پی نوشت 1 : تو اسلام دو تا عمل داریم که خیلی شبیه بهمند اما کاملا در مقابل همند. اولیش ریاست که فرد تظاهر بانجام اعمال عبادی می کنه تا خودشو بزرگ جلوه بده و شدیدا مذمومه اما عمل دیگه ای در مقابل ریاست که یکی از اسامیش اظهاره. به این صورته که فرد تظاهر به انجام عبادات میکنه تا عظمت اسلامونشون بده و بگه که اسلام در متن جامعه حضور داره. کاری که مسلمونا تو امریکا برای معرفی کردن دین اسلام به نحو احسن انجام میدن . مثلا وقت اذون هرجا که باشند به نماز می ایستند. شاید وظیفه منو توی روزه دار باشه که تو شهر خودمون اظهار به روزه داری کنیم تا یه عده فکرنکنند کسی تو این شهر روزه نمی گیره و اسلام تعطیل شده.
اول ماه رمضون یه نظر سنجی در مورد گرفتن یا نگرفتن روزه تو تالار بود که امار جالبی داشت. اما فکر کردم اگه یه تاپیک بزنیم و احساس واقعی مونو بنویسیم شاید جالبتر باشه.
مخلص کلام این که می خوام راجع به ماه رمضون بنویسم. پس از دوستان خواهش میکنم چند جمله ای در خور لحظات نورانی این ماه بنویسند. مطمئن باشید اگه یه نفر با این صحبتهای ما هوس روزه گرفتن بکنه، دنیایی می ارزه.
پی نوشت 2 : بنظرم ماه رمضون شیرین ترین، شادترین و پرسرور ترین ماه ساله. اما این برا بعضیا قابل درک نیست . یه مسئله تجربیه. یه سری دیگه هم گفتم چطور میشه برا کسی که از چهار مزه اصلی ، شیرینی رو نچشیده از حلاوت طعم عسل صحبت کنی . تا نچشه نمی فهمه.
اما اصل ماجرا:
سحره و خانواده برا سحری بلندت می کنند. تو این شبای کوتاه بلند شدن برا سحری هم داستان جالبی داره. اما بلند میشی ، وضو میگیری و می شینی سر سفره سحری دو لقمه ازون مائده شبه بهشتی که خوردی هوس می کنی چند رکعتی رو پیش خدا باشی. مثل امروز سحری، سجاده رو پهن میکنی, پنجره رو وامی کنی و سر نماز وای میستی. آخ که چه حالی میده نسیم خنک سحری بخوره بهت و تو، سرت روی خاک باشه و.....
سر ظهره. توی خیابون داری راه میری. عطش داره توی تموم بدنت جلز و ولز می کنه . اما این عطش بدجوری به جونت می چسبه. مخصوصا اگه یاد لبای تشنه حضرت عباس ع باشی. برات عادی شده که هوس لباتو تو دل آب بذاری......
انگار تو این شهر بزرگ فقط تویی که روزه داری . یه احساس غرور عجیبی می کنی . پیش خودت میگی: خدایا چطور بین این همه آدم من لایق بندگی شدم؟ مگه من چیم از بقیه سره؟ اما بگذار بقیه بخورند و از زندگی فقط لذت خوردن رو چشیده باشند.
اذون ظهره و به پیروی از سالار عشق باید با زبون تشنه قد قامت عشق رو سر بدی . الله اکبر....
تو این روزای بلند 2-3 ساعت مونده به افطار تازه بازی به جاهای هیجان انگیزش میرسه . حس و حال شیطون بیچاره وقتی منو تو حال روزه میبینه دیدنیه. دیگه کاری ازش بر نمیاد. قافیه رو باخته. سایر دوستان روزه دارو نمیدونم ولی من تو این ساعات هرچه بیشتر احساس گرسنگی و عطش کنم بیشتر لذت می برم و احساس سرزندگی میکنم.
میرسیم به افطار . حتی اونایی که به ندرت روزه گرفته اند هم لذت افطارو چشیدند . دیگه به توضیح من نیازی نیست.
نماز مغرب و عشارو میری مسجد محل . بعدم جزء خوانی قرآن و یکی از دوستان بهت میگه فلانی پایه ای بریم مناجات خونی حاج قربون. تو هم که شیرینی مناجات شبای پیش زیر زبونته مگه میتونی بگی نه.
بگذار بقیه بگویند این شبها هم همانند شبهای دیگر سال 3 امتیاز بیشتر ندارد ، اما برای تو چرا ... این شبا کلی با شبای دیگه توفیر دارند.
هوس میکنی 2 کلوم , خودمونی با خدا صحبت کنی ، میری تو مجلس میبینی کلی آدم عاشق دارند فریاد عاشقی سر میدن . اینجاست که عوض احساس غرور فکر می کنی که بد جور از قافله عقبی. خدایا بقیه کجان ما کجاییم.
حضرت امیر ع تو دعای کمیل چقدر زیبا فرموده اند که:" لایمکن الفرار من حکومتک". اگه خدای ناکرده خطایی کرده باشی یا مثل من تو گناه غلت بزنی ، هیچ راه فراری نداری. باز خدا میاره تورو سر سفره مناجات ، ناله بزنی ، به خودت بیای ، به غلط کردن بیفتیو سعی کنی یه زندگی خوبو شروع کنی . قطعا اگه مسیر زندگیتو عوض کنی غفران الهی شامل حال گذشته ت میشه. پس درنگ نکن که خدا خیلی مشتاقه تو رو بین بنده های خوