را سال 1999 مي داند . منابع اطلاعات آمريكايي عنوان مي كنند كه تست هاي انجام شده بر روي موتور موشك با استفاده از تجهيزات نظارتي ( مانيتورينگ ) روسي صورت پذيرفته است . در 22 جولاي 1998 ، ايران اولين پرواز آزمايشي موشك MRBM شهاب 3 را كه بر اساس موشك No-Dong طرح ريزي شده ، انجام داد . اطلاعات اعلام شده در زير، از روزنامه واشنگتن پست مورخ 24 جولاي 1998 اخذ گرديده : " موشك 100 ثانيه پس از پرتاب منفجر گرديد . ... اين موشك پس از پيمودن مسافت 620 مايل (998 كيلومتر ، برد نهايي ) از سايت آزمايش موشك در شمال ايران در آسمان منفجر شد . ... معلوم نيست كه موشك به دليل مشكلات فني منفجر شده يا آنها ( ايراني ها ) پس از آنكه از آزمايش خود راضي شدند ، آن را نابود كردند يا دليل
ديگري وجود داشته ..." اين اطلاعات مشخص مي كند كه شليك موشك يك شكست كامل نبوده ، بلكه بخشي از موفقيت به حساب مي آيد . واشنگتن پست اضافه مي كند كه ايران براي ساخت نهايي موشك MRBM شهاب 3 به يك تا دو سال زمان نياز دارد و يك كارشناس دولتي عنوان نموده كه اين يك پرواز آزمايشي براي اهداف تكنيكال بوده كه انفجار سرجنگي قبل از اصابت به زمين برد نهايي
موشك را مشخص مي نمايد . موشك در ساعت 6 صبح از يك مكان آزمايش موشك ( ميدان تير !) در100 كيلومتري جنوب قم پرتاب شد. 2 يا 3 ماهواره هشدار و SIgInit جاسوسي آمريكا ، اولين پرتاب اين موشك را شناسايي كردند. بعد از پرتاب ، موشك 100 ثانيه
به سمت جنوب حركت كرد . اين موشك يك مرحله اي بعد از گذشت 100 تا 115 ثانيه منهدم شد يا بصورت عمدي منفجر گرديد. اين امكان وجود دارد كه به دليل هدايت و سنجش مسير ، سر جنگي موشك زود هنگام منفجر شده باشد .همچنين ممكن است ايراني ها از كارايي موشك شهاب 3 راضي شده و مصمم به نابودي موشك از راه دور شده باشند . هر چند كه اين مسئله در روش آزمايش يك موشك سؤال برانگيز است . بطور قطع موشك از كنترل خارج شده بود و عمدا منفجر گشته است. پرواز موشك 115 ثانيه پس از پرتاب ، زماني كه سوخت يك موشك تك مرحله اي در يك پرواز عملياتي به پايان مي رسد و سر جنگي آن بايد از موشك جدا شده و به مسير خود به طرف هدف ادامه دهد، خاتمه مي يابد . به دليل انفجار موشك در هوا ، كه توسط ماهواره هاي آمريكايي كشف شده است
، برداشت هاي اوليه مبني بر آن بود كه آزمايش با شكست مواجه شده است اما گزارشهايي كه توسط بعضي از كارشناسان خبره و با بررسي دقيق بر روي داده هاي فني صورت گرفت ، حاكي از آن بود كه در حقيقت اين آزمايش ، يك آزمايش موفق بوده است . نادرستي برداشت هاي اوليه مورد تاييد قرار مي گيرد . يك مقام دولتي آمريكايي پيش بيني مي كند آزمايش هاي بيشتري صورت خواهد گرفت و ايران مجبور به انجام آزمايشات بيشتريست تا نسبت به قابليت هاي موشك اطمينان كامل پيدا كند .واشنگتن تايمز اينچنين اظهار نظر مي كند كه سيا از پرواز آزمايشي در سال 1998 مطلع بوده و همچنين اين آزمايش را يك تهديد برآورد مي كند . اين موشك يك موشك No-Dong بهبود يافته است . با نگاهي به گذشته ، يك مسئله قابل توجه آن است كه پاكستان آزمايش پرتاب
موشك قائوري 2 (Ghauri-II ) خود را كه يك كپي اصل از موشك NO-Dong كره شماليست در 6 آوريل 1998 سه ماه قبل از آزمايش موشك شهاب 3 انجام داده است . سؤال اين است كه اين تأخير ايران ، نشان از چيست ؟ به نظر مي رسد كه ايران بر روي طراحي مجدد سيستمهاي موشك No-Dong كره شمالي كار كرده در حاليكه پاكستان سيستم كامل موشك را به همراه لانچر پرتاب ( TEL ) و تجهيزات پشتيباني متحرك خريداري كرده است و دقيقا همان موشك كره شمالي را كپي مي نمايد. اما ايران نه تنها بر روي طراحي مجدد موشك فعاليت داشته ، بلكه سيستم كشنده خود را بر پايه كشنده هاي مرسدس بنز توسعه داده و تجهيزات مجزاي قوي تري براي پشتيباني فراهم نموده است يا شايد طراحي مجددي بر روي كشنده ه و لانچر Taep'o-dong انجام داده است .
در تاريخ 7 فبريه 1999 علي اكبر شمخاني ، وزير دفاع ايران اعلام كرد : اكنون شهاب 3 در حال ساخت است و نيازي به انجام آزمايش ديگري نيست .

