کاسه داغ تر از آش !
ناصرالدین شاه قاجار بنا به نذری که داشت یک روز از سال در فصل بهار به روستای سرخه حصار در شرق تهران می رفت ، به فرمان او دوازده دیگ آش بار می گذاشتند که در آن ترکیب نامناسبی از تکه های گوشت و انواع خوردنی ها می ریختند که این ترکیب ناموزون را به آش شله قلمکار تشبیه می کنند .
در این روز هریک از اعیان و اشراف در پختن آش ، کاری برعهده داشتند ، شاه سبزی آش را پاک میکرد و اتابک نخود آن را ، خلاصه در این جشن آش پزان هر یک از ارکان دولت کاری برعهده داشتند . پس از آنکه آش پخته می شد آنرا در کاسه های بزرگ و کوچک به تناسب مقام اشخاص ریخته و برای هریک می فرستادند و رسم چنین بود که آن شخص پس از خوردن آش ، کاسه ی خود را پر از پول کرده نزد شاه می فرستاد ، کسانی که مقام بالاتری داشتند آرزو می کردند پایین ترین مقام را داشته باشند تا پول کمتری بدهند و چون کاسه ی هرکس که بزرگ تر بود در این معامله زیادتر پول می پرداخت ، داغ تر می شد ، می گفتند کاسه از آش داغ تر است .
منتظر باشید . . .
