پنجره

[naghmeirani]

...با سلام و تشکّر از همراهی قشنگِ دوستایِ گلم...

​

موضوعِ:پنجره


منتظرِ حضورِ گرمتون هستم.
​

.
.
.
.​

شـايد اين صفحه همان پنجرۀ رويايي است​

که من از شيشۀ شفاف لغات​

روي زيباي تو را مي بينم!!​

گاه تابيدن مهتاب حضور و نسيمي که معطر به تو و شادابي است​

مي خورد بر تن اين پنجره ي رويايي​

واژه ها مي خوانند غزل مستي تو​

شعر بيتابي من​

و گل هر کلمه رنگ عشقي دارد!​

که در انديشه من​

رنگ چشمان تو است!​

اي صدايت پر از آرامش روح​

و دلت آينهء پاک وجود​

باورت هست که من نغمهء وصل تو بر لب دارم؟​

و به ياد نامت همه شــب تا به سحر بيدارم؟؟؟؟
​

 

[Ekram]

سلام نغمه ی عزیز و گرامی!
موضوع قشنگ و جالبیه و البته به وسعت دل نیست و محدود تره.....ممنون ِ شما

ومن درطراوت اوهام سبزم خوابيدم و

دل به پنجرهء سپرد م كه تو

درآن لبخند خواهي كاشت...​

 

[naghmeirani]

سلام محمد جون....ممنون از لطف و همراهیِ زیبات...

ديشب باران قرار با پنجره داشت

روبوسي آبدار با پنجره داشت

يکريز به گوش پنجره پچ پچ کرد

چک چک، چک چک... چکار با پنجره داشت؟


​

 

[BIGHAM]

کاش می آمد از این پنجره ، من
بانگ می دادمش از دور بیا
به زنم عالیه می گفتم : زن!
پدرم آمده در را بگشا.

نیما ؟؟؟

دیدم دوستان شعرها رو مصور کردند گفتم من هم مصورش کنم

 

[naghmeirani]

سلام !ممنونم دوستِ عزیز...لطف کردی

حرفی به من بزن
ایا کسی که مهربانی یک جسم زنده را به تو می بخشد
جز درک حس زنده بودن از تو چه می خواهد ؟
حرفی بزن
من در پناه پنجره ام
با آفتاب رابطه دارم


فروغ فرخزاد



​

 

[دختر شرقی]

ممنون نغمه جون ، تغییر به موقع و انتخاب موضوع جالبه

باز کن پنجره ها را که نسيم
روز ميلاد اقاقي ها را
جشن ميگيرد
و بهار
روي هر شاخه
کنار هر برگ
شمع روشن کرده

باز کن پنجره ها را اي دوست
هيچ يادت هست
که زمين را عطشي وحشي سوخت
برگ ها پژمردند
تشنگي با جگر خاک چه کرد

حاليا معجزه باران را باور کن
و سخاوت را در چشم چمنزار ببين
و محبت را در روح نسيم
که در اين کوچه تنگ
با همين دست تهي روز ميلاد اقاقي ها را
جشن ميگيرد

خان جان يافته است
تو چرا سنگ شدي
تو چرا اين همه دلتنگ شدي
باز کن پنجره ها را
و بهاران را باور کن

 

[naghmeirani]

ممنونم عزیزِ دلم...مرسی از همراهیِ قشنگت

...باید عاشق شد و ماند
باید این پنجره را بست و نشست
پشت دیوار کسی
می گذرد
می خواند
باید عاشق شد و رفت
باد ها در گذرند...​

​

 

[دختر شرقی]

در اتاقی که به اندازه یک تنهایی است


دل من که به اندازه یک عشق است


به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد


به زوال زیبای گلها در گلدان


به نهالی که تو در باغچه خانه مان کاشته ای


و به آواز قناری ها که به اندازه یک پنجره می خواند


آه سهم من این است


سهم من این است


سهم من آسمانی است که آویختن پرده ای آن را از من می گیرد​

فروغ​

 

[Ekram]

وای باران باران
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش ترا خواهد شست؟

 

[naghmeirani]

وقتی که تو…


وقتی که تو بارانی می‌شوی در آسمان چشمانت غرق می‌شوم و فراموش می‌کنم که هوا پاییزی است.



برخیز تا پنجره‌ها را به روی خزان ببندیم، بیم دارم خزان خاطراتمان را غارت کند.



باغچه از حجم علفهای هرز سکوت انباشته شده.



از خلوت کوچه دلم می‌گیرد و هنوز در انتظار بارانی شدن چشمانت هستم.



هر چند که می‌دانم بارانی شدن، دل آسمانی می‌خواهد.​

 

[Ekram]

وقتي كه چشم هاي تو رد ميكند مرا

يك حس پوچ ومسخره بد ميكند مرا

حسي كه از تما م وجود م چو خنجري

سرميكشد زبون ابد ميكند مرا

تو با تمام هستي خود درمني، غمت

آخر نصيب سنگ لحد ميكند مرا

ديگر به فكر پنجره وماه نيستم

اين زند ه گي چه ساده لگد ميكند مرا؟!

 

[naghmeirani]

بی تو دنیا بر سرم آوار شد

بین ما هر پنجره دیوار شد

درد ما در بودن ما ریشه داشت

رفتن و مردن علاج کار شد

آشنایی های خوش آغاز ما

ابتدا نفرت ،سپس انکار شد


آنکه اول نوشدارو مینمود

بر لب ما زهر نیش مار شد


عیب از ما بود


از یاران نبود

تا که یاری یار شد ، بیزار شد

 

[Ekram]

در شعر خود اعتراض می کاشت جلیل
هی پنجره های باز می کاشت جلیل
ملیونر شهر می شد امروز اگر
جای کلمه پیاز می کاشت جلیل

 

[naghmeirani]

هر کجا هستم ، باشم،
آسمان مال من است.
پنجره، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مال من است.
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچهای غربت؟​

 

[دختر شرقی]

یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهی
در انتهای خود به قلب زمین میرسد
و باز میشود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنگ
یک پنجره که دست های کوچک تنهایی را
از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم
سرشار میکند
و میشود از آنجا
خورشید را به غربت گلهای شمعدانی مهمان کرد
یک پنجره برای من کافیست
من از دیار عروسکها می آیم
از زیر سایه های درختان کاغذی
در باغ یک کتاب مصور
از فصل های خشک تجربه های عقیم دوستی و عشق
در کوچه های خاکی معصومیت

فروغ

 

[pero]

از چیست در شکسته و بگسسته پنجره؟
دیگر چراکه اتاقی
روشن نمی‌شود به چراغی
یک لحظه از رفیق، رفیقی
جویا نمانده، نمی‌پرسد
از سرگذشته‌ای و سراغی.

نیما

 

[naghmeirani]

​

ای کاش پرده می دانست که تا پنجره باز است ، فرصتِ رقصیدن دارد.​

​

 

[دختر شرقی]

روزی خواهم امد و پیامی خواهم اورد.
در رگ ها نور خواهم ریخت.
و صدا خواهم در داد:ای سبدهاتان پر خواب!
سیب اوردم .سیب سرخ خورشید
...
خواهم امد سر هر دیواری ,میخکی خواهم کاشت.
پای هر پنجره ای ,شعری خواهم خواند.
هر کلاغی را,کاجی خواهم داد.
مار را خواهم گفت:چه شکوهی دارد غوک!
اشتی خواهم داد.
اشنا خواهم کرد.
راه خواهم رفت.
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت

سهراب

 

[ni_rosa_ce]

باز کن پنجره را

تو اگر باز کنی پنجره را ،

من نشان خواهم داد ،

به تو زيبايی را.

بگذر از زيور و آراستگی

من تو را با خود تا خانه خود خواهم برد

که در آن شوکت پيراستگی

چه صفايی دارد

آری از سادگيش ،

چون تراويدن مهتاب به شب

مهر از آن می بارد.




حمید مصدق

قصیده آبی خکستری سیاه

 

[maryam_22]

پنجره



تبعید می شود دلی آنسوی پنجره

یک شب میان باد و هیاهوی پنجره



دستی مچاله شد و هراسان شبیه مرگ

یک آن هجوم برد به گیسوی پنجره



آتش نبود درد که می ریخت بی هوا

بر چهره اش میان دو بازوی پنجره



تقدیر می نوشت و ساعت شتاب کرد

مثل همیشه مرد رو به روی پنجره



در ذهن پر تلاطم بانو چه می گذشت

تردید،بازگشت،تکاپوی پنجره



تا لحظه ی وداع ... ودیگر تمام شد

چشمان مرد خیره به آنسوی پنجره


نرگس معرف

 

[ni_rosa_ce]

دو پنجـــــره

دو پنجـــــره

توی یک دیوار سنگی

دو تا پنجره اسیرن

دو تا خسته دو تا تنها

یکیشون تو یکیشون من

دیوار از سنگ سیاهه

سنگ سرد و سخت خارا

زده قفل بی صدایی

به لبای خسته ی ما

نمی تونیم که بجنبیم

زیر سنگینی دیوار

همه ی عشق من و تو

قصه هست قصه ی دیدار ، آه

همیشه فاصله بوده

بین دستای من و تو

با همین تلخی گذشته

شب و روزهای من و تو

راه دوری بین ما نیست

اما باز اینم زیاده

تنها پیوند من و تو

دست مهربون باده

ما باید اسیر بمونیم

زنده هستیم تا اسیریم

واسه ما رهایی مرگه

تا رها بشیم می میریم ، آه

کاشکی این دیوار خراب شه

من و تو با هم بمیریم

توی یک دنیای دیگه

دستای همو بگیریم

شاید اونجا توی دلها

درد بیزاری نباشه

میون پنجره هاشون

دیگه دیواری نباشه

اردلان سرافراز

 

[naghmeirani]

امروز شعرے برایت گفتم

مے دهم پرنده ها برایت بیاورند

توهم تکه اے از آسمان برایم بفرست

تا ازپنجره ام بیاویزم

شب ها اتاقم ماه ندارد! ​

 

[Ekram]

ز سر گذشت چمن دل به درد می آید
ببند پنجره را باد سرد می آید

 

[naghmeirani]

پنجره ها را می بندم
پرده ها را می کشم
امروز اتاقم به اندازه ی کافی ابر دارد !
تمام کاغذهای پراکنده ی روی میز
تمام یادداشت های خفته
میان کتاب های همیشه دلتنگ
همیشه افسرده ام ....
نجواهای مرا خوب از بر دارند !
من هم نباشم
عاشقانه هایم همیشه جاری ست ..
​

 

[Ekram]

امشب قرار پنجره را باد برده است​

لبخند شیشه را غم بیداد برده است​

رنگ لباس خانه کمی ماتمی شده​

گویا که سرخی لبت از یاد برده است​

فصل خزان رفتنت از باغ لحظه ها:​

بوی بنفشه, قامت شمشاد, برده است​

شیرین تر از عسل! غم چون کوه پیکرت​

نامرد بوده هرکه به فرهاد برده است​

شاید برای اینکه بگرییم بعد از این​

دنیا تبسمی که به ما داد, برده است​

 

[naghmeirani]

این دیوارهایِ سردِ غرور؛

هیچگاه فرصت نداد که "زمزمه هایِ دلتنگی ام"به سویِ تو پر گیرند.

کاش بیائی همراهِ نسیمِ عشق؛

از پشتِ پنجرۀ نیمه بازِ رو به قلیم.​

 

[دختر شرقی]

كنار پنجره امشب نشسته ام بی تو
­ وبغض سربه جنون راشكسته ام بی تو
­قسم به نازنگاهت خداگواه من است
­­كه دل به نازنگاهی نبسته ام بی تو
­­به یاد من گذری كن زكوچه دل من
­­ببینمت و ببینی كه خسته ام بی تو
­بیا تمام وجودم،تمام هستی من
­كنارپنجره امشب نشسته ام بی تو​

 

[naghmeirani]

بگذار من دختری باشم که تنها بادکنک های رنگی اش را دوست دارد.​

بگذار من گه گاه دلم برايت تنگ كه مي شود نگاه هايم را حوالي اين پنجره تقديمت كنم .

بگذار نگاهم كه مي كني بي صدا ترين نغمه هايم را جاويدت كنم.

بگذار تنها گاهي همين جا عاشقت كنم.

عاشقت شوم.
​

 

[دختر شرقی]

​

مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم خفقان
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم
ای
با شما هستم
این درها را باز کنید
من به دنبال فضایی می گردم
لب بامی
سر کوهی
دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم
آه
می خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد
من به فریاد همانند کسی
که نیازی به تنفس داد
مشت می کوبد بر در
پنجه می ساید بر پنجره ها
محتاجم
من هم آوازم را سر خواهم داد
چاره درد مرا باید این داد کند
از شما خفته ی چند
چه کسی می آید با من فریاد کند ؟​

فریدون مشیری​

 

[ni_rosa_ce]

غـــــــــزل پنجـــره

غـــــــــزل پنجـــره

یک کلبه ی خراب و کمیپنجره

یک ذره آفتاب و کمی پنجره

ای کاش جای این همه دیوار و سنگ

آیینه بود و آب و کمی پنجره

در این سیاه چال سراسر سوال

چشم و دلی مجاب و کمی پنجره

بویی ز نان و گل به همه می رسید

با برگی از کتاب و کمی پنجره

موسیقی سکوت شب و بوی سیب

یک قطعه شعر ناب و کمی پنجره


قیـــصر امین پـور