 

[marsel2010]

تفاوت شهاب 3آ و شهاب 3 بی

با توجه به توضيحات وزير دفاع ايران پس از آزمايش موشك در تاريخ 22 جولاي 1998 تا پايان مارس 1999 ايران توانايي توليد 50 موشك شهاب 3 را داشته است . در 22 سپتامبر 1999 ، واشنگتن تايمز در مقاله اي به بحث پيرامون برنامه هاي موشكي ايران پرداخت . در اين اين مقاله كه بر اساس گزارش سازمان اطلاعات نيروي هوايي تحت عنوان( تهديدات موشكهاي بالستيك و كروز) تهيه شده بود ، به
اين نكته اشاره شده است كه :"ايران در حال ساخت و توسعه حداقل دو نمونه موشك بالستيك ميانبرد شهاب 3 و شهاب 4 مي باشد. " در 9 فوريه 200 واشنگتن تايمز در تشريح كمكهايي كه كره شمالي از ايران دريافت كرده ، فاش ساخت : "كره شمالي به تازگي 12 موتور موشك بالستيك با برد متوسط به ايران فروخته است .
(نوامبر 1999) "
" اين دوازده موتور زماني كشف شد كه در حال بارگيري به يك جت بوئينگ 747 ترابري ايراني در فرودگاه بين المللي سوجنان در 12 مايلي شمال پيونگ يانگ بود . (احتمالا توسط تصاوير ماهواره اي – مترجم ) اين موتورها در تاريخ 21 نوامبر به ايران رسيد ." اين موتور ها دقيقا از همان نوع موتور No-Dong بودند. به عقيده كارشناسان "... اين موتورها بخش مهمي از برنامه Tae'po Dong كره شمالي براي ساخت موشك هاي بلند برد مي باشند ...و اين موتورها مي توانند به يك بخش اصلي در برنامه ساخت شهاب 3 يا هر نوع موشك مشتق شده از آن تبديل شوند. "
"...به گفته تحليلگران CIA كره شمالي به هيچ وجه برنامه ساخت موشك بلندبرد Tae'po Dong خود را متوقف ننموده است ..." . CIA بر اين عقيده است كه شهاب 3 مشتق شده از No-dong از فبريه 2000 قابل بكارگيري و عملياتي مي باشد. به گفته مجله Janes مورخ 22 مارس 2000 ، ايران در تاريخ 20 فبريه 2000 يك تست عملياتي از موشك شهاب 3 بعمل آورده است . اين موشك با استفاده از يك
سكوي پرتاب متحرك ( Tel ) شليك شده و در پايگاه جيد ايران در مشهد مورد آزمايش قرار گرفته است . شهاب 3 كه از هدايت اينرسي داخلي استفاده مي كند احتمالا داراي شعاع خطاي 3 كيلومتر مي باشد . (CEP=3 Km) اطلاعات بيشتري در دست نيست اما به نظر مي رسد اين تست جهت آزمايش شليك موشك از كشنده آن و تست تركيب موشك و تجهيزات كشنده صورت گرفته باشد . در پانزده جولاي 2000 ايران يك تست پرواز كامل ( End to End ) از موشك شهاب 3 بعمل آورد .اين آزمايش بطور كامل موفقيت آميز بود .البته به نظر مي رسد كه اين آزمايش با يكي از همان موتورهايي كه از كره شمالي خريداري شده بود ، به جاي استفاده از موتور داخلي ، صورت گرفته باشد . ايران موشك ديگري را نيز در همين تاريح آزمايش كرد كه اين موشك ، با سر جنگي 1000 كيلوگرمي به سرعت
1931.04 متر بر ثانيه دست يافت . ايران آزمايش ديگري را در 21 سپتامبر 2000 از موشك شهاب 3 يا شهاب 3 دي انجام داده است ، اما اين آزمايش موفق نبوده و موشك مدت كوتاهي پس از پرتاب در هوا منفجر شد .
در همين تاريخ كانال يك راديو ايران اعلام كرد : "در اولين روز هفته دفاع مقدس ، اولين تست موشك شهاب 3 دي با سوخت مايع و جامد با موفقيت انجام شد" به گفته وزير دفاع ايران :" ساخت و آزمايش اين موشك با هدف ورود به تكنولوژي طراحي و ساخت موشك هاي پرتاب ماهواره صورت مي پذيرد "
ژنرال شمخاني اضافه مي كند " موشك شهاب 3 دي هيچ كاربرد نظامي ندارد و تنها يك مرحله مقدماتي در ساخت تجهيزات غير نظامي مي باشد . "
منابع غربي به نقل از افسران اطلاعات غربي اعلام كرده اند كه اين تست در نزديكي سمنان انجام شده و بر موفقيت آميز نبودن آن تأكيد دارند. از اين تاريخ به بعد منابع غربي از موشك سوخت مايع و جامد ايران با نام شهاب 4 ياد مي كنند .
يكي از افسران اطلاعات استراتژيك و برنامه هسته اي آمريكا مي گويد " ...وزير ر دفاع ايران ساخت موشك شهاب 4 را اعلام كرده بود و گفته بود اين موشك موشكي با قابليتهايي بيشتر از شهاب 3 مي باشد ، اما بعدا اين موشك را در رده پرتابگرهاي ماهواره رده بندي نموده و كاربرد نظامي آن را رد كرده است ... " او ادامه مي دهد "... ايران موشك No-dong را از كره شمالي تهيه كرده و با كمك فني روسيه آن را به شهاب 3 ارتقا داده است ، در حاليكه اين موشك تفاوتهاي اندكي با موشك قائوري پاكستان دارد . قائوري در اصل همان No-Dong است كه پاكستان آن را خريده و تنها نام آنرا تغيير داده است ... "

