سلام
اینجا میبینیم مسئله رجعت به طور کلی همان ظهور امام زمان خونده میشه در حالی که در اعتقادات شیعی اینجور نیست!!!
مفهوم رجعت
رجعت در لغت به معناى «بازگشت» بكار مى رود و در اصطلاح به بازگشت گروهى از مردگان به اين جهان هم زمان با قيام جهانى حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ گفته مى شود، و طبعاً بازگشت اين گروه قبل از فرا رسيدن رستاخيز خواهد بود. روى اين اصل گاهى از رجعت در شمار رويدادهاى قبل از قيامت ياد مى شود و گاهى در زمره حوادث مربوط به ظهور مهدى منتظر مذكور مى گردد.
ولى بايد دانست كه مسأله رجعت از ديدگاه شيعه رويدادى است مستقل از دو موضوع ياد شده (قيامت و ظهور حضرت مهدى(عليه السلام))، اگر چه بين هر سه موضوع پيوند زمانى برقرار است.
اما برخى نويسندگان مسلمان در عين اينكه برخى از آيات قرآن و روايات از بازگشت گروهى از انسانها به دنيا پيش از برپائى رستاخيز گزارش مى دهند، در گذشته و حال در كتاب هاى خود به نقد اصل رجعت پرداخته، شبهاتى پيرامون آن وارد كرده اند .
نظر شيعه درباره رجعت
مكتب تشيّع بر اساس پيروى از قرآن و خاندان رسالت، استوار است. بديهى است كه در شناخت و دريافت معارف اسلامى بايد به اين دو گوهر گرانبها چنگ زد.
شيعه اين اعتقاد را نه از پيش خود ساخته، بلكه بنيانگزار آئين اسلام در سخنان گهربار خود پيوسته بر آن تأكيد ورزيده است كه قطعيت آن احاديث بسيار، بر هيچ مسلمانى قابل انكار نيست.
علامه مجلسى (ره) شمار روايات رجعت را نزديك به دويست حديث معرفى كرده و مانند شيخ حر عاملى (ره) معتقد به تواتر آنها شده است.
بسيارى از بزرگان در كتب خود به اجماع شيعه اماميه بر حقانيت رجعت تأكيد نموده اند كه از آن جمله اند: شيخ طبرسى در مجمع البيان(4) ابن بابويه قمى در اعتقادات، سيد مرتضى علم الهدى و... پس شيعه با پيروى از قرآن و پيامبر و ائمه معصومین كه ـ بيان كننده اسلام اصيل هستند ـ رجعت را جوهر اعتقاد جدايى ناپذير و مسلّم و ضرورى خود مى داند و نه تنها آنرا براى خود موجب ضعف نمى داند بلكه باعث افتخار خود قلمداد مى نمايد.
امكان رجعت (از دیدگاه برهان)
قبل از بيان ادلّه رجعت بيان مى كنيم كه اصلا چنين امرى ممكن است يا خير؟
بايد دانست كه مسأله رجعت به جهان مادى با مسأله حيات مجدّد در روز رستاخيز كاملا مشابهت دارد. با اين تفاوت كه رجعت محدودتر بوده و قبل از قيامت به وقوع مى پيوندد; امّا در قيامت همه انسانها برانگيخته شده زندگى ابدى خود را آغاز مى كنند.
بنا بر اين كسانى كه امكان حيات مجدّد را در روز رستاخيز پذيرفته اند، بايد رجعت را كه زندگى دوباره در اين جهان است ممكن بدانند: و از آنجا كه روى سخن ما با مسلمانان است و مسلمانان اعتقاد به معاد را از اصول شريعت خود مى دانند، به ناچار بايد امكان رجعت را نيز بپذيرند. معاد از نظر يك فرد مسلمان معاد جسمانى است، حال اگر چنين بازگشتى در آن مقطع زمانى (قيامت) مقرون به اشكال و مانع نباشد، طبعاً قبل از قيامت نيز اشكالى نخواهد داشت.
قرآن و رجعت
قرآن كريم در دهها آيه بر مسأله رجعت به طور مستقيم يا غير مستقيم صحّه مى گذارد كه اين آيات را مى توان به چند گروه تقسيم كرد: (لازم به ذكر است كه در اين مقاله مختصر فقط به بيان آدرس آيات اكتفا مى كنيم ; علاقمندان مى توانند به تفاسير مخصوصاً تفاسير روايى مثل برهان، نورالثقلين و... يا كتاب شيعه و رجعت تأليف آيت الله طبسى نجفى ـ رحمه الله ـ مراجعه نمايند)
رجعت كنندگان كيانند؟
با دقت در احاديث اهل بيت معلوم مى شوداز يك طرف از علماء و شهداء و صلحا و ائمه اطهار(عليهم السلام) و حتى بعضى از انبياء (خوبان در درجه بالا) و از طرف ديگر عده اى از افراد كافر (در حد بالاى كفر) رجعت خواهند نمود.
رجعت انبياء
از روايات بدست مى آيد كه از ميان پيامبران، پيامبر گرامى اسلام و هفتاد پيامبر كه از آن جمله حضرت اسماعيل فرزند حزقيل پيغمبر است رجعت مى كند. حضرت امام حسين(عليه السلام) در ميان ياران خود كه با او بودند مى آيد و هفتاد پيامبر نيز به ترتيبى كه مبعوث شدند به همراه حضرت موسى بن عمران با او هستند آنگاه حضرت قائم(عليه السلام) خاتم را به امام حسين(عليه السلام) مى سپارد و اوست كه غسل دادن و كفن كردن و حنوط وى را عهده دار مى گردد و او را در آرامگاه خويش به خاك مى سپارد
رجعت ائمه(عليهم السلام)
ائمه(عليهم السلام) رجعت خواهند فرمود و يكى بعد از ديگرى زمام حكومت اسلامى را در جهان بر عهده مى گيرند. مؤيد اين مطلب روايات فراوانى است كه فقط براى نمونه به روايتى از امام سجاد(عليه السلام) در تأويل آيه 85 سوره قصص اشاره مى كنيم كه فرمودند:
يعنى پيامبر با شما و اميرمؤمنان و امامان اهل بيت(عليهم السلام) در عصر ظهور به دنيا باز مى گردند.(2) اولين امام بعد از امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ كه رجعت مى فرمايد امام حسين(عليه السلام) مى باشند كه باز هم احاديث فراوانى بر آن دلالت دارد.
رجعت صلحا و شهداء و علماء
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«رجعت براى همه مردم نيست بلكه براى گروههايى خاص است: مؤمنان خالص و كافران خالص.»(3) امامام معصوم(عليهم السلام) شيعيان خود را به دعا دستور داده اند كه از خدا بخواهند كه آنان را پس از ظهور حضرت مهدى(عليه السلام) به دنيا باز گرداند تا آنان روزگار پر شكوه حكومت او را درك نمايند. (مثل سفارش به دعاى عهد).
رجعت دشمنان حق
طبق حديثى كه از امام صادق(عليه السلام) گذشت، كافران خالص هم به دنيا باز مى گردند تا گوشه اى از سزاى اعمال ننگين خود را ببينند كه بدين وسيله مؤمنين شكوه اسلام و ذلت و خوارى سران كفررا خواهند ديد و احساس عظمت براى اسلام خواهند كرد و دل ايشان شاد خواهد شد.
در دعاى ندبه مى خوانيم، كجاست آن كسى كه انتقام خون انبياء الهى و خون پاك سيدالشهداء را بگيرد. در پايان ياد آور مى شويم كه مسأله رجعت و ظهور امام عصر ـ عجل الله تعالى فرجه ـ دو رويداد مستقل از يكديگرند. البته بر اساس روايات موجود، بين ظهور حضرت مهدى منتظرـ عجل الله تعالى فرجه ـ و وقوع رجعت پيوند زمانى وجود دارد، ولى اين پيوند هرگز نشانه اتحاد و يگانگى دو مسأله نمى باشد
اینجا میبینیم مسئله رجعت به طور کلی همان ظهور امام زمان خونده میشه در حالی که در اعتقادات شیعی اینجور نیست!!!
مفهوم رجعت
رجعت در لغت به معناى «بازگشت» بكار مى رود و در اصطلاح به بازگشت گروهى از مردگان به اين جهان هم زمان با قيام جهانى حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ گفته مى شود، و طبعاً بازگشت اين گروه قبل از فرا رسيدن رستاخيز خواهد بود. روى اين اصل گاهى از رجعت در شمار رويدادهاى قبل از قيامت ياد مى شود و گاهى در زمره حوادث مربوط به ظهور مهدى منتظر مذكور مى گردد.
ولى بايد دانست كه مسأله رجعت از ديدگاه شيعه رويدادى است مستقل از دو موضوع ياد شده (قيامت و ظهور حضرت مهدى(عليه السلام))، اگر چه بين هر سه موضوع پيوند زمانى برقرار است.
اما برخى نويسندگان مسلمان در عين اينكه برخى از آيات قرآن و روايات از بازگشت گروهى از انسانها به دنيا پيش از برپائى رستاخيز گزارش مى دهند، در گذشته و حال در كتاب هاى خود به نقد اصل رجعت پرداخته، شبهاتى پيرامون آن وارد كرده اند .
نظر شيعه درباره رجعت
مكتب تشيّع بر اساس پيروى از قرآن و خاندان رسالت، استوار است. بديهى است كه در شناخت و دريافت معارف اسلامى بايد به اين دو گوهر گرانبها چنگ زد.
شيعه اين اعتقاد را نه از پيش خود ساخته، بلكه بنيانگزار آئين اسلام در سخنان گهربار خود پيوسته بر آن تأكيد ورزيده است كه قطعيت آن احاديث بسيار، بر هيچ مسلمانى قابل انكار نيست.
علامه مجلسى (ره) شمار روايات رجعت را نزديك به دويست حديث معرفى كرده و مانند شيخ حر عاملى (ره) معتقد به تواتر آنها شده است.
بسيارى از بزرگان در كتب خود به اجماع شيعه اماميه بر حقانيت رجعت تأكيد نموده اند كه از آن جمله اند: شيخ طبرسى در مجمع البيان(4) ابن بابويه قمى در اعتقادات، سيد مرتضى علم الهدى و... پس شيعه با پيروى از قرآن و پيامبر و ائمه معصومین كه ـ بيان كننده اسلام اصيل هستند ـ رجعت را جوهر اعتقاد جدايى ناپذير و مسلّم و ضرورى خود مى داند و نه تنها آنرا براى خود موجب ضعف نمى داند بلكه باعث افتخار خود قلمداد مى نمايد.
امكان رجعت (از دیدگاه برهان)
قبل از بيان ادلّه رجعت بيان مى كنيم كه اصلا چنين امرى ممكن است يا خير؟
بايد دانست كه مسأله رجعت به جهان مادى با مسأله حيات مجدّد در روز رستاخيز كاملا مشابهت دارد. با اين تفاوت كه رجعت محدودتر بوده و قبل از قيامت به وقوع مى پيوندد; امّا در قيامت همه انسانها برانگيخته شده زندگى ابدى خود را آغاز مى كنند.
بنا بر اين كسانى كه امكان حيات مجدّد را در روز رستاخيز پذيرفته اند، بايد رجعت را كه زندگى دوباره در اين جهان است ممكن بدانند: و از آنجا كه روى سخن ما با مسلمانان است و مسلمانان اعتقاد به معاد را از اصول شريعت خود مى دانند، به ناچار بايد امكان رجعت را نيز بپذيرند. معاد از نظر يك فرد مسلمان معاد جسمانى است، حال اگر چنين بازگشتى در آن مقطع زمانى (قيامت) مقرون به اشكال و مانع نباشد، طبعاً قبل از قيامت نيز اشكالى نخواهد داشت.
قرآن و رجعت
قرآن كريم در دهها آيه بر مسأله رجعت به طور مستقيم يا غير مستقيم صحّه مى گذارد كه اين آيات را مى توان به چند گروه تقسيم كرد: (لازم به ذكر است كه در اين مقاله مختصر فقط به بيان آدرس آيات اكتفا مى كنيم ; علاقمندان مى توانند به تفاسير مخصوصاً تفاسير روايى مثل برهان، نورالثقلين و... يا كتاب شيعه و رجعت تأليف آيت الله طبسى نجفى ـ رحمه الله ـ مراجعه نمايند)
رجعت كنندگان كيانند؟
با دقت در احاديث اهل بيت معلوم مى شوداز يك طرف از علماء و شهداء و صلحا و ائمه اطهار(عليهم السلام) و حتى بعضى از انبياء (خوبان در درجه بالا) و از طرف ديگر عده اى از افراد كافر (در حد بالاى كفر) رجعت خواهند نمود.
رجعت انبياء
از روايات بدست مى آيد كه از ميان پيامبران، پيامبر گرامى اسلام و هفتاد پيامبر كه از آن جمله حضرت اسماعيل فرزند حزقيل پيغمبر است رجعت مى كند. حضرت امام حسين(عليه السلام) در ميان ياران خود كه با او بودند مى آيد و هفتاد پيامبر نيز به ترتيبى كه مبعوث شدند به همراه حضرت موسى بن عمران با او هستند آنگاه حضرت قائم(عليه السلام) خاتم را به امام حسين(عليه السلام) مى سپارد و اوست كه غسل دادن و كفن كردن و حنوط وى را عهده دار مى گردد و او را در آرامگاه خويش به خاك مى سپارد
رجعت ائمه(عليهم السلام)
ائمه(عليهم السلام) رجعت خواهند فرمود و يكى بعد از ديگرى زمام حكومت اسلامى را در جهان بر عهده مى گيرند. مؤيد اين مطلب روايات فراوانى است كه فقط براى نمونه به روايتى از امام سجاد(عليه السلام) در تأويل آيه 85 سوره قصص اشاره مى كنيم كه فرمودند:
يعنى پيامبر با شما و اميرمؤمنان و امامان اهل بيت(عليهم السلام) در عصر ظهور به دنيا باز مى گردند.(2) اولين امام بعد از امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ كه رجعت مى فرمايد امام حسين(عليه السلام) مى باشند كه باز هم احاديث فراوانى بر آن دلالت دارد.
رجعت صلحا و شهداء و علماء
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«رجعت براى همه مردم نيست بلكه براى گروههايى خاص است: مؤمنان خالص و كافران خالص.»(3) امامام معصوم(عليهم السلام) شيعيان خود را به دعا دستور داده اند كه از خدا بخواهند كه آنان را پس از ظهور حضرت مهدى(عليه السلام) به دنيا باز گرداند تا آنان روزگار پر شكوه حكومت او را درك نمايند. (مثل سفارش به دعاى عهد).
رجعت دشمنان حق
طبق حديثى كه از امام صادق(عليه السلام) گذشت، كافران خالص هم به دنيا باز مى گردند تا گوشه اى از سزاى اعمال ننگين خود را ببينند كه بدين وسيله مؤمنين شكوه اسلام و ذلت و خوارى سران كفررا خواهند ديد و احساس عظمت براى اسلام خواهند كرد و دل ايشان شاد خواهد شد.
در دعاى ندبه مى خوانيم، كجاست آن كسى كه انتقام خون انبياء الهى و خون پاك سيدالشهداء را بگيرد. در پايان ياد آور مى شويم كه مسأله رجعت و ظهور امام عصر ـ عجل الله تعالى فرجه ـ دو رويداد مستقل از يكديگرند. البته بر اساس روايات موجود، بين ظهور حضرت مهدى منتظرـ عجل الله تعالى فرجه ـ و وقوع رجعت پيوند زمانى وجود دارد، ولى اين پيوند هرگز نشانه اتحاد و يگانگى دو مسأله نمى باشد
