http://www.www.www.iran-eng.ir/uploads/admin/1391/05/31/6/33e0b9793701.jpgدر حالی که خیلی از ایرانی ها فکر می کنند مردم چین از حشراتی چون سوسک، عقرب و مارمولک و کرم تغذیه می کنند، واقعیت ماجرا چیز دیگری است و این نوع غذاها هم دیگر در چین منسوخ شده و تنها در محلاتی خاص و به عنوان جاذبه گردشگری می توان آنها را یافت.خبرگزاری مهر: اگر راهی کشور چین باشی و این نخستین بار هم باشد که از این کشور دیدن می کنی، یکی از نگرانی هایی که همان ابتدای راه برایت ایجاد می شود این است که «با گرسنگی چه کنم!»بله! هنوز خیلی از ایرانی ها وقتی می خواهند درباره غذاهای چینی حرف بزنند از سوسک و عقرب و کِرم و مار و خلاصه خوردنی هایی از این دست نام می برند! خیلی که بخواهند تخفیف بدهند، غذاهای دریایی را هم به این منو اضافه می کنند. البته اینجا هم سعی دارند هیجانش را بیشتر کرده و هشت پا و قورباغه و ... را هم حتما نام ببرند.این ماجرا آنقدر جدی شده است که من افرادی را می شناسم که حتی به دلیل همین حرف و حدیث ها و ترس از اینکه در چین غذاهای عجیب و غریب به خوردشان بدهند و آنها هم نفهمند چه خورده اند و بعدا که بپرسند «این چی بود که خوردیم؟» به آنها بگویند «سوسک»، از رفتن به این کشور زیبا صرف نظر کرده اند.اما حقیقت غذاهای چینی و غذا خوردن در این کشور با آنچه در اذهان عمومی مردم ما جا افتاده است، فرق دارد.وقتی قرار بود برای یک ماموریت دو هفته ای به چین بروم، خیلی ها هشدار می دادند که با خودت کنسرو و نان ببر تا آنجا از گشنگی تلف نشوی! مراقب باش جانور نخوری یا هر چیزی می خواهی بخور اول حسابی پرس و جو کن و ... ولی همه این حرف ها بر خبرنگار جماعت تاثیر ندارد؛ چرا که اهل ریسک است و از سوی دیگر حوصله همراه بردن ساک و چمدان های رنگ و وارنگ هم ندارد؛ چه برسد به اینکه بخواهد با خود غذای دو هفته اش را ببرد.خبرنگار که باشی کم کم برایت عادت می شود در هر شرایط بخوابی، اگر لازم باشد گرسنگی بکشی و خلاصه خود را برای شرایط سخت آماده کنی. البته ماموریتم به چین به دعوت وزارت امور خارجه چین و با هماهنگی وزارت خارجه کشورمان است و قول داده اند دغدغه غذا را برطرف کنند و هم مشکل حلال و حرام نداشته باشیم، هم غذاهای عجیب و غریب نخوریم.پایمان که به چین می رسد، یک پسر جوان چینی که فارسی را با لهجه بسیار شیرین صحبت می کند و اسم خودش را هم گذاشته است «پیمان»، نقش مترجم را برایمان ایفا می کند و خیلی طول نمی کشد که بچه های گروه با او دوست شده و سوال هایشان درباره فرهنگ و آداب و رسوم چین را از او می پرسند.وقتی یکی از همکاران ما می پرسد: «راستی شما سوسک و کرم هم می خورید؟» ، اخم هایش در هم می رود و می گوید «نخیر. ما از این چیزا نمی خوریم. فقط بعضی از چینیا حشره می خورن. بیشتر هم برای جذب توریست است».پیمان که از نسل جدیدی های چین است، به قول خودش فقط یکبار «جیر جیر» (منظورش جیرجیرک است) خورده و کلا اهل خوردن اینجور غذاها نیست!تصور ما این است که خیلی راحت می توانیم غذاهای عجیبی که درباره آنها شنیده ایم، در اغذیه فروشی هایشان پیدا کنیم ولی به این راحتی ها هم نیست. با کمی پرس و جو متوجه می شویم که در پکن محله ای هست که یک خیابان دارد که در آنجا دکه هایی برپاست که غذاهای به حساب ما نامتعارف می فروشند.گرچه برنامه های سفر کاری بسیار فشرده است و کاسبان شهر هم بعد از ساعت 22 کم کم مغازه هایشان را تعطیل می کنند، ولی یک شب می توانیم خود را به همان محله ای که مدنظرمان است، برسانیم.وقتی به سر خیابانی که در آن دکه های غذافروشی قرار دارد، می رسیم، شلوغی محل و از سوی دیگر بوی نامطبوعی که به مشام می رسد وادار به مکثمان می کند، ولی کنجکاوی بر هر نیروی بازدارنده پیروز است.به اولین دکه که می رسیم، آه از نهادم بلند می شود. بیچاره حیوانات خود را بر سر سیخ های چوبی کرده و به تماشا گذاشته اند. اینکه می گویم به تماشا گذاشته اند پربیراه نیست؛ چرا که به نظر نمی رسد هیچ خریداری تمایل به خرید آنها داشته باشد و بیشتر افراد حاضر در محل هم خود چینی ها هستند که آنها از این خوراکی نمی خرند.آنقدر این حیوانات خریدار ندارند که اگر به فروشنده ها پول بدهی برایت سوسک و عقرب و اسب دریایی و ملخ می خورند! این هم نوعی جاذبه گردشگری است.آنچه بیشتر از اینکه به تعجب وادارام کند، خشمگینم می کند، این است که عقرب ها را زنده زنده به سیخ کشیده اند و حیوانات بیچاره در حال دست و پا زدن هستند. اگر قرار باشد مشتری یکی از سیخ های عقرب باشی، همانطور زنده زنده حیوانات بی گناه را در روغن داغ می گذارند تا هم جان بدهند هم برشته شوند! وحشتناک است.
نمونه ای از عقرب ها و اسب های دریایی آماده سرخ شدن؛ عقرب ها زنده زنده به سیخ کشیده شده اندوقتی چشمم به اسب های دریایی (اسب ماهی) که آنها هم بر سیخ شده اند، می افتد سعی می کنم از فروشنده بپرسم شما چطور یکی از گونه های زیستی در حال انقراض را اینگونه می کشید و می خورید؟ می گوید: اینها پرورشی هستند.به راستی اگر در چین اسب دریایی پرورش می دهند و می خورند، چرا باید هنوز نگران انقراض اینگونه جانوری بود؟ البته یکی از دلایل صید اسب های دریایی خاصیت دارویی و درمانی آنهاست که این انگیزه برای کشتن آنها، معقول تر به نظر می رسد.یکی دیگر از جانداران دریایی که به عنوان غذا فروخته می شود، ستاره دریایی است. ستاره های سیخ کشیده شده دست و پایشان آویزان است و خدا می داند که زنده اند یا مرده! ستاره و اسب دریایی نسبت به عقرب ها در اقلیت هستند و کمیاب بودنشان باعث شده که کمتر هم برای فروش در مقام یک غذا از آنها استفاده کنند.
