الهی! هر که را  عقل دادی چه ندادی، 
و هر که را عقل ندادی چه دادی ؟ 
خدایا : عقیده مرا ازدست " عقده ام"مصون بدار. 
خدایا : به من قدرت تحمل عقیده "مخالف" ارزانی کن . 
خدایا : رشدعقلی وعلمی مرا از فضیلت "تعصب" "احساس" و "اشراق" محروم نساز. 
خدایا : مرا همواره اگاه وهوشیار دار تا پیش ازشناختن درست وکامل کسی قضاوت  نکنم. 
خدایا : جهل آمیخته باخودخواهی و حسد مرا رایگان ابزار قتاله دشمن برای  حمله به دوست نسازد. 
خدایا : شهرت منی را که:"میخواهم باشم" قربانی منی که " میخواهند باشم"  نکند. 
خدایا : درروح من اختلاف در "انسانیت" را به اختلاف در فکر واختلاف در  رابطه با هم میامیز. آن چنان که نتوانم این سه قوم جدا از هم را باز شناسم. 
خدایا : مرا به خا طر حسد کینه و غرض عمله در امان دار. 
خدایا : خودخواهی را چندان درمن بکش تاخودخواهی دیگران را احساس نکنم واز  آن در رنج نباشم. 
خدایا : مرا در ایمان « اطاعت مطلق بخش تا در جهان عصیان مطلق« باشم. 
خدایا: « تقوای ستیزم» بیاموز تا درانبوه مسوولیت نلغزم و از تقوای پرهیز  مصونم دار تا در خلوت عزلت نپوسم. 
خدایا : مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان. اضطرابهای بزرگ غمهای ارجمند  و حیرتهای عظیم را به روحم عطا کن. لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و  دردهای عزیز بر جانم ریز. 
 
( برگرفته از نیایش نامه دکتر علی شریعتی )