تبسم.kh
عضو جدید
بسم رب الزهرا(س)
زیبا!هوای حوصله ابریست،چشمی از عشق ببخشای تا رود آفتاب بشوید دلتنگی مرا....
زیبا!هنوز عشق در حول و هوش چشم تو میچرخد.از من مگیر چشم،دست مرا بگیر و کوچه های محبت را با من بگرد...
زیبا!آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را احساس میکنم...آنگونه عاشقم که نیستان را یکجا هوای زمزمه دارم...آنگونه عاشقم که هر نفسم شعر می سراید..
زیبا!ستاره های کلامت را در لحظه های ساکت عاشق بر من ببار،بر من ببار تا که برویم بهار وار؛زیبا!تمام حرف دلم اینست..؛من عشق را با نام تو آغاز کردم،در هر کجای عشق که هستی آغاز کن مرا...
پناهم باش تا سنگینی غربت از شانه هایم فرو ریزد و ملال تنهایی از چشم هایم...
با تو آبی میبینم تمام بینایی ام را.چشمانت شکوه شکیبایی،گیسوانت ادامه باران ها و دلت ترانه ی دریاهاست...دل روشنی دارم ای عشق،صدایم کن از هزکجا که میتوانی...
مرا می شناسی تو ای عشق...من از آشنایان احساس آبم،همسایه ام مهربانی ست ..وطوفان یک گل مرا زیرورو کرد...مرا می شناسی تو ای عشق در من گره خورده احساس رویش.گره خورده ام من به پرهای پرواز،گره خورده ام من به معنای فردا..
.من خودم هستم بی خود این آینه را روبروی خاطره مگیر.هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است تنها هفت ساله خوابیده ام و بامدادان هزار ساله برخاسته ام..دارم هی پا به پای نرفتن صبوری میکنم...صبوری میکنم تا مرگ...
گریه نکن...راهمان دور و دلمان کنارهمین گریستن است...خبر تازه ای ندارم،فقط چند صباحی پیش تر دو سه سایه که از کوچه ی پایین می گدشتند روسری های رنگین بسیاری با خود آورده بودند ساز و دغل میزدند..اما کسی مرا نمیشناخت...راهمان دور و دلمان کنار همین گریستن است...خدا را چه دیده ای شاید آنقدر باران بنفشه باریدکه غریبی شاعر از پی گل نی آمدند ،رفتند دنبال چراغ و آینه شمعدانی عسل حلقه ی نقره و قرآن کریم....
حیرت آور است ...حالا هرکس از روبرو بیاید بی تعارف صدایش میکنیم بفرما،.امروز مسافر ما هم به خانه بر میگردد..
"بار ب الخسین هنوز امیدوارم به رحمتت"
زیبا!هوای حوصله ابریست،چشمی از عشق ببخشای تا رود آفتاب بشوید دلتنگی مرا....
زیبا!هنوز عشق در حول و هوش چشم تو میچرخد.از من مگیر چشم،دست مرا بگیر و کوچه های محبت را با من بگرد...
زیبا!آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را احساس میکنم...آنگونه عاشقم که نیستان را یکجا هوای زمزمه دارم...آنگونه عاشقم که هر نفسم شعر می سراید..
زیبا!ستاره های کلامت را در لحظه های ساکت عاشق بر من ببار،بر من ببار تا که برویم بهار وار؛زیبا!تمام حرف دلم اینست..؛من عشق را با نام تو آغاز کردم،در هر کجای عشق که هستی آغاز کن مرا...
پناهم باش تا سنگینی غربت از شانه هایم فرو ریزد و ملال تنهایی از چشم هایم...
با تو آبی میبینم تمام بینایی ام را.چشمانت شکوه شکیبایی،گیسوانت ادامه باران ها و دلت ترانه ی دریاهاست...دل روشنی دارم ای عشق،صدایم کن از هزکجا که میتوانی...
مرا می شناسی تو ای عشق...من از آشنایان احساس آبم،همسایه ام مهربانی ست ..وطوفان یک گل مرا زیرورو کرد...مرا می شناسی تو ای عشق در من گره خورده احساس رویش.گره خورده ام من به پرهای پرواز،گره خورده ام من به معنای فردا..
.من خودم هستم بی خود این آینه را روبروی خاطره مگیر.هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است تنها هفت ساله خوابیده ام و بامدادان هزار ساله برخاسته ام..دارم هی پا به پای نرفتن صبوری میکنم...صبوری میکنم تا مرگ...
گریه نکن...راهمان دور و دلمان کنارهمین گریستن است...خبر تازه ای ندارم،فقط چند صباحی پیش تر دو سه سایه که از کوچه ی پایین می گدشتند روسری های رنگین بسیاری با خود آورده بودند ساز و دغل میزدند..اما کسی مرا نمیشناخت...راهمان دور و دلمان کنار همین گریستن است...خدا را چه دیده ای شاید آنقدر باران بنفشه باریدکه غریبی شاعر از پی گل نی آمدند ،رفتند دنبال چراغ و آینه شمعدانی عسل حلقه ی نقره و قرآن کریم....
حیرت آور است ...حالا هرکس از روبرو بیاید بی تعارف صدایش میکنیم بفرما،.امروز مسافر ما هم به خانه بر میگردد..
"بار ب الخسین هنوز امیدوارم به رحمتت"
آخرین ویرایش:
