بعضي وقتها چشام به دلم حسوديشون ميشه ميدوني چرا؟؟
چون هميشه تو قلبمي ولي از چشام دوري
چون هميشه تو قلبمي ولي از چشام دوري
رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
به چه می خندی !؟
به چه چیز!؟
به شكست دل من
یا به پیروزی خویش !؟
به چه می خندی...!؟
به نگاهم كه چه مستانه تو را باور كرد!؟
یا به افسونگریه چشمانت
كه مرا سوخت و خاكستر كرد...!؟
به چه می خندی !؟
به دل ساده ی من می خندی
كه دگر تا به ابد نیز به فكر خود نیست !؟
یا به جفایت كه مرا زیر غرورت له كرد !؟
به چه می خندی !؟
به هم آغوشی من با غم ها
یا به ........
خنده دار است.....بخند !!
به چه چیز!؟
به شكست دل من
یا به پیروزی خویش !؟
به چه می خندی...!؟
به نگاهم كه چه مستانه تو را باور كرد!؟
یا به افسونگریه چشمانت
كه مرا سوخت و خاكستر كرد...!؟
به چه می خندی !؟
به دل ساده ی من می خندی
كه دگر تا به ابد نیز به فكر خود نیست !؟
یا به جفایت كه مرا زیر غرورت له كرد !؟
به چه می خندی !؟
به هم آغوشی من با غم ها
یا به ........
خنده دار است.....بخند !!
بار آخر من ورق را با دلم بر میزنم
بار دیگر حکم کن ، اما نه بی دل ، با دلت
حکم دل: هرکه دل دارد بیندازد وسط
تا که ما دلهایمان را رو کنیم
دل که روی دل بیوفتد ، عشق حاکم میشود
پس به حکم عشق بازی میکنیم
این دل من ... رو بکن حالا دلت را ... دل نداری؟؟؟
بر بزن اندیشه ات را .. حکم لازم .. دل سپردن.. دل
بار دیگر حکم کن ، اما نه بی دل ، با دلت
حکم دل: هرکه دل دارد بیندازد وسط
تا که ما دلهایمان را رو کنیم
دل که روی دل بیوفتد ، عشق حاکم میشود
پس به حکم عشق بازی میکنیم
این دل من ... رو بکن حالا دلت را ... دل نداری؟؟؟
بر بزن اندیشه ات را .. حکم لازم .. دل سپردن.. دل
بیا مرور کنیم
بیا خاطرات تو را مرور کنیم
دعوای تو سر رفتن و دعوای بقیه سر ماندن
بیا مرور کنیم قصه ی یکی بود و یکی نبود مادربزرگ را
چشمان خندان و لب های سکوت طلبیده ی تو را
بیا مرور کنیم
پشت لبت تازه سبز شده بود
صدایت بم
و تو داشتی،برای خودت،برای همه
قد علم می کردی.
بیا مرور کنیم
قرار بود مهندس جان صدایت کنیم و نشد
نشد که بشود،
که دلت آرام بگیرد،
سرت زیر بیفتد
کیف و کتاب هایت را جمع کنی و بروی دانشگاه
نشد که بی خیال شوی،
بی خیال جنگ،
بی خیال خمپاره های فرودنیامده ی دشمن
بیا مرور کنیم خاطرات نانوشته ی تو را
آسمان پر ستاره ی شب،
نفس های به شماره افتاده ی بیسیم چی
جسدهای بی جان غرق شده در خون
روح های به پرواز درآمده ی آسمان نورد
بیا مرور کنیم لحظه های بودن و نبودن تو را
وقت های خداحافظی،
قول های نامطمئنت سر برگشتن،
زود برگشتن.
اکنون نبودنت،
نبودن تو،
نبودن فرمانده،
گردان،
نبودن خط مقدم و نبودن امام
از اینجا به بعد را مرور نمی کنیم،
من می گویم و تو شاید بغض کنی،
گریه ات بگیرد،
اکسیژن کم بیاوری،
نمی دانم،
حالت چه می شود و نمی شود نمی دانم.
از اینجا به بعد هم من زیاد نگفته دارم و هم تو زیاد نشنیده،
هم تو زیاد گله می کنی و هم من زیاد شرمسار می شوم
لحظه های نبودنت آن قدر سخت بود که خداحافظیت باورم نشد،
باورم نشد بروی برای همیشه
اصلا از اینجا به بعد مرور ممنوع است،
بگذار همه چیز همان طور که هست بماند،
میزها و میزنشین ها،شهرها و شهر نشین ها
مرور نمی کنیم که اسیر شدنت عین رهایی بود و رهایی من عین اسارت
بگذریم که آسمان بی ستاره تر از هر شب است
و ترکش های سکوت هر چند وقت یک بار،
نه مرور نمی کنیم...
بیا خاطرات تو را مرور کنیم
دعوای تو سر رفتن و دعوای بقیه سر ماندن
بیا مرور کنیم قصه ی یکی بود و یکی نبود مادربزرگ را
چشمان خندان و لب های سکوت طلبیده ی تو را
بیا مرور کنیم
پشت لبت تازه سبز شده بود
صدایت بم
و تو داشتی،برای خودت،برای همه
قد علم می کردی.
بیا مرور کنیم
قرار بود مهندس جان صدایت کنیم و نشد
نشد که بشود،
که دلت آرام بگیرد،
سرت زیر بیفتد
کیف و کتاب هایت را جمع کنی و بروی دانشگاه
نشد که بی خیال شوی،
بی خیال جنگ،
بی خیال خمپاره های فرودنیامده ی دشمن
بیا مرور کنیم خاطرات نانوشته ی تو را
آسمان پر ستاره ی شب،
نفس های به شماره افتاده ی بیسیم چی
جسدهای بی جان غرق شده در خون
روح های به پرواز درآمده ی آسمان نورد
بیا مرور کنیم لحظه های بودن و نبودن تو را
وقت های خداحافظی،
قول های نامطمئنت سر برگشتن،
زود برگشتن.
اکنون نبودنت،
نبودن تو،
نبودن فرمانده،
گردان،
نبودن خط مقدم و نبودن امام
از اینجا به بعد را مرور نمی کنیم،
من می گویم و تو شاید بغض کنی،
گریه ات بگیرد،
اکسیژن کم بیاوری،
نمی دانم،
حالت چه می شود و نمی شود نمی دانم.
از اینجا به بعد هم من زیاد نگفته دارم و هم تو زیاد نشنیده،
هم تو زیاد گله می کنی و هم من زیاد شرمسار می شوم
لحظه های نبودنت آن قدر سخت بود که خداحافظیت باورم نشد،
باورم نشد بروی برای همیشه
اصلا از اینجا به بعد مرور ممنوع است،
بگذار همه چیز همان طور که هست بماند،
میزها و میزنشین ها،شهرها و شهر نشین ها
مرور نمی کنیم که اسیر شدنت عین رهایی بود و رهایی من عین اسارت
بگذریم که آسمان بی ستاره تر از هر شب است
و ترکش های سکوت هر چند وقت یک بار،
نه مرور نمی کنیم...
از ایـن میعـادگــاه تکــراری خستـــه ام!
بیـا اینبـار جـای دیگـــری قـرار بگـذاریم
بــــرای بــــــاهــم بـــــــودن
جـــایی جــز خیـــــــــــــــــالم...!!
http://www.www.www.iran-eng.ir/download/file.php?avatar=389_1331647813.jpg
بیـا اینبـار جـای دیگـــری قـرار بگـذاریم
بــــرای بــــــاهــم بـــــــودن
جـــایی جــز خیـــــــــــــــــالم...!!
http://www.www.www.iran-eng.ir/download/file.php?avatar=389_1331647813.jpg
دل سپردم به فردای تاریكت
ماندم در سكوت پژمرده ی خیالت
دست كشیدم از نگاههایی كه دل دادند به نگاه بارانی ام
دل را دور راندم از دلهایی كه دل سپردند به آوای پر سوز بودنم
حسرت نشین سرای دل بی آرزوی پروازت شدم
نازنین بودنم را به حراج عشق تو گذاردم
چه خالی از دیروز، فردایم را به تو بخشیدم......
ماندم در سكوت پژمرده ی خیالت
دست كشیدم از نگاههایی كه دل دادند به نگاه بارانی ام
دل را دور راندم از دلهایی كه دل سپردند به آوای پر سوز بودنم
حسرت نشین سرای دل بی آرزوی پروازت شدم
نازنین بودنم را به حراج عشق تو گذاردم
چه خالی از دیروز، فردایم را به تو بخشیدم......
نگران دلواپسی های من نباش
من آنقدر امروز و فردای نیامدن را دیده ام
که دیگر هیچ وعده بی سرانجامی خواب و خیال آرزویم را
آشفته نمی کند!
حالا یاد گرفته ام که
"فراموشی"
دوای درد همه نیامدن ها و نداشتن ها و
نخواستن هاست
من آنقدر امروز و فردای نیامدن را دیده ام
که دیگر هیچ وعده بی سرانجامی خواب و خیال آرزویم را
آشفته نمی کند!
حالا یاد گرفته ام که
"فراموشی"
دوای درد همه نیامدن ها و نداشتن ها و
نخواستن هاست
گاهی لازم است كوتاه بیایی ..
گاهی نمی توان بخشید و گذشت...
اما می توان چشمان را بست و عبور کرد !گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری ...
گاهی .....نگاهت را به سمت دیگر بدوز ..که نبینی ... !
یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی تـعطیــل است ...
و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت باید به خودت استراحت بدهی ...
در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند ...
آن وقت با خودت بگویـی بگذار منتـظـر بمانند ...
دلم براي يك كم بيخيالي لك زده ...
گاهی نمی توان بخشید و گذشت...
اما می توان چشمان را بست و عبور کرد !گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری ...
گاهی .....نگاهت را به سمت دیگر بدوز ..که نبینی ... !
یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی تـعطیــل است ...
و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت باید به خودت استراحت بدهی ...
در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند ...
آن وقت با خودت بگویـی بگذار منتـظـر بمانند ...
دلم براي يك كم بيخيالي لك زده ...
میدانی چقدر بد است که وقت رفتن تو رسیده اما پای رفتن نداری؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است که تو را پشت دروازه ی قلبش نگه دارند و راه ندهد وتو همچنان به این بیاندیشی چگونه میشود در زد؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است که درب خروجی را به تو نشان دهد و تو به گلدان خالی روی میز بنگری که چرا گل مریم ندارد؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است که تو اشعار حافظ بخوانی واو با چشمانش به تعقبیب عقربه ی ثانیه شمار ساعت بپردازد؟؟؟؟
می دانی چقدر بد است که پاسخ نگاهت را با لبخندی به تصویری در ذهن مشغولش بدهد؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است..........؟؟؟؟؟؟؟
یک گام به عقب برگرد
بگذار در را به رویت ببندد
گل مریم را بخر
در کنار دیوان حافظ بگذار
و نگاه کن
این سرنوشت توست......
میدانی چقدر بد است که تو را پشت دروازه ی قلبش نگه دارند و راه ندهد وتو همچنان به این بیاندیشی چگونه میشود در زد؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است که درب خروجی را به تو نشان دهد و تو به گلدان خالی روی میز بنگری که چرا گل مریم ندارد؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است که تو اشعار حافظ بخوانی واو با چشمانش به تعقبیب عقربه ی ثانیه شمار ساعت بپردازد؟؟؟؟
می دانی چقدر بد است که پاسخ نگاهت را با لبخندی به تصویری در ذهن مشغولش بدهد؟؟؟؟
میدانی چقدر بد است..........؟؟؟؟؟؟؟
یک گام به عقب برگرد
بگذار در را به رویت ببندد
گل مریم را بخر
در کنار دیوان حافظ بگذار
و نگاه کن
این سرنوشت توست......
من اكنون احساس مي كنم
بر تل خاكستري از همه آتش ها و اميدها و خواستن هايم،
تنها مانده ام.
و گرداگرد زمين خلوت را مي نگرم.
و اعماق آسمان ساكت را مي نگرم.
و خود را مي نگرم.
و در اين نگريستن هاي همه دردناك و همه تلخ،
اين سوال همواره در بيش نظرم بديدار است،
و هر لحظه صريح تر و كوبنده تر،
كه تو اينجا جه مي كني؟
امروز به خودم گفتم:
من احساس مي كنم،
كه نشسته ام زمان را مي نگرم كه مي گذرد،
همين و همين
بر تل خاكستري از همه آتش ها و اميدها و خواستن هايم،
تنها مانده ام.
و گرداگرد زمين خلوت را مي نگرم.
و اعماق آسمان ساكت را مي نگرم.
و خود را مي نگرم.
و در اين نگريستن هاي همه دردناك و همه تلخ،
اين سوال همواره در بيش نظرم بديدار است،
و هر لحظه صريح تر و كوبنده تر،
كه تو اينجا جه مي كني؟
امروز به خودم گفتم:
من احساس مي كنم،
كه نشسته ام زمان را مي نگرم كه مي گذرد،
همين و همين
نور را پیمودیم ، دشت طلا را درنوشیتم .
افسانه را چیدیم ، و پلاسیده فکندیم .
کنار شن زار ، آفتابی سایه بار ، مارا نواخت . درنگی کردیم .
بر لب رود پهناور رمز ، رویاها را سر بریدیم .
ابری رسید ، و ما دیده فرو بستیم .
ظلمت شکافت ، زهره را دیدیم ، و به ستیغ بر آمدیم .
آذرخشی فرود آمد ، و ما را در نیایش فرو دید .
لرزان ، گریستیم ، خندان ، گریستیم .
رگباری فرو کوفت ، از در همدلی بودیم .
سیاهی رفت ، سر به آبی آسمان سودیم ، درخور آسمان ها شدیم .
سایه را به دره رها کردیم . لبخند را به فراخنای تهی فشاندیم .
سکوت ما بهم پیوست . و ما ((ما)) شدیم .
تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید .
آفتاب از چهره ی ما ترسید .
دریافتیم ، و خنده زدیم .
نهفتیم و سوختیم .
هرچه بهم تر ، تنها تر .
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم ، و بنده شدم
تو بالا رفتی ، و خدا شدی
سهراب
افسانه را چیدیم ، و پلاسیده فکندیم .
کنار شن زار ، آفتابی سایه بار ، مارا نواخت . درنگی کردیم .
بر لب رود پهناور رمز ، رویاها را سر بریدیم .
ابری رسید ، و ما دیده فرو بستیم .
ظلمت شکافت ، زهره را دیدیم ، و به ستیغ بر آمدیم .
آذرخشی فرود آمد ، و ما را در نیایش فرو دید .
لرزان ، گریستیم ، خندان ، گریستیم .
رگباری فرو کوفت ، از در همدلی بودیم .
سیاهی رفت ، سر به آبی آسمان سودیم ، درخور آسمان ها شدیم .
سایه را به دره رها کردیم . لبخند را به فراخنای تهی فشاندیم .
سکوت ما بهم پیوست . و ما ((ما)) شدیم .
تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید .
آفتاب از چهره ی ما ترسید .
دریافتیم ، و خنده زدیم .
نهفتیم و سوختیم .
هرچه بهم تر ، تنها تر .
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم ، و بنده شدم
تو بالا رفتی ، و خدا شدی
سهراب
نخ به نخ خاطراتت را می ریسم تار یاد و پود یادگاری
هر دو در هم گره خورده اند و خاطره بافته اند در دل سردم
و تو بند بند خاطره را با من پیوند دادی شکفته تر از هر لبخند
رنگین تر آرزوهای رنگی پشت شیشه و سرد تر و بی روح تر از آسمان بی ستاره
چه آهسته غروب رفتنت از اشکهای ترنج تر می شود
و چه آهسته من تو را گم می کنم در پشت برفهای تاریک رفتن
و تو فاصله فاصله با مشت هایت برف می ریزی بر روی چشم هایم
چشمهایی که انتظار آمدنت را بوسه میزد
تو من را در من خلاصه کردی و من را در هرگز....
و گر جانانه میبودی , و من دیوانه می بودم
تو مِنشستی به قصر دل , منش بیخانه می بودم
به شبهای خیالِ من شرابِ شوق میگشتی
تو گربودی مَی و مینا , و من مَیخانه می بودم
نگشتی ای عزیز همدم , به شامِ تارِ من یکدم
.........اگر چون شمع میبودی , بدان پروانه می بودم
ز شُرب آن لبِ مُیگون , اگر نوشانیم قدری
چو باشی ساقیِ عمرم , ز جان پیمانه می بودم
تو مِنشستی به قصر دل , منش بیخانه می بودم
به شبهای خیالِ من شرابِ شوق میگشتی
تو گربودی مَی و مینا , و من مَیخانه می بودم
نگشتی ای عزیز همدم , به شامِ تارِ من یکدم
.........اگر چون شمع میبودی , بدان پروانه می بودم
ز شُرب آن لبِ مُیگون , اگر نوشانیم قدری
چو باشی ساقیِ عمرم , ز جان پیمانه می بودم
سلام عزیز......
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |