[FONT=times new roman, times, serif]چه غریب ماندی ای دل! نه غمی ، نه غمگساری
نه به انتظار یاری ، نه ز یار انتظاری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]چه چراغ چشم دارد دلم از شبان و روزان
که به هفت آسمانش نه ستاره ای ست باری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]دل من ! چه حیف بودی که چنین ز کار ماندی
چه هنر به کار بندم که نماند وقت کاری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]نرسید آن که ماهی به تو پرتوی رساند
دل آبگینه بشکن که نماند جز غباری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]همه عمر چشم بودم که مگر گلی بخندد
دگر ای امید خون شو که فرو خلید خاری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]سحرم کشیده خنجر که ، چرا شبت نکشته ست
تو بکش که تا نیفتد دگرم به شب گذاری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]به سرشک همچو باران ز برت چه برخورم من ؟
که چو سنگ تیره ماندی همه عمر بر مزاری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]چو به زندگان نبخشی تو گناه زندگانی
بگذار تا بمیرد به بر تو زنده واری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]نه چنان شکست پشتم که دوباره سر بر آرم
منم آن درخت پیری که نداشت برگ و باری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]سر بی پناه پیری به کنار گیر و بگذر
که به غیر مرگ دیگر نگشایدت کناری [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها
بنگر وفای یاران که رها کنند یاری[/FONT]