خلوتی با خدا
- شروع کننده موضوع shadii
- تاریخ شروع
الله
روزی که ميخواستم بپرم فکر همچی رو کردم
سختی و پستی و بلندی شو ديدم
شادی و غم رو ديدم
بعد تصميم به پريدن کردم
حالا که پريدم خوشحالم از اين پريدنم
چون وقتی داشتم ميپريدم پلهای پشت سرم رو خراب نکردم
شايد روزی خواستم برگردم
ولی فکر نکنم که بخوام روزی برگردم
پيش به سوی ازادی و يک پرواز بلند به اوج قله ی خوشبختی
خدا جونم دوست دارم و ميدونم که تو اين پرواز قدرت بالهای منی
منو با اين پرواز به اوج برسون
روزی که ميخواستم بپرم فکر همچی رو کردم
سختی و پستی و بلندی شو ديدم
شادی و غم رو ديدم
بعد تصميم به پريدن کردم
حالا که پريدم خوشحالم از اين پريدنم
چون وقتی داشتم ميپريدم پلهای پشت سرم رو خراب نکردم
شايد روزی خواستم برگردم
ولی فکر نکنم که بخوام روزی برگردم
پيش به سوی ازادی و يک پرواز بلند به اوج قله ی خوشبختی
خدا جونم دوست دارم و ميدونم که تو اين پرواز قدرت بالهای منی
منو با اين پرواز به اوج برسون
خدایا من اینجام
خوبه گاهی هم به پایینت نگاه کنی ؟؟؟؟
خوبه گاهی هم به پایینت نگاه کنی ؟؟؟؟
samaneh91
عضو جدید
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
همان یک لحظه اول ، که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان ، جهانرا با همه زیبایی و زشتی ، به روی یکدگر ، ویرانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که در همسایه صدها گرسنه ، چند بزمی گرم عیش و نوش میدیدم ، نخستین نعره مستانه را خاموش آندم ،بر لب پیمانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که میدیدم یکی عریان و لرزان و دیگری پوشیده از صد جامه رنگین ,زمین و آسمان را واژگون مستانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
نه طاعت میپذیرفتم ،نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده ،پاره پاره در کف زاهد نمایان ،سبحه صد دانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان ،هزاران لیلی ناز آفرین را کوه به کوه،آواره و دیوانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اکر من جای او بودم .
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان ، سراپای وجود بی وفا معشوق را ، پروانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
به عرش کبریایی ، با همه صبر خدایی ،تا که میدیدم عزیز نابجایی ، ناز بر یک ناروا گردیده خواری میفروشد ،گردش این چرخ را وارونه ، بی صبرانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که می دیدم مشوش عارف و عامی ، ز برق فتنه این علم عالم سوز مردم کش ،بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری ، در این دنیای پر افسانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
چرا من جای او باشم .
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد ، وگرنه من بجای او چو بودم ،یکنفس کی عادلانه سازشی ، با جاهل و فرزانه میکردم ؟!
اگر من جای او بودم .
همان یک لحظه اول ، که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان ، جهانرا با همه زیبایی و زشتی ، به روی یکدگر ، ویرانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که در همسایه صدها گرسنه ، چند بزمی گرم عیش و نوش میدیدم ، نخستین نعره مستانه را خاموش آندم ،بر لب پیمانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که میدیدم یکی عریان و لرزان و دیگری پوشیده از صد جامه رنگین ,زمین و آسمان را واژگون مستانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
نه طاعت میپذیرفتم ،نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده ،پاره پاره در کف زاهد نمایان ،سبحه صد دانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان ،هزاران لیلی ناز آفرین را کوه به کوه،آواره و دیوانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اکر من جای او بودم .
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان ، سراپای وجود بی وفا معشوق را ، پروانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
به عرش کبریایی ، با همه صبر خدایی ،تا که میدیدم عزیز نابجایی ، ناز بر یک ناروا گردیده خواری میفروشد ،گردش این چرخ را وارونه ، بی صبرانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که می دیدم مشوش عارف و عامی ، ز برق فتنه این علم عالم سوز مردم کش ،بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری ، در این دنیای پر افسانه میکردم .
عجب صبری خدا دارد !
چرا من جای او باشم .
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد ، وگرنه من بجای او چو بودم ،یکنفس کی عادلانه سازشی ، با جاهل و فرزانه میکردم ؟!
تو رو از خاطرم برده تب تلخ فراموشی
دارم خو می کنم با این فراموشی و خاموشی
چرا چشم دلم کوره عصای رفتم سسته
کدوم موج پریشونی تو رو از ذهن من شسته
« خدایا » فاصلت تا من خودت گفتی که کوتاهِ
از اینجا که من ایستادم چقدر تا آسمون راهِ
من از تکرار بیزارم از این لبخند پژمرده
از این احساس یأسی که تو رو از خاطرم برده
به تاریکی گرفتارم شبم گم کرده مهتاب
بگیر از چشم های کورم غذاب کهنه خوابو
چرا گریه م نمی گیره مگه قلب من از سنگه
خدایا من کجا می رم کجای جاده دل تنگه
می خوام عاشق بشم اما تب دنیا نمی زاره
سر راه بهشت من درخت سیب می کاره
دارم خو می کنم با این فراموشی و خاموشی
چرا چشم دلم کوره عصای رفتم سسته
کدوم موج پریشونی تو رو از ذهن من شسته
« خدایا » فاصلت تا من خودت گفتی که کوتاهِ
از اینجا که من ایستادم چقدر تا آسمون راهِ
من از تکرار بیزارم از این لبخند پژمرده
از این احساس یأسی که تو رو از خاطرم برده
به تاریکی گرفتارم شبم گم کرده مهتاب
بگیر از چشم های کورم غذاب کهنه خوابو
چرا گریه م نمی گیره مگه قلب من از سنگه
خدایا من کجا می رم کجای جاده دل تنگه
می خوام عاشق بشم اما تب دنیا نمی زاره
سر راه بهشت من درخت سیب می کاره
samaneh91
عضو جدید
پادشاه کرمی ، از تو تمنا چکنم؟
عشق تو هست بجانم ، دگر حاشا چکنم؟درهمه عمر دلم در پی رخسار تو بوددربهاران به گل و سبزه تماشا چکنم؟تاکه هستی و به دل مهر تو باشد، شادم در دل عاشقم اندیشه‌ی فردا چکنم؟توبهشتی صفتی عشق تو در ذات من است بی‌تو و عشق تو درعالم و عقبی چکنم؟جان مجنون صفتم میل تو دارد تنهاگرجهان پرشود از جلوه‌ی لیلا چکنم؟یوسف از چاه به درگاه عزیزی ره یافت بی‌تو در چاه غمم ، با دل تنها چکنم؟
عشق تو هست بجانم ، دگر حاشا چکنم؟درهمه عمر دلم در پی رخسار تو بوددربهاران به گل و سبزه تماشا چکنم؟تاکه هستی و به دل مهر تو باشد، شادم در دل عاشقم اندیشه‌ی فردا چکنم؟توبهشتی صفتی عشق تو در ذات من است بی‌تو و عشق تو درعالم و عقبی چکنم؟جان مجنون صفتم میل تو دارد تنهاگرجهان پرشود از جلوه‌ی لیلا چکنم؟یوسف از چاه به درگاه عزیزی ره یافت بی‌تو در چاه غمم ، با دل تنها چکنم؟
خدایا خودت میدونی دیگه
تا خدا، فاصله ای بود اگر
من چه می دانستم که اقاقی زیباست؟!
یا گل سرخ، پر از سر خداست؟!
یا اگر بود که من، لای اوراق پر از سجده برگ، رمز تسبیح! نمی نوشیدم!
و از آن رویش مرطوب شعور من و تو،
در دل گرم و پر از شور امید
خطی از عشق نمی فهمیدم!
من،
به پرواز خدا در دل من، در دل تو
مثل هر صبح پر از آیه و نور، بارها! معتقدم،
و قسم می خورم این بار، به هر آیه نور
تا خدا، فاصله ای نیست، بیا
samaneh91
عضو جدید
کودک نجوا کرد: خدایا با من حرف بزن!
مرغ دریایشی آواز خواند، کودک نشنید...
پس کودک فریاد زد خدایا با من حرف بزن!
رعد در آسمان پیچید، ولی کودک گوش نداد...
کودک نگاهی به اطراف کرد و گفت خدایا بگذار ببینمت!
ستاره ای درخشید ،ولی کودک توجهی نکرد...
فریاد زد خدایا به من معجزه ای نشان بده
و یک زندگی متولد شد،ولی کودک نفهمید...
با ناامیدی گریست.خدایا با من در ارتباط باش بگذار بدانم اینجایی!
بنابراین خدا پایین آمد و کودک را لمس کرد
ولی کودک پروانه را کنار زد و رفت…..
samaneh91
عضو جدید
میخوام عاشق بشم اما تب دنیا نمیذاره سر راه بهشت من درخت سیب میکاره
میخوام عاشق بشم اما...
سر راه بهشت من درخت سیب میکاره
میخوام عاشق بشم اما...
سر راه بهشت من درخت سیب میکاره
samaneh91
عضو جدید
یک لحظه بی هیاهو دل را طلب ز او کن
جز او مخواه از او او را طلب ز او کن
این نامه ی سیه را با سوز دل بسوزان
این رنگ تیرگی را با اشک شستشو کن
گمگشته ی تو درتوست خود را مزن به کوری
بگشای چشم و او را در خویش جستجو کن
یک عمر در بر یار با غیر او نشستی
یک شب ز غیر بگذر با یار گفتگو کن
همچون نسیم تا کی آواره کو به کویی
آیینه باش خود را با یار روبرو کن...
جز او مخواه از او او را طلب ز او کن
این نامه ی سیه را با سوز دل بسوزان
این رنگ تیرگی را با اشک شستشو کن
گمگشته ی تو درتوست خود را مزن به کوری
بگشای چشم و او را در خویش جستجو کن
یک عمر در بر یار با غیر او نشستی
یک شب ز غیر بگذر با یار گفتگو کن
همچون نسیم تا کی آواره کو به کویی
آیینه باش خود را با یار روبرو کن...
گاه برای نوشتنم هم دلیل ندارم،گاه خودم را هم بی دلیل میپندارم....
گاهگاهی می خواهم درون واژه ها گم شدهای پیدا کنم از جنس احساس و بنوازم آهنگمحبت را بر دیواره ی قلبش و بفهمانم که دلیل بودنم می باشد!
و گمان کنم می رسم به او ، او که بدنش را مخفی کرده و چشم و دیدگان دیگر تاب
زیاد باز ماندن را برای جستنش ندارد ....
پس کجا ؟ چگونه ؟ کی؟ می توانم احساس کنم در کنارت هستم ، در کنارم هستی ؟!
نمی دانم دیگر چگونه دایره مانندهای روی گونه ام را مخفی کنم وقتی تنهایی. و تنهاییم با بودنت پر می شود . . .
پسمی نویسم و نوشتم ..... اما ......... اما نشانیت ؟ نشانیت را چند روزیستعوض کرده ای ؟؟ چون پست چی نامه ا را بر می گرداند ، چون Mail هایم Errorمی دهند .......... نمی دانم ....قهری با من ؟؟!!
دیگرنمی شنوی ام ، نمی بینی ام . . . من که گفته بودمت بی تو هیچم ، من کهگفته بودمت سکوت شبانه هایت و لبخند مکث کردن هایت برایم کافیست فقط کنارمباش...
چه شده ؟؟!! در کوچه های دلم سلامی پاسخ نمی دهم چون نوای سلامت همیشه
برایم تازگی دارد ، به هیچ کس دست دوستی نمی دهم چون باور دارم نمی روی از کنارم . . .
اما کاش یادداشتی برایم بگذاری یا کاش بیدار شوم و بینم تمامی،خواب بود که از دوری خودت با خودم می دیدم!!
اولین یادداشت و نگاه صبحگاهت همیشه در مقابل سجاده ام گذاشته ام تا مستانه به
سجدگاهت خم شوم و بگویم مرا ببخش ... آری باورم شد !! کوتاهی از من
بود تو که کوتاه بودن را نمی شناسی ، تو که آنقدر بزرگی که من کوچک،
خیالم هم خشک می شود اگر تصور کنم به من نگاه می کنی .
مراببخش .....در کوچه بازار بزرگان می گویند تو تنها بخشنده ای هستی که منتنمی گذاری !! می بخشی ام ؟؟ دلم کوچک و غم ها و ناراحتی ها اقیانوسیبیکران...
باز هم تنهایم می گذاری ؟؟
همان بزرگان از دیار وفا گفتند تو مهربانی ،تنهایم نمی گذاری .
به نگاهت همجون همیشه محتاجم ، احتیاج معنای یک کوچک در مانده است . . .
درمانده در راه نگاه تو . . . درمانده در باور بودنت .خدایم تنهایم نگذار
دستهایمخالیست .... قلبم پر لرزش .... به درگاهت می آیم اگر مرا برهانی ، باز همبرایت می نویسم هر چند پاره اش کنی و یا جوابش را خالی برایم پست کنی ! بااینکه میدانم زیاد بزرگی .....زیاد...
دوستت دارم خدا .....دوستت دارم
و گمان کنم می رسم به او ، او که بدنش را مخفی کرده و چشم و دیدگان دیگر تاب
زیاد باز ماندن را برای جستنش ندارد ....
پس کجا ؟ چگونه ؟ کی؟ می توانم احساس کنم در کنارت هستم ، در کنارم هستی ؟!
نمی دانم دیگر چگونه دایره مانندهای روی گونه ام را مخفی کنم وقتی تنهایی. و تنهاییم با بودنت پر می شود . . .
پسمی نویسم و نوشتم ..... اما ......... اما نشانیت ؟ نشانیت را چند روزیستعوض کرده ای ؟؟ چون پست چی نامه ا را بر می گرداند ، چون Mail هایم Errorمی دهند .......... نمی دانم ....قهری با من ؟؟!!
دیگرنمی شنوی ام ، نمی بینی ام . . . من که گفته بودمت بی تو هیچم ، من کهگفته بودمت سکوت شبانه هایت و لبخند مکث کردن هایت برایم کافیست فقط کنارمباش...
چه شده ؟؟!! در کوچه های دلم سلامی پاسخ نمی دهم چون نوای سلامت همیشه
برایم تازگی دارد ، به هیچ کس دست دوستی نمی دهم چون باور دارم نمی روی از کنارم . . .
اما کاش یادداشتی برایم بگذاری یا کاش بیدار شوم و بینم تمامی،خواب بود که از دوری خودت با خودم می دیدم!!
اولین یادداشت و نگاه صبحگاهت همیشه در مقابل سجاده ام گذاشته ام تا مستانه به
سجدگاهت خم شوم و بگویم مرا ببخش ... آری باورم شد !! کوتاهی از من
بود تو که کوتاه بودن را نمی شناسی ، تو که آنقدر بزرگی که من کوچک،
خیالم هم خشک می شود اگر تصور کنم به من نگاه می کنی .
مراببخش .....در کوچه بازار بزرگان می گویند تو تنها بخشنده ای هستی که منتنمی گذاری !! می بخشی ام ؟؟ دلم کوچک و غم ها و ناراحتی ها اقیانوسیبیکران...
باز هم تنهایم می گذاری ؟؟
همان بزرگان از دیار وفا گفتند تو مهربانی ،تنهایم نمی گذاری .
به نگاهت همجون همیشه محتاجم ، احتیاج معنای یک کوچک در مانده است . . .
درمانده در راه نگاه تو . . . درمانده در باور بودنت .خدایم تنهایم نگذار
دستهایمخالیست .... قلبم پر لرزش .... به درگاهت می آیم اگر مرا برهانی ، باز همبرایت می نویسم هر چند پاره اش کنی و یا جوابش را خالی برایم پست کنی ! بااینکه میدانم زیاد بزرگی .....زیاد...
دوستت دارم خدا .....دوستت دارم
هر آینه، تصویر آشنای تو بود و هر حجم ، پر از فریاد حضور تو ...
تو را داشتم و همه چیز داشتم.
گفتم : تا آخر جاده بمان که بودنت ستاره تا ستاره آسمان را ازان من می کند.
گفتم : نگاهت که با من است ، تا آخر این جاده با نور چشمانت طلوع خواهم ماند.
... نمی دانم به کدامین گناه ، یک گمشده افتادم در این کوچه پس کوچه ها !
و تو را در خم این کوچه گم کردم !!
من ، مدعی تمام عاشقانه های ساده و کودکانه ، آسان تر از هر بهانه گمت کردم.
دیگر آینه را به چشم می دیدم و به دل تکذیب می کردم.
تو نبودی ... شاید هم من نبودم! و دیگر آسمان نبود.
نگاهت را بین هزاران نگاه گم کردم و راه لحظه به لحظه تاریک تر شد.
من ، مدعی با تو بودن ، کم آوردم . گم شدم . خاموش شدم و خسته ...
دیگر هیچ چیز و هیچ کس مرا از خود نمی رهاند.
بال های خسته ام اما هنوز هم شوق پر کشیدن از این بن بست تا آسمان ستارهباران تو را دارد آنجا که هر ستاره به حرمت چشمان تو جــان می گیرد ...
بال های خسته ام هنوز شوق پر کشیدن از این بن بست ها را دارد با اوج نگــاه تــو .
گاه شکوه و گاه شکر .
گاهی فریاد و گاه زمزمه .
اما این بار انگار از هر احساس ِ ساده ی اینجایی ، تهی به سراغت می آیم.
خاموش تر از همیشه . تنهای تنها ...
نه شکوه و نه شکر!
نه فریاد و نه زمزمه .
آنقدر تنها که حتی احساسی را همسفر خویش نمی بینم و آنقدر ساده که جز باورت روی بالهایم سنگینی دیگری را لمس نمی کنم!
تنها که می شوم ؛ دیگر تا تو راهی نیست .
سبک بال که می شوم ؛ دیگر حتی به پرواز هم نیازی نیست.
تنها که می شوم ؛ انگار پشت پرده ی رنگارنگ زندگی ، سپیدی را ساده تر حس می کنم و حالا از اینجا چقدر صحنه بی معناست!
بی پرده بگویمت ! تنهایی حقیقت را نثارم می کند و حقیقت جز تو نیست.
کاش دیگر هرگز عادت و فراموشی ؛ مرا به آن طرف صحنه نکشاند ! ...
تو را داشتم و همه چیز داشتم.
گفتم : تا آخر جاده بمان که بودنت ستاره تا ستاره آسمان را ازان من می کند.
گفتم : نگاهت که با من است ، تا آخر این جاده با نور چشمانت طلوع خواهم ماند.
... نمی دانم به کدامین گناه ، یک گمشده افتادم در این کوچه پس کوچه ها !
و تو را در خم این کوچه گم کردم !!
من ، مدعی تمام عاشقانه های ساده و کودکانه ، آسان تر از هر بهانه گمت کردم.
دیگر آینه را به چشم می دیدم و به دل تکذیب می کردم.
تو نبودی ... شاید هم من نبودم! و دیگر آسمان نبود.
نگاهت را بین هزاران نگاه گم کردم و راه لحظه به لحظه تاریک تر شد.
من ، مدعی با تو بودن ، کم آوردم . گم شدم . خاموش شدم و خسته ...
دیگر هیچ چیز و هیچ کس مرا از خود نمی رهاند.
بال های خسته ام اما هنوز هم شوق پر کشیدن از این بن بست تا آسمان ستارهباران تو را دارد آنجا که هر ستاره به حرمت چشمان تو جــان می گیرد ...
بال های خسته ام هنوز شوق پر کشیدن از این بن بست ها را دارد با اوج نگــاه تــو .
گاه شکوه و گاه شکر .
گاهی فریاد و گاه زمزمه .
اما این بار انگار از هر احساس ِ ساده ی اینجایی ، تهی به سراغت می آیم.
خاموش تر از همیشه . تنهای تنها ...
نه شکوه و نه شکر!
نه فریاد و نه زمزمه .
آنقدر تنها که حتی احساسی را همسفر خویش نمی بینم و آنقدر ساده که جز باورت روی بالهایم سنگینی دیگری را لمس نمی کنم!
تنها که می شوم ؛ دیگر تا تو راهی نیست .
سبک بال که می شوم ؛ دیگر حتی به پرواز هم نیازی نیست.
تنها که می شوم ؛ انگار پشت پرده ی رنگارنگ زندگی ، سپیدی را ساده تر حس می کنم و حالا از اینجا چقدر صحنه بی معناست!
بی پرده بگویمت ! تنهایی حقیقت را نثارم می کند و حقیقت جز تو نیست.
کاش دیگر هرگز عادت و فراموشی ؛ مرا به آن طرف صحنه نکشاند ! ...
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
می دانید عرش خدا روی دوش کیست؟ | خدا ، عشق ، عرفان | 0 | |
|
برترین نعمت خدا رو بشناسید | خدا ، عشق ، عرفان | 7 | |
|
چرا گاهی خدا به ما پس گردنی می زند؟! | خدا ، عشق ، عرفان | 0 | |
|
در جستجوی خدا | خدا ، عشق ، عرفان | 2 | |
|
پیامی از سوی خدا به بنده های دلشکسته | خدا ، عشق ، عرفان | 2 |