شته روسي گندم به عنوان آفتي بسيار مهم بر روي ارقام گندم و جو از ايران (1333) و نيز از استان آذربايجان شرقي (1370) گزارش گرديده است. اين آفت مخصوصا در مزارع گندم شهرستانهاي تبريز، اهر و کليبر در سطح وسيعي گسترش يافته است. در اين تحقيق واکنش به شته روسي گندم در پنج رقم از ارقام اصلاح شده به نامهاي سرداري، سبلان، الوند، زرين و الموت که بيشترين سطح زير کشت را در گندم کاريهاي استان آذربايجان شرقي دارند، در مرحله ساقه رفتن مورد ارزيابي قرار گرفته است. ميزان مقاومت ارقام فوق الذکر در مرحله پنجه زني قبلا در آزمايشات جداگانه اي مورد ارزيابي قرار گرفته است. آزمايشات در شرايط گلخانه و تحت شرايط دمايي 23.3±0.99oC و رطوبت نسبي 45 تا %55 تحت رژيم نوري 14:10 انجام شد. آنتي بيوز احتمالي با بررسي درصد بقا و زنده ماني پوره ها، ميانگين طول دوره نشو و نماي پوره ها، قدرت باروري يا تعداد کل نتايج به ازاي يک شته در 10 و 15 روز اول دوره توليد مثلي و در نتيجه با محاسبه نرخ افزايشي ذاتي جمعيت (ارزش (rm تعيين شد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس داده ها نشان داد که از نظر قدرت باروري شته ها و همچنين نرخ افزايش ذاتي جمعيت، اختلاف معني داري در سطح احتمال %5 بين ارقام وجود دارد. بيشترين و کمترين ميانگين تعداد نتايج براي 10 و 15 روز اول دوره توليد مثلي به ترتيب در رقم الوند (28.20±6.57 و (43.05±8.49 و سرداري (21.58±7.73 و (35.11±13.22 مشاهده گرديد. همچنين بالاترين ميانگين نرخ افزايشي ذاتي جمعيت (0.2485±0.01 و (0.2553±0.01 در رقم زرين و پايين ترين آن (0.2224±0.03 و (0.2305±0.03 در رقم سرداري ديده مي شود. نتيجه بررسي ها و محاسبات مربوطه نشان داد که در مرحله ساقه رفتن از بين ارقام مورد مطالعه، رقم زرين نسبت به شته روسي گندم حساس بوده و رقم سرداري در مقايسه با ساير ارقام مقاوم تر مي باشد. ارقام الوند، سبلان و الموت نيمه مقاوم بودند. آزمايشات ديگري بر روي مراحل بعدي فنولوژي گياه و نقش احتمالي ساير ساز و کارهاي مقاومت در حال انجام است.
