حسینیه باشگاه مهندسان ایران
- شروع کننده موضوع فانوس تنهایی
- تاریخ شروع
گیرم که جهان ما پر از چشمه و رود
هفتاد و دو درصد زمین آب چه سود
لب تشنه چرا به خون خود غلتیدی
مهریه ی مادرت مگر آب نبود؟!!!!!!!!!!!!!
هفتاد و دو درصد زمین آب چه سود
لب تشنه چرا به خون خود غلتیدی
مهریه ی مادرت مگر آب نبود؟!!!!!!!!!!!!!
A R M A N
عضو جدید
مشک برداشت که سیراب کند دریا را رفت تا تشنگی اش آب کند دریا را
آب روشن شد وعکس قمر افتاد درآب
ماه می خواست که مهتاب کند دریا را
تشنه می خواست ببیند لب اورا دریا
پس ننوشید که سیراب کند دریا را
کوفه شد علقمه،شق القمری دیگر دید
ماه افتاد که محراب کند دریا را
تا خجالت بکشد سرخ شود چهره ی آب
زخم می خورد که خوناب کند دریا را
ناگهان موج برآمد که رسید اقیانوس
تا درآغوش خودش خواب کند دریا را
آب مهریه ی گل بود و الا خورشید
در توان داشت که مرداب کند دریا را
کاش روی دل خشکیده ی ما آن ساقی
عکسی از چشم خودش قاب کند دریا را
روی دست تو ندیده ست کسی دریا دل
چون خدا خواست که نایاب کند دریا را
حمیدرضا برقعی
آب روشن شد وعکس قمر افتاد درآب
ماه می خواست که مهتاب کند دریا را
تشنه می خواست ببیند لب اورا دریا
پس ننوشید که سیراب کند دریا را
کوفه شد علقمه،شق القمری دیگر دید
ماه افتاد که محراب کند دریا را
تا خجالت بکشد سرخ شود چهره ی آب
زخم می خورد که خوناب کند دریا را
ناگهان موج برآمد که رسید اقیانوس
تا درآغوش خودش خواب کند دریا را
آب مهریه ی گل بود و الا خورشید
در توان داشت که مرداب کند دریا را
کاش روی دل خشکیده ی ما آن ساقی
عکسی از چشم خودش قاب کند دریا را
روی دست تو ندیده ست کسی دریا دل
چون خدا خواست که نایاب کند دریا را
حمیدرضا برقعی
ابتدای کربلا مدینه نیست
ابتدای کربلا غدیر بود
ابرهای خون فشان نینوا
اشک های حضرت امیر بود
بعد از آن فتوت همیشه سبز
برکت از حجاز و از عراق رفت
هر چه دانه کاشتند سنگ شد
پشت هر بهار صد کویر بود
بعد مکه در مدینه دام شد
کوفه صرف عیش و نوش شام شد
آفتاب سربلند سایه سوز
در حصار نیزه ها اسیر بود
الامان زشام ، الامان زشام
الامان زدرد وغربت امام
شام بی مروت غریب کش
کاش کوفه بهانه گیر بود
هان هبا شدید ، هان هدر شدید
مردم مدینه بی پدر شدید
- این صدای غربت مدینه بود
این صدای زخمی بشیر بود-
کربلا به اصل خود رسیدن است
هرچه می روم به خود نمی رسم
چشم تا به هم زدم چه دور شد
تا به خویش آمدم چه دیر بود
ابتدای کربلا غدیر بود
ابرهای خون فشان نینوا
اشک های حضرت امیر بود
بعد از آن فتوت همیشه سبز
برکت از حجاز و از عراق رفت
هر چه دانه کاشتند سنگ شد
پشت هر بهار صد کویر بود
بعد مکه در مدینه دام شد
کوفه صرف عیش و نوش شام شد
آفتاب سربلند سایه سوز
در حصار نیزه ها اسیر بود
الامان زشام ، الامان زشام
الامان زدرد وغربت امام
شام بی مروت غریب کش
کاش کوفه بهانه گیر بود
هان هبا شدید ، هان هدر شدید
مردم مدینه بی پدر شدید
- این صدای غربت مدینه بود
این صدای زخمی بشیر بود-
کربلا به اصل خود رسیدن است
هرچه می روم به خود نمی رسم
چشم تا به هم زدم چه دور شد
تا به خویش آمدم چه دیر بود
ای باغ بینش
ستم ،دشمنی زیباتر از تو ندارد
ومظلوم،یاوری آشنا تر از تو.
تو کلاس فشرده ی تاریخی
کربلای تو ، مصاف نیست
منظومه ی بزرگ هستی ست ،
طواف است!
پایان سخن
پایان من است
تو انتها نداری...........................
ستم ،دشمنی زیباتر از تو ندارد
ومظلوم،یاوری آشنا تر از تو.
تو کلاس فشرده ی تاریخی
کربلای تو ، مصاف نیست
منظومه ی بزرگ هستی ست ،
طواف است!
پایان سخن
پایان من است
تو انتها نداری...........................
صدای پای اشتران از کویر می آید کاروانی خسته وغم دیده ،هر کسی سر بر کنج کنجاوه نهاده و آرام می گرید
کاروان به مدفن خورشید رسیده است و ناقه ها چون برگ خزان خود را به زیر میافکنند
هرکسی به سراغ قبر عزیزی می رود و زینب به سراغ برادر اما شرمنده است از اینکه دردانه ی حسین را در خرابه ها جا گذاشته به برادر میگوید که خرابه ها گهواره ی سه ساله ات شدند
میگوید که از در و دیوار شام سنگ برسرمان میبارید
میگوید که سکینه ات از حال رفت وقتی بر دندانت چوب خیزران می زدند
میگوید که کسی در عزای ما سوگواری نکرد
........................................
کاروان به مدفن خورشید رسیده است و ناقه ها چون برگ خزان خود را به زیر میافکنند
هرکسی به سراغ قبر عزیزی می رود و زینب به سراغ برادر اما شرمنده است از اینکه دردانه ی حسین را در خرابه ها جا گذاشته به برادر میگوید که خرابه ها گهواره ی سه ساله ات شدند
میگوید که از در و دیوار شام سنگ برسرمان میبارید
میگوید که سکینه ات از حال رفت وقتی بر دندانت چوب خیزران می زدند
میگوید که کسی در عزای ما سوگواری نکرد
........................................
ای ساربان! ای ساربان! محمل نگهدار
آمد به منزل کاروان، منزل نگهدار
محمل مران، محمل مران، شهر دل اینجاست
این کاروان خسته دل را منزل اینجاست
اینجا بهار بی خزانِ من خزان شد
از برگ برگ لاله هایم خون روان شد
اینجا همه دار و ندارم را گرفتند
باغ و گل و عشق و بهارم را گرفتند
اینجا به خاک افتاده بود و هست عباس
هم مشک خالی، هم علم، هم دست عباس
اینجا ز هم پیشانی اکبر جدا شد
بابا تماشا کرد و فرزندش فدا شد
اینجا ز آل الله منع آب کردند
با تیر طفل شیر را سیراب کردند
اینجا صدای العطش بیداد می کرد
بر تشنه کامان آب هم فریاد می کرد
اینجا همه از آل پیغمبر بریدند
ریحانه ی خیر البشر را سر بریدند
اینجا ستم بر عترت و بر آل گردید
قرآن به زیر دست و پا پامال گردید
اینجا به خون غلطید یک گردون ستاره
اینجا کشید از گوش، دشمن گوشواره
اینجا زدند آل علی را ظالمانه
شد یاس ها نیلوفری از تازیانه
اینجا چو از خانه به دوشان خانه می سوخت
دامان طفلان چون پر پروانه می سوخت
اینجا به گردون رفت دود آه زینب
حَلقِ بریده شد زیارتگاه زینب
اینجا عدو بر زخم پیغمبر نمک زد
هر برگ گل را مُهری از غصب فدک زد
اینجا زگریه ناقه ها در گِل نشستند
دُردانه های وحی در محمل نشستند
ای کربلا! گل های سرخ یاس من کو؟
ای وادی خون! اکبر و عباس من کو؟
با غنچه ی نشکفته ی پرپر چه کردی؟
با حنجر خشک علی اصغر چه کردی؟
خون جگر از دیده ام بر چهره جاریست
پیراهن آوردم به همره، یوسفم نیست
تصویر درد و داغ در آیینه دارم
چون آفتاب آتش درون سینه دارم
خاموش و در دل گفتگو با یار دارم
در سینه داغ هیجده دلدار دارم
بعد از حسین از عمر خود آزرده بودم
ای کاش من با آن سه ساله مرده بودم
اشکم به رخ آهم به دل سوزم به سینه
بی تو چگونه من روم سوی مدینه
ای کاش چون تو پیکرم صدچاک می شد
ای کاش جسمم در کنارت خاک می شد
گیرم که زنده راه یثرب را بپویم
زهرا اگر پرسد حسینم کو چه گویم؟
بگذار تا سوز دلم مخفی بماند
این صفحه با سوز خود میثم بخواند
آمد به منزل کاروان، منزل نگهدار
محمل مران، محمل مران، شهر دل اینجاست
این کاروان خسته دل را منزل اینجاست
اینجا بهار بی خزانِ من خزان شد
از برگ برگ لاله هایم خون روان شد
اینجا همه دار و ندارم را گرفتند
باغ و گل و عشق و بهارم را گرفتند
اینجا به خاک افتاده بود و هست عباس
هم مشک خالی، هم علم، هم دست عباس
اینجا ز هم پیشانی اکبر جدا شد
بابا تماشا کرد و فرزندش فدا شد
اینجا ز آل الله منع آب کردند
با تیر طفل شیر را سیراب کردند
اینجا صدای العطش بیداد می کرد
بر تشنه کامان آب هم فریاد می کرد
اینجا همه از آل پیغمبر بریدند
ریحانه ی خیر البشر را سر بریدند
اینجا ستم بر عترت و بر آل گردید
قرآن به زیر دست و پا پامال گردید
اینجا به خون غلطید یک گردون ستاره
اینجا کشید از گوش، دشمن گوشواره
اینجا زدند آل علی را ظالمانه
شد یاس ها نیلوفری از تازیانه
اینجا چو از خانه به دوشان خانه می سوخت
دامان طفلان چون پر پروانه می سوخت
اینجا به گردون رفت دود آه زینب
حَلقِ بریده شد زیارتگاه زینب
اینجا عدو بر زخم پیغمبر نمک زد
هر برگ گل را مُهری از غصب فدک زد
اینجا زگریه ناقه ها در گِل نشستند
دُردانه های وحی در محمل نشستند
ای کربلا! گل های سرخ یاس من کو؟
ای وادی خون! اکبر و عباس من کو؟
با غنچه ی نشکفته ی پرپر چه کردی؟
با حنجر خشک علی اصغر چه کردی؟
خون جگر از دیده ام بر چهره جاریست
پیراهن آوردم به همره، یوسفم نیست
تصویر درد و داغ در آیینه دارم
چون آفتاب آتش درون سینه دارم
خاموش و در دل گفتگو با یار دارم
در سینه داغ هیجده دلدار دارم
بعد از حسین از عمر خود آزرده بودم
ای کاش من با آن سه ساله مرده بودم
اشکم به رخ آهم به دل سوزم به سینه
بی تو چگونه من روم سوی مدینه
ای کاش چون تو پیکرم صدچاک می شد
ای کاش جسمم در کنارت خاک می شد
گیرم که زنده راه یثرب را بپویم
زهرا اگر پرسد حسینم کو چه گویم؟
بگذار تا سوز دلم مخفی بماند
این صفحه با سوز خود میثم بخواند
[دمشق، صفر سالِ شصت و یک] محمد ابن عبدالرحمن گوید: رأس الجالوت مرا دید و گفت: «میانِ من و داود هفتاد پشت فاصله است و هر گاه یهود مرا بینند تعظیم کنند. شما میانِ فرزندِ پیامبرتان و پیامبرتان یک پدر فاصله است، او را کشتید؟»
- کتاب آه، ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی، ص 537
- کتاب آه، ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی، ص 537
A R M A N
عضو جدید
بسم الله
اربعین به معنای چهلم است.
اربعین بیستم ماه صفر است که چهل روز بعد از روز عاشورا است. مسلمانان شیعه در این روز مراسم سوگواری به یاد حسین بن علی (ع)، نوه پیغمبر اسلام (ص) و ۷۲ تن از یارانش را که در روز عاشورا به دست لشکریان یزید کشته شدند، برگزار می‌کنند. در تقویم رسمی ایران این روز تعطیل می‌باشد. همه ساله در اربعین حسینی شیعیان دنیا در کربلا محل دفن امام حسین (ع) و یارانش جمع می‌شوند و به عزاداری می‌پردازند ، در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۱میلیون نفر در کربلا گرد هم آمده بودند.
مورخان نوشته‌اند که جابر بن عبدالله انصاری، همراه عطیه عوفی در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت حسین (ع) رفتند.
در برخی منابع اسیران شام یعنی بازماندگان کشته‌شدگان کربلا در چهملین روز کشته شدن حسین بن علی به کربلا رسیدند. از جمله در کتاب نزهه الزاهد ص ۲۱ این مطلب ذکر شده‌است.
منبع :
ویکیپدیا[دات]ارگ
اربعین به معنای چهلم است.
اربعین بیستم ماه صفر است که چهل روز بعد از روز عاشورا است. مسلمانان شیعه در این روز مراسم سوگواری به یاد حسین بن علی (ع)، نوه پیغمبر اسلام (ص) و ۷۲ تن از یارانش را که در روز عاشورا به دست لشکریان یزید کشته شدند، برگزار می‌کنند. در تقویم رسمی ایران این روز تعطیل می‌باشد. همه ساله در اربعین حسینی شیعیان دنیا در کربلا محل دفن امام حسین (ع) و یارانش جمع می‌شوند و به عزاداری می‌پردازند ، در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۱میلیون نفر در کربلا گرد هم آمده بودند.
مورخان نوشته‌اند که جابر بن عبدالله انصاری، همراه عطیه عوفی در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت حسین (ع) رفتند.
در برخی منابع اسیران شام یعنی بازماندگان کشته‌شدگان کربلا در چهملین روز کشته شدن حسین بن علی به کربلا رسیدند. از جمله در کتاب نزهه الزاهد ص ۲۱ این مطلب ذکر شده‌است.
منبع :
ویکیپدیا[دات]ارگ
A R M A N
عضو جدید
باز دلم خون شد و چشمم گریست
آنکه درین روز چون من نیست کیست؟
بـــاز دگــــــر بــــاره رسیـــد اربعین
جــوش زنـــد خـــون حـسـیــن (ع) از زمین
غــــرق تــلاطــــم شده بحر محیط
یک ســـره درد اســت بـســـاط بَسیط
شــــد چهــلـــم روز عزای حسین (ع)
جــــان جهـــــان بــــاد فـــدای حسین (ع)
آنکه درین روز چون من نیست کیست؟
بـــاز دگــــــر بــــاره رسیـــد اربعین
جــوش زنـــد خـــون حـسـیــن (ع) از زمین
غــــرق تــلاطــــم شده بحر محیط
یک ســـره درد اســت بـســـاط بَسیط
شــــد چهــلـــم روز عزای حسین (ع)
جــــان جهـــــان بــــاد فـــدای حسین (ع)
چرا فقط برای امام حسین (علیهالسلام) روز اربعین تعیین شده و برای امامان دیگر و حتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، مراسم روز اربعین نداریم؟
برای توضیح جواب این سوال، به این مطالب توجه کنید:1. فداکاریهای امام حسین (علیهالسلام)، دین را زنده کرد و نقش او در زنده نگه داشتن دین اسلام، ویژه و حائز اهمیت است. این فداکاریها را باید زنده نگه داشت؛ چون زنده نگه داشتن دین اسلام است. گرامیداشت روز عاشورا و اربعین، در حقیقت زنده نگه داشتن دین اسلام و مبارزه با دشمنان دین است.
2. مصیبت حضرت امام حسین (علیهالسلام)، برای هیچ امام و پیامبری پیش نیامده است. مصیبت امام حسین(علیهالسلام)، از همه مصیبتها بزرگتر و سختتر بود. اگر عامل دیگری هم در کار نبود، همین عامل کافی است که نشان بدهد چرا برای امام حسین(علیهالسلام) بیش از امامان دیگر و حتی بیش از پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) عزاداری میکنیم و مراسم متعددی برپا میکنیم.
3. در ماه محرم سال 61ق. امام حسین (علیهالسلام)، فرزندان، خویشان و یاران آن حضرت را کشتند و اسیران کربلا را به کوفه و شام بردند و همین اسیران داغدیده، روز اربعین شهادت امام حسین (علیهالسلام) و یارانش، به کربلا رسیدند و همه مصائب روز عاشورا در آن روز تجدید شد و آن روز، روز سختی برای خاندان پیامبر بود.
فداکاریهای امام حسین(علیهالسلام)، دین را زنده کرد و نقش او در زنده نگه داشتن دین اسلام، ویژه و حائز اهمیت است. این فداکاریها را باید زنده نگه داشت؛ چون زنده نگه داشتن دین اسلام است.
4. دشمنان اسلام با به شهادت رساندن امام حسین (علیهالسلام)، قصد نابود کردن دین اسلام را داشتند. دشمنان امام حسین(علیهالسلام) تلاش کردند تا حادثه کربلا، به کلی فراموش شود و حتی کسانی را که برای زیارت امام حسین(علیهالسلام) میآمدند، شکنجه میکردند و میکشتند. در زمان متوکل عباسی، همه قبرهای کربلا را شخم زدند؛ مزرعه کردند و مردم را از آمدن برای زیارت قبر امام حسین (علیهالسلام)، منع کردند. شیعیان هم برای مقابله با اینها، از هر مناسبتی استفاده میکردند که یکی از این مناسبتها، حادثه روز اربعین است.
5. یکی از نشانههای مومن، زیارت امام حسین (علیهالسلام) در روز اربعین است. از حضرت امام حسن عسکری(علیهالسلام) روایت شده است که علامتهای مومن پنج چیز است؛ پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شبانه روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، پیشانی بر خاک نهادن در سجده و بسم الله را بلند گفتن1 و یکی از وظایف شیعیان را اهتمام به زیارت اربعین بر شمرده اند.
آخخخ...کربلا
یکی ز خیل شهیدان گوشۀ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش
کسی که بوی هوالعشق می دهد نفسش
کسی که عطر هوالله می دهد دهنش
کسی که بین من و عشق هیچ حایل نیست
کسی که نسبت خونی ست بین عشق و منش
به غیر زخم کسی در رکاب او ندوید
و گریه های خدا مانده بود و عطر تنش
تمام دشت پر از زخم های عطشان بود
فرات پیرهنش بود و آسمان کفنش
فرشته گفت ببینید این چه آینه ای ست
چه قدر بوی هوالنور می دهد سخنش
فرشته گفت ببینید ! عرشیان دیدند
سری جدا شده لبخند می زند بدنش
به زیر تیغ تنش تکه تکه قرآن شد
مدینه مولد او بود و کربلا وطنش
یکی ز گوشه نشینان زخم روشن او
سلام ما برساند به شام پیرهنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش
کسی که بوی هوالعشق می دهد نفسش
کسی که عطر هوالله می دهد دهنش
کسی که بین من و عشق هیچ حایل نیست
کسی که نسبت خونی ست بین عشق و منش
به غیر زخم کسی در رکاب او ندوید
و گریه های خدا مانده بود و عطر تنش
تمام دشت پر از زخم های عطشان بود
فرات پیرهنش بود و آسمان کفنش
فرشته گفت ببینید این چه آینه ای ست
چه قدر بوی هوالنور می دهد سخنش
فرشته گفت ببینید ! عرشیان دیدند
سری جدا شده لبخند می زند بدنش
به زیر تیغ تنش تکه تکه قرآن شد
مدینه مولد او بود و کربلا وطنش
یکی ز گوشه نشینان زخم روشن او
سلام ما برساند به شام پیرهنش
saijoon
عضو جدید
از پرهاى سوخته و خیمه هاى خاکستر، چهل روز مى گذرد؛ از شانه هاى بى تکیه گاه و چشم هاى به خون نشسته، از لحظاتى که سیلى مى وزید و صحرا در عطشى طولانى، ثانیه هایش را به مرگ مى بخشید.
file:///C:\DOCUME~1\XPro\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg
حالا چهل روز است که مرثیه هامان را در کوچه هاى داغ، مکرر مى کنیم.
چهل شب است که بر نیزه شدن آفتاب را سر بر شانه هاى آسمان مى گرییم. «اى چرخ! غافلى که چه بیداد کرده اى».
از شام تا کربلا
از کربلا تا شام، حکایت سرهاى جسور شماست که شمشیرها را به خاک افکند.
من از روایت خونابه و خنجر مى آیم؛ از شعله هاى به دامن نشسته و فریادهاى بى یاورى.
امروز، اربعین خورشید است. نگاه کن چگونه پرندگان، بر شاخه هاى درختان روضه مى خوانند؛ چگونه ابرها، فشرده فراقى عظیم، پهنه زمین را مى بارند!
رفته اید و پس از شما، جاده ها، اسیر زمستانى همیشگى اند. پرواز ناگهان شما آتشى است که هرگز فرو نمى نشیند.
زخم عاشورا همیشه تازه است
پاییز را دیده اى، چگونه نوباوگان تابستان را به زمین مى ریزد و سر و روى جهان را به زردى مى نشاند؟! اکنون دیرى است که پروانه هاى هاشمى مان را شعله هایى یزیدى، بر تپه هاى خاکستر فرو ریخته اند.
دیرى است که گیسوان کودکى رقیه را بادهاى یغماگر، با خویش برده اند.
زمین، پاییزش را از یاد مى برد، اما زخم عمیق عاشورا را هرگز.
سال ها مى گذرد و ما همچنان سوگ کبوترانى آزاده را بر سینه مى کوبیم.
اربعین لاله ها
نزهت بادى
بشیر!
وقتى به مدینه النبى رسیدیم، مبادا کسى جلوى قافله اسراى کربلا، گوسفندى را سر ببرد! این کاروان، از سفر چهل روزه با سرهاى بریده بر بالاى نى مى آید.
نگذار هیچ لاله اى را در رثاى شهدایمان پرپر کنند! سراسر خاک کربلا، پر بود از گلبرگ هاى خونین و پاره اى که از هر سو مرا صدا مى زدند: «أخَىَّ اخَّى».
اجازه نده کسى بر سر و رویش خاک بریزد؛ هنوز باد، گرد و خاک کوچه هاى کوفه و شام را از سر و روى زنان و کودکان عزادار نربوده است.
این صورت هاى کبود و دست هاى سوخته، نیازى به گلاب افشانى ندارند؛ هنوز اربعین گل هایى که با تشنه کامى بر خاک و خون افتادند، نگذشته است.
بگو پاى برهنه به استقبالمان نیایند؛ این کاروان پر است از کودکانى که پاى پرآبله دارند.
سفارش کن شهر را شلوغ نکنند و دور و برمان را نگیرند، ما از ازدحام نگاه هاى نامحرم و بیگانه بازگشته ایم.
بگذار آسوده ات کنم بشیر!
دل زینب علیهاالسلام براى خلوت مزار جدش پر مى کشد تا به دور از چشم خونبار رباب و سکینه و سجاد علیه السلام و این کاروان داغدار، پیراهن کهنه و خونین حسین علیه السلام را بر سر و روى خویش بنهد و گریه هاى فرو خورده چهل روزه اش را یک سره رها سازد......
file:///C:\DOCUME~1\XPro\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg
حالا چهل روز است که مرثیه هامان را در کوچه هاى داغ، مکرر مى کنیم.
چهل شب است که بر نیزه شدن آفتاب را سر بر شانه هاى آسمان مى گرییم. «اى چرخ! غافلى که چه بیداد کرده اى».
از شام تا کربلا
از کربلا تا شام، حکایت سرهاى جسور شماست که شمشیرها را به خاک افکند.
من از روایت خونابه و خنجر مى آیم؛ از شعله هاى به دامن نشسته و فریادهاى بى یاورى.
امروز، اربعین خورشید است. نگاه کن چگونه پرندگان، بر شاخه هاى درختان روضه مى خوانند؛ چگونه ابرها، فشرده فراقى عظیم، پهنه زمین را مى بارند!
رفته اید و پس از شما، جاده ها، اسیر زمستانى همیشگى اند. پرواز ناگهان شما آتشى است که هرگز فرو نمى نشیند.
زخم عاشورا همیشه تازه است
پاییز را دیده اى، چگونه نوباوگان تابستان را به زمین مى ریزد و سر و روى جهان را به زردى مى نشاند؟! اکنون دیرى است که پروانه هاى هاشمى مان را شعله هایى یزیدى، بر تپه هاى خاکستر فرو ریخته اند.
دیرى است که گیسوان کودکى رقیه را بادهاى یغماگر، با خویش برده اند.
زمین، پاییزش را از یاد مى برد، اما زخم عمیق عاشورا را هرگز.
سال ها مى گذرد و ما همچنان سوگ کبوترانى آزاده را بر سینه مى کوبیم.
اربعین لاله ها
نزهت بادى
بشیر!
وقتى به مدینه النبى رسیدیم، مبادا کسى جلوى قافله اسراى کربلا، گوسفندى را سر ببرد! این کاروان، از سفر چهل روزه با سرهاى بریده بر بالاى نى مى آید.
نگذار هیچ لاله اى را در رثاى شهدایمان پرپر کنند! سراسر خاک کربلا، پر بود از گلبرگ هاى خونین و پاره اى که از هر سو مرا صدا مى زدند: «أخَىَّ اخَّى».
اجازه نده کسى بر سر و رویش خاک بریزد؛ هنوز باد، گرد و خاک کوچه هاى کوفه و شام را از سر و روى زنان و کودکان عزادار نربوده است.
این صورت هاى کبود و دست هاى سوخته، نیازى به گلاب افشانى ندارند؛ هنوز اربعین گل هایى که با تشنه کامى بر خاک و خون افتادند، نگذشته است.
بگو پاى برهنه به استقبالمان نیایند؛ این کاروان پر است از کودکانى که پاى پرآبله دارند.
سفارش کن شهر را شلوغ نکنند و دور و برمان را نگیرند، ما از ازدحام نگاه هاى نامحرم و بیگانه بازگشته ایم.
بگذار آسوده ات کنم بشیر!
دل زینب علیهاالسلام براى خلوت مزار جدش پر مى کشد تا به دور از چشم خونبار رباب و سکینه و سجاد علیه السلام و این کاروان داغدار، پیراهن کهنه و خونین حسین علیه السلام را بر سر و روى خویش بنهد و گریه هاى فرو خورده چهل روزه اش را یک سره رها سازد......
!پرستو!
عضو جدید
.jpg)
________________________________________________________________________________________________________________________
اربعین است اربعین کربلاست هر طرف غوغایی از غمها به پاست
آبروی ما بود از آبرویت یا حسین سرمه چشمان ما از خاک کویت یا حسین
در گلستان وفا در جست و جو سرگشتهایم تا به وجد آییم ما یک دم ز بویت یا حسین
آبروی ما بود از آبرویت یا حسین سرمه چشمان ما از خاک کویت یا حسین
در گلستان وفا در جست و جو سرگشتهایم تا به وجد آییم ما یک دم ز بویت یا حسین
آخرین ویرایش:
... ؟!
... ؟!
.
.
.
یا حسین ، اربعینت هم تموم شد ...
چهل روز از اول محرم گذشت ...
چرا اینقدر زود ... ؟!
،
خدایا تا سال دیگه چطور تحمل کنم ...
خدا دیگه نمیتونم ...
،
پیشنهاد میکنم مداحی زیر رو دانلود کنید ...
کجا می خوای بری چرا منو نمی بری ... ؟!
.
.
.
اللهم الرزقنا شفاعه الحسین یوم ورود ...
... ؟!
.
.
.
یا حسین ، اربعینت هم تموم شد ...
چهل روز از اول محرم گذشت ...
چرا اینقدر زود ... ؟!
،
خدایا تا سال دیگه چطور تحمل کنم ...
خدا دیگه نمیتونم ...
،
پیشنهاد میکنم مداحی زیر رو دانلود کنید ...
کجا می خوای بری چرا منو نمی بری ... ؟!
.
.
.
اللهم الرزقنا شفاعه الحسین یوم ورود ...
الهام3
عضو جدید
السلام علیک یا اباعبدلله
اربعین بیش از آنکه چهل منزل دلتنگی و و فراق و زجر و درد و اسارت و .... باشد، چهل منزل نور در برابر ظلماتی است که یزیدیان به پا کرده بودند.
اربعین احیاء است،
احیاء همه چیز، هر آنچه محمد (ص) آورده و علی (ع) پاسداری کرده و فاطمه (س) به پایش خون ریخته و محسن شهید و عمار و ابوذر و میثم و .... جانشان را برای آْن دادند، و حسنین (ع) با خون دل و صبر و درد و رنج غربت و .... حفظش کرده اند.
اربعین یعنی احیای نبوت و امامت و حتی شاید احیای توحید!
اربعین انتظار است.
اربعین عاشوراست.
اربعین تحکیم و استمرار شیعه است.
اربعین یک نقطه ای آرمانی است، که در عمل زینب (س) آنرا محقق و عینی نمود، نقطه عطفی در تمام تاریخ ...
اربعین همه تاریخ است، تاریخ تمام رنجها و مرارتهایی که آل الله برای احیاء دین و بقای آن کشیدند
امام سجاد علیه السلام مي فرمايند:
هنگامی که فاطمه سلام الله علیها به سوی بهشت رهسپار می شود،( فرشته ای از جانب پروردگار می آید و می گوید: ای فاطمه حاجتت را بخواه) می فرماید:
پرودگارا حاجت من این است که مرا و هرکسی که به فرزندانم یاری رساندند مورد مغفرت خود قرار دهی.(تفسیر فرات ص 153)
امام جواد علیه السلام مدتی طولانی در دریای تفکر غوطه ور بود ( اشک می ریخت و با مشت بر زمین می کوبید)
امام رضا پرسید: جانم به فدایت در چه موضوعی اینقدر می اندیشی؟!
حضرت پاسخ داد:
در مصائب مادرم فاطمه سلام الله علیها این چنین اندیشناکم، به خداوند سوگند پیکر آن دو پلید را بیرون می آورم، آتش می زنم و خاکسترشان را به باد می دهم و باز مانده شان را به دریا می ریزم.
هنگامی که فاطمه سلام الله علیها به سوی بهشت رهسپار می شود،( فرشته ای از جانب پروردگار می آید و می گوید: ای فاطمه حاجتت را بخواه) می فرماید:
پرودگارا حاجت من این است که مرا و هرکسی که به فرزندانم یاری رساندند مورد مغفرت خود قرار دهی.(تفسیر فرات ص 153)
امام جواد علیه السلام مدتی طولانی در دریای تفکر غوطه ور بود ( اشک می ریخت و با مشت بر زمین می کوبید)
امام رضا پرسید: جانم به فدایت در چه موضوعی اینقدر می اندیشی؟!
حضرت پاسخ داد:
در مصائب مادرم فاطمه سلام الله علیها این چنین اندیشناکم، به خداوند سوگند پیکر آن دو پلید را بیرون می آورم، آتش می زنم و خاکسترشان را به باد می دهم و باز مانده شان را به دریا می ریزم.
من اربعین کربلا بودم و میدونم ازدحام جمعیت اونجا بیداد میکنه اینقدر زائر میاد که آدم جرئت نداره پاشو زمین بذاره که مبادا زیر پاهات کودک یا خردسالی لگد کوب بشه از یک روزه تا یک صدساله همه میاند
حتی حیونای قربونی هم راه خودشونا میدونن ،میدونن بایدکجا برند
گوشه گوشه شهر پره از شبیه سازی های عاشورا که واقعا دلوآتش میزنه
اما شورو حال مردم دلداه وکاروانهای عزاداری که با پای پیاده فقط بخاطر امام حسین میاند دل هر آدمیا به درد میاره ناخودآگاه اشک آدمواسه مظلومیت امام حسین و اهل بیت جاری میشه
انشالله قسمت همه بشه 2وقت برند کربلا یکی رمضان چون خلوته و براحتی میتونی با آقا دردو دل کنی
و یکی اربعین تا توحس و هوای همه ی آدما هوایی بشی
دورحرم دویده ام صفا و مروه دیده ام
هیچ کجا برای من کرببلا نمی شود
آخرین ویرایش:
Similar threads
Similar threads
-
انتقاد یک روحانی از تبدیل شدن صداوسیما به مسجد و حسینیه / پخش اذان از شبکه های ملی چه لزومی دارد؟- شروع شده توسط mis_chemi
- پاسخ ها: 0
-
ختم قرآن برای سلامتی یکی از بچه های گل و مهربون باشگاه- شروع شده توسط software eng
- پاسخ ها: 51
-
-
قابل توجه ترک زبانهای باشگاه و علاقه مندان به نوحه های ترکی- شروع شده توسط pesare shad
- پاسخ ها: 1
-
محفلی برای مطرح کردن مشکلات دینی بچه های باشگاه- شروع شده توسط sam-smith
- پاسخ ها: 3