برد موشک شهاب-3

آزمايش شهاب 3 دي كه بوسيله ايران اعلام شد همچنين توسط سنسورهاي ماهواره هاي جاسوسي امريكايي شناسايي شده بود .اگرچه ايران به موفقيت آميز بودن آن تأكيد مي كند ، مقامات ايلات متحده اعلام مي كنند كه موشك شهاب 3 دي لحضاتي پس از پرتاب در هوا منفجر شده است .در حاليكه مقامات ايراني از يك موشك "سوخت مايع و جامد " نام مي برندكه براي پرتاب ماهواره هاي ارتباطي بكار خواهد رفت و هيچ گونه سرجنگي ندارد، غربيها بكارگيري چنين اصطلاحي را رد كرده و آن را يك موشك دو مرحله اي با سوخت مايع و جامد مي دانند. اگر به موشك شهاب 3 كه يك موشك سوخت مايع است ، و به جاي كلاهك جنگي آن يك مرحله كوچكتر ديگر با سوخت جامد افزوده شود ، موشك شهاب 3 دي حاصل مي شود كه اولين موشك پرتاب ماهواره ايران به حساب مي آيد . اگرچه اين موشك توان لازم براي قراردادن ماهواره هاي سنگين در مدار را ندارد ، اما برد كافي براي پوشش تمام اسرائيل را فراهم مي نمايد .
منابع خبري غربي در جولاي سال 2001 اعلام كردند ايران آماده انجام يك آزمايش كامل موشكي ديگر مي باشد . اين آزمايش موفق كه در آن پرواز موشك بطور كامل انجام يافت ، تأييدي بر ناموفق بودن آزمايش سپتامبر 2000 نيز بود . منابع خبري غربي معتقدند علي رقم اختلافات مالي ايران و كره شمالي سرانجام در سال 2001 ، تعداد بيشتري موتور موشك با سوخت مايع ازكلاس NO-dong A به ايران حمل شده است اگرچه قرار بوده اين تجهيزات در سال 2000 تحويل ايران شود . اين منابع بر اين نكته تاكيد مي كنند كه ايران از سال
2001 توليد موشك ميانبرد شهاب 3 را بصورت سري (متوالي و سريال) آغاز نموده و توانايي ساخت سالانه 20 موشك را با استفاده از موتورهاي موشك خريداري شده از كره شمالي دارد اما در ساخت كپي ايراني از موتور موشك No-dong A بامشكل مواجه مي باشد .

 

[parandi2]

بعدش کی گفته شهاب در باک نداره. تازه همش هم ممکنه مال سوخت نباشه، مثلا این عکس از موشک فاتح 110 از نوک هستش:

من کی گفتم شهاب در باک نداره! اتفاقا گفتم داره!
اون چیز قرمز رنگی که نزدیک کلاهک فاتحه همیشه یه نقطه ی مجهول بوده. توی موشک زلزال این قسمت جای موتور های اسپینی هست (همون 4 تا موتوری که موقع شلیک موشک دیده میشن) ولی توی فاتح تا به حال چنین چیزی دیده نشده و اصولا برای یه موشک هدایت پذیر نمیشه از اسپین استفاده کرد.

سال 87 فکر کنم از سجیل رو نمایی شد:
گرچه فیلمی از آزمایش به ظاهر ناموفق یک موشک سجیل سفید رنگ از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است. این فیلم که در آن یک سجیل سفید رنگ شلیک می شود از آن جهت مهم است که یک دوربین به خود موشک متصل است تا احتمالا فیلم جدا شدن مرحله ی اول موشک را بگیرد. از آن جهت به نظر می رسد تست ناموفق بوده که پس از پایان سوخت مرحله ی دوم موشک شروع به چرخش های غیر عادی می کند. گرچه ممکن است در این تست فقط قرار بوده قدرت آلیاژ ها موتور و کارکرد درست قسمت جدا ساز مراحل موشک آزمایش شوند.

این مطلب رو خود من نوشتم. دوستان بحث هایی کردن و نتیجه گیری شد که موشک درست کار کرده و اون چرخش ها بعد از جدایش کلاهک بوده.

در بعد اندر بعد،
خودشون میگن موشک سوخت مایع-جامد هستش.
یعنی احتمال زیاد حداقل مایع-جامد هستش. من نمی دونم چه اصراری دارین که بگین کمپلت سوخت جامد هستش!

جالبه. فقط من تا به حال همچین چیزی نشنیده بودم

تازه، تا حالا 6 نوع سجیل رو نمایی شده!

اینم یه مورد عجیب غریب دیگه که برای من جدیده

حالا به شباهت دو موشک فاتح 110 و خلیج فارس با شاهین پاکستان دقت کنید:

موشک شاهین 1 پاکستانی کپی موشک DF-9 چینیه. تنها شباهت این موشک با فاتح-خلیج فارس اینه که از بالچه برای هدایت موشک استفاده می کنه. فاتح یه موشک کوابالستیکه در حالی که DF-9 یه موشک بالستیکه که از پرتابگر اسکاد شلیک میشه. مشخصات و حتی شکل این دو تا موشک بالکل با هم تفاوت دارن. ربطش چیه؟

حالا به شباهت موشک نودونگ کره شمالی به شهاب 3 و سجیل دقت کنید:

اینا نودونگ هایی هستن که سیستم هدایت ایرانی روشون نصبه. حدودا 7 سال بعد از این که ایران شهاب 3 جدید رو با این سیستم رونمایی کرد دیده شدن. البته شهاب 3 و نودونگ عادی یکی هستن. مورد بعدی شباهت سجیل به شهاب 3 و در نتیجه نودونگه. دلیل این یکی اینه که بشه از سکو های پرتاب سجیل و شهاب 3 برای همدیگه استفاده کرد. قطر و طول موشک سجیل با قطر و طول موشک قدر 110 برابره. به علاوه این کار باعث میشه هزینه ی ساخت بدنه ی موشک سجیل کمتر بشه.

 

[ali125]

البته از قبل هم میدانستیم که نودونگ کره شمالی چه کمکی در ساخت شهاب 3 داشته

 

[marsel2010]

بعدش کی گفته شهاب در باک نداره. تازه همش هم ممکنه مال سوخت نباشه، مثلا این عکس از موشک فاتح 110 از نوک هستش:

من کی گفتم شهاب در باک نداره! اتفاقا گفتم داره!
اون چیز قرمز رنگی که نزدیک کلاهک فاتحه همیشه یه نقطه ی مجهول بوده. توی موشک زلزال این قسمت جای موتور های اسپینی هست (همون 4 تا موتوری که موقع شلیک موشک دیده میشن) ولی توی فاتح تا به حال چنین چیزی دیده نشده و اصولا برای یه موشک هدایت پذیر نمیشه از اسپین استفاده کرد.

سال 87 فکر کنم از سجیل رو نمایی شد:
گرچه فیلمی از آزمایش به ظاهر ناموفق یک موشک سجیل سفید رنگ از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است. این فیلم که در آن یک سجیل سفید رنگ شلیک می شود از آن جهت مهم است که یک دوربین به خود موشک متصل است تا احتمالا فیلم جدا شدن مرحله ی اول موشک را بگیرد. از آن جهت به نظر می رسد تست ناموفق بوده که پس از پایان سوخت مرحله ی دوم موشک شروع به چرخش های غیر عادی می کند. گرچه ممکن است در این تست فقط قرار بوده قدرت آلیاژ ها موتور و کارکرد درست قسمت جدا ساز مراحل موشک آزمایش شوند.

این مطلب رو خود من نوشتم. دوستان بحث هایی کردن و نتیجه گیری شد که موشک درست کار کرده و اون چرخش ها بعد از جدایش کلاهک بوده.

در بعد اندر بعد،
خودشون میگن موشک سوخت مایع-جامد هستش.
یعنی احتمال زیاد حداقل مایع-جامد هستش. من نمی دونم چه اصراری دارین که بگین کمپلت سوخت جامد هستش!

جالبه. فقط من تا به حال همچین چیزی نشنیده بودم

تازه، تا حالا 6 نوع سجیل رو نمایی شده!

اینم یه مورد عجیب غریب دیگه که برای من جدیده

حالا به شباهت دو موشک فاتح 110 و خلیج فارس با شاهین پاکستان دقت کنید:

موشک شاهین 1 پاکستانی کپی موشک DF-9 چینیه. تنها شباهت این موشک با فاتح-خلیج فارس اینه که از بالچه برای هدایت موشک استفاده می کنه. فاتح یه موشک کوابالستیکه در حالی که DF-9 یه موشک بالستیکه که از پرتابگر اسکاد شلیک میشه. مشخصات و حتی شکل این دو تا موشک بالکل با هم تفاوت دارن. ربطش چیه؟

حالا به شباهت موشک نودونگ کره شمالی به شهاب 3 و سجیل دقت کنید:

اینا نودونگ هایی هستن که سیستم هدایت ایرانی روشون نصبه. حدودا 7 سال بعد از این که ایران شهاب 3 جدید رو با این سیستم رونمایی کرد دیده شدن. البته شهاب 3 و نودونگ عادی یکی هستن. مورد بعدی شباهت سجیل به شهاب 3 و در نتیجه نودونگه. دلیل این یکی اینه که بشه از سکو های پرتاب سجیل و شهاب 3 برای همدیگه استفاده کرد. قطر و طول موشک سجیل با قطر و طول موشک قدر 110 برابره. به علاوه این کار باعث میشه هزینه ی ساخت بدنه ی موشک سجیل کمتر بشه.

بابا تو دیگه خیلی...
برو این پستو بخون:

http://www.www.www.iran-eng.ir/show...وزارت-دفاع!)?p=5508669&viewfull=1#post5508669

خیلی مسخرس!
توی روز رژه نیروهای مسلح از هر 6 تا رونمایی شد! تو کجا بودی!؟
شاهین و فاتح و خلیج فارس از هر کجا خریداری شدن مبارکشون باشه! ولی خودمونیم، ایرانیا دستی دارن تو رنگ زدنا!
واسه اطلاعاتی که میذاری سعی کن یه منبع معتبر بذاری.
کی گفته فاتح کوابالستیکه و DF-9 یه موشک بالستیک؟
کل حرفی که صاحبان موشک میزنن نهایتش اینه که مثلا سوخت جامد یا مایع و از این حرفا.حالا اگه بالستیک بودن یا نبودن رو هم گفته باشن واسه هر 2 منبع بذار.
سیستم هدایت ایرانی!؟==
عیزم چرا اینقده چیز میگی!؟
مطلب شهاب 3 رو که بخونی متوجه میشی که ما داریم از کره شمالی گدایی می کنیم بعد تو میگی سیستم هدایت ایرانی روشون نصبه!
به حضرت عباس قسم همین دیروز تو یه وبلاگی که داستم مطلب بر می داشتم نوشته بود:
"در عین حال که موشک شهاب 3 و سجیل بسیار به هم شبیه هستن ولی سکوهای پرتاب کاملا متفاوتی دارن"
اصلا تو خودت فکر کن، مگه به این راحتیاس که دو موشک رو از یه لانچر پرتاب کرد؟ در حالی که یکی سوخت مایع داره و سجیل حداقل نصف مرحله اولش جامد هستش!
--------------------------------------------------------------------
تا حالا واسه یه لوله حداقل 2 دلیل گذاشتی. این نشون میده که خودت واقعا از این لحاظ سواد نداری حتی گفتی کسای دیگه جوابها رو میدن.
برو بگو بزرگترت بیاد

 

[marsel2010]

البته از قبل هم میدانستیم که نودونگ کره شمالی چه کمکی در ساخت شهاب 3 داشته

این دوستمون میگه ما بهشون کمک میکنیم!

==>>>>http://www.www.www.iran-eng.ir/member.php/136105-parandi2

 

[marsel2010]

خب حالا من یه نظر بدم بعد شما هم نظرتون رو بگین.
به نظر من این یه موشک سوخت مایع هستش که مرحله اولش جامده و اول روشن میشه و بعد از اینکه به اندازه کافی شتاب گرفت تا یه ارتفاعی که رسید خاموش میشه و جداسازی انجام میشه و قسمت دوم که مایع هستش فعال میشه.
انگار که مثلا یه بوستر کمکی جامد داشته باشه.
بنظرتون این فکر می تونه درست باشه؟

 

[Sparrow]

برای هدایت و کنترل موشک، روش های مختلفی وجود داره:

​

در موشک های بالستیک، به دلیل پرواز در سرعت ها و ارتفاعات بالا، امکان استفاده از بالک‌های آیرودینامیکی وجود نداره. به همین جهت، تنها راه حل استفاده از کنترل بردار تراست (Thrust Vector Control [TVC) هست. روش‌های مختلفی برای TVC وجود داره.

​

در این شکل، برای هر کدوم از روش ها یک نوع سیستم پیشرانش رو پیشنهاد کرده. از بین این روش ها، روش بالک (Jet Vane) ساده‌ترین، قدیمی‌ترین و نامطلوبترین روش (از نظر اتلاف نیروی تراست، خطا، امکان شکست و ...) هست و روش نازل گیمبال (روش اول از سمت چپ) بهترین روش محسوب میشه اما نیاز به فناوری بالایی برای اجرا داره.
ایران فناوری استفاده از نازل گیمبال رو هنوز پیدا نکرده. به همین دلیل در موشک سجیل از روش سوم (استفاده از موتورهای ورنیه یا موتور کمکی) استفاده شده. از اونجایی که پیشران سوخت جامد، قابلیت خاموش/روشن و کم/زیاد شدن تراست رو نداره (مسائلی که جهت کنترل یک موشک مورد نیاز است) از سوخت مایع استفاده شده.
روش Jet Vane به دلیل شدت بالای گازهای خروجی، وجود ذرات جامد در خروجی نازل (به طور مثال پودر آلومینیوم) و دمای بالای گازهای خروجی، عملاً برای مدت زمان طولانی بر روی موتور سوخت جامد قابل استفاده نیست.

این که در یک سیستم ماهواره‌بر، طبقات دارای سیستم متفاوتی باشند، می تونه اتفاق بیفته (هرچند اکثراً از یک سیستم پیشران برای طبقات استفاده می کنند و معمولاً اختلاف سیستم پیشران در طبقه فوقانی اتفاق می افتد) اما باید دید میشه همین مسئله رو در یک سیستم موشکی استراتژیک هم داست یا نه؟
در یک سیستم موشکی، یکی از مسائل مهم، قابلیت بهره برداری سریع هست. به این معنی که شما بتونید به محض نیاز، از سیستم استفاده کنید. سیستم سوخت مایع از این نظر، مشکل فراوانی دارد. مشکل نگهداری پیشران، سوخت‌گیری، تعمیر و نگهداری سیستم مخازن و تغذیه. اما چنین مسئله ای در سیستم پیشران جامد وجود نداره. میشه یک موشک سوخت جامد رو آماده پرتاب تا 15 سال انبارداری کرد. غالباً از این موشک ها در سوله‌های زیرزمینی که آماده پرتاب موشک هستند، استفاده میشه.
حالا، شما یک موشک پیشران جامد طراحی کردید که به ناچار از یک سیستم پیشران مایع برای کنترلش استفاده می کنید. اگر بیاید و پیشران طبقه دوم رو هم مایع انتخاب کنید، رسماً و عملاً یک سیستم بی استفاده (از دیدگاه نظامی) طراحی کردید. اصلاً چنین سیستمی چه هدفی رو می تونه در طراحی دنبال کرده باشه؟ سیستم واکنش سریع؟خوب، در این حالت سوختگیری طبقه دوم در واقع این مسئله رو از بین برده. کنترل؟ پس چرا طبقه اول رو جامد گذاشته. ضمن این که، هزینه طراحی و ساخت بالا میره. ممکنه عملکرد موتور سوخت جامد بر روی اجزای سوخت مایع تاثیر منفی بذاره.

 

[فقط مادر]

دوست عزیز. در مورد اون لوله ها بحث زیاده. لوله های انتقال سوخت فقط روی اولین تست سجیل دیده شدن و در بقیه چنین چیزی نیست. به نظر من (و تا جایی که من میدونم تعداد زیادی از تحلیلگرا) اون لوله ها برای منتقل کردن هیدرازین به پشت موشکه. از این جریان هیدرازین (که توی حرارت گاز های خروجی آتیش میگیره) برای هدایت موشک استفاده میکنن چون جت وین های گرافیتی به درد استفاده در موشک های سوخت جامد نمی خورن. تو نسخه های جدیدتر سجیل (یا همون سجیل 2) این لوله ها حذف شده و جاش جت وین اضافه شده که کنترل خیلی بهتری روی موشک داره. جنس جت وین های جدید معلوم نیست ولی احتمال میره که سرامیکی باشه. به یک دلیل خیلی واضح، سجیل، این چیزی که این جا کشیده نمیتونه باشه چون:

1:سرعت برخاست شهاب 3 و کلا موشک های سوخت مایع به مراتب پایین تر از موشک های سوخت جامده. موشک سجیل با سرعت زیادی از زمین بلند شد در حالی که شهاب 3 و ... رو اگه نگاه کنید میبینید که سرعتشون خیلی کم تره.
2:در صورتی که 2-4 موتور سوخت جامد برای رد گم کنی اون جا گذاشته شده باشه ما باید 4 رد دود مجزا ببینیم، نه یه رد کامل. حواسمون باشه که جا برای موتور سوخت مایع خیالی هم باید در نظر بگیریم
3: روی بدنه ی سجیل اثری از دریچه های سوختگیری نیست. موشک رو هم نمیتونن از اول سوختگیری کنن بفرستن به امون خدا (اکسیدکننده ها معمولا بدنه ی مخزنشونو میخورن و موشک خراب میشه)

در کل چنین چیزی نیست. افرادی که این طوری میکنن معمولا تلاش میکنن کار های وزارت دفاع رو بی اهمیت جلوه بدن.

موفق باشید.

این جواب رو یکی از دوستان در سایت Military برام فرستاده

منم با دوستمون موافقم.تراست سوخت جامد نسبت به سوخت مایع خیلی زیاده.ولی ببینید که موشک سجیل خیلی سریع خودشو از زمین میکنه(فیلمشو بعدا میذارم)

در مورد دریچه سوخت گیریم درست گفتن.من دریچه ای ندیدم

اون لوله ای هم که دوستان گفتن به نظرم برای تزریق نیتروژن مایع هست تا بتونن نازل موشکو خنک کنن.چون حرارت بالا هندسه نازلو تغییر میده. وگفتن تو نسل جدید سجیل ها از آلیاژ ویيژه ای برای ساخت نازل استفاده کردن(البته نظر منه هاااااااااااااااا)

 

[marsel2010]

دیگه حتی نمی رسم اینجا هم سر بزنم.
فقط اینو بگم که به اینکه خودشون گفتن سوخت جامد-مایع خوب دقت کنید. خیلی مشکوک میزنه این موشک.
راستی کلیپی هم که گذاشته بودم رو دانلود کنید به به طرز کارش دقت کنید. مثلا مرحله اول قبل از رسیدن به خلا جدا میشه و مرحله دوم فعال میشه.
اینم عکس هایی که گرفتم:

http://up.vatandownload.com/images/ylqjuhqmibwvbzl44cfv.png
http://up.vatandownload.com/images/xtvij4jj8x69q9jk8mh8.png

راستی من تو عکس گذاشتن مشکل دارم. فکر کنم فروم مشکل داره.

 

[Golden Boy]

سلام دوستان
من یه چیز جالب در مورد سجیل دیدم که یکی از افراد مشهور دانشگاهی(فکر کنم دانشگاه مشهور مری لند) ثابت کرده که سجیل حداقل به طور کامل سوخت جامد نیست!
به تصویر زیر نگاه کنید:

http://up.vatandownload.com/images/ncazsc9ioz7ubouq2mn.jpg

حالا واسه دیدن اصل مطلب می تونید برید اینجا رو بخونید:

http://forden.armscontrolwonk.com/a...opellant-rocket-not-a-solid-propellant-rocket

احتمالا این سجیل یکی از موشک های شهاب هستش ولی چون سوخت مایع شهاب دود زیادی نمی کنه و تابلو میزنه که سوخت مایع تشریف داره اومدن پایین موشک یه راکت سوخت جامد هم گذاشتن تا حداقل تا موقعی که تو دید قرار داره دود کنه.

بچه جان حالا فکر کردی هنر کردی اینو فهمیدی!!!
واسه من خیلی فرق نمیکنه اما عقلم میرسه اونی که خواسته دروغ به این بزرگی بگه میتونسته یه جور این سوخت رو جاسازی و استفاده کنه که شما توی این عکس به این بی کیفیتی باخبر نشین!
یا حداقل دلیل های محکم تری میاوردین. ثانیا به قول دوستان حالا اصلا کی گفته این موشک کامل سوخت جامده یا اصلا کی خواسته ثابت کنه این سوخت جامد یا مایع. من که از این یه عکس چیزی که شما میگید متوجه نمیشم.

 

[marsel2010]

بچه جان حالا فکر کردی هنر کردی اینو فهمیدی!!!
واسه من خیلی فرق نمیکنه اما عقلم میرسه اونی که خواسته دروغ به این بزرگی بگه میتونسته یه جور این سوخت رو جاسازی و استفاده کنه که شما توی این عکس به این بی کیفیتی باخبر نشین!
یا حداقل دلیل های محکم تری میاوردین. ثانیا به قول دوستان حالا اصلا کی گفته این موشک کامل سوخت جامده یا اصلا کی خواسته ثابت کنه این سوخت جامد یا مایع. من که از این یه عکس چیزی که شما میگید متوجه نمیشم.

وای خدا!
حیف که نمیشه قه قهه بلندو نشون داد وگرنه خودمو نشون میدادم که چطور دارم بهت می خندم.
آدم بچه باشه ولی وقتی یه چیزیو نمیفهمه نظر نده!
شما هر جور بخوای اینو جاسازی کنی گرین رو تغییر میده. مثلا چطور این کارو بکنه!؟
دیگه اینو همه می دونن که تمام رسانه های ایرانی گفتن موشک سوخت جامد. یه لینک بچه ها گذاشتن که مال پرس تی وی هستش و فقط من همینو دیدم که گفته سوخت مایع-جامد. یه خبر صحیح تو یه گوشه کنار که خیلی کم آدم ممکنه متوجه بشه.
نباید هم متوجه بشی.

 

[Golden Boy]

QUOTE=marsel2010;5675293]وای خدا!
حیف که نمیشه قه قهه بلندو نشون داد وگرنه خودمو نشون میدادم که چطور دارم بهت می خندم.
آدم بچه باشه ولی وقتی یه چیزیو نمیفهمه نظر نده!
شما هر جور بخوای اینو جاسازی کنی گرین رو تغییر میده. مثلا چطور این کارو بکنه!؟
دیگه اینو همه می دونن که تمام رسانه های ایرانی گفتن موشک سوخت جامد. یه لینک بچه ها گذاشتن که مال پرس تی وی هستش و فقط من همینو دیدم که گفته سوخت مایع-جامد. یه خبر صحیح تو یه گوشه کنار که خیلی کم آدم ممکنه متوجه بشه.
نباید هم متوجه بشی.[/QUOTE]

بچه جان این خندهایی که تو داری الان میکنی ما وقتی استدلال های قشنگ تو رو دیدیم کردیم!
گفتم که کار ندارم کی راست میگه کی دروغ یا اصلا راست یا دروغ، فقط گفتم بدونی استدلالت هیچ ربطی به سوخت جامد یا مایع نداره اونم تو این عکس به این بی کیفیتی.