خدایا! مرا از چهار زندان بزرگ انسان :«طبیعت»، «تاریخ» ،«جامعه » و«خویشتن» رها کن ، تا آنچنان که تو ای آفریدگار من ، مرا آفریدی ، خود آفرید گار خود باشم، نه که چون حیوان خود را با محیط که محیط را با خود تطبیق دهم.
کسی که به فقر وبدبختی دچار است قلبش صاف تراست وشکسته تر وبیشتر میتواند زمینه ی طلوع الهامات غیبی باشد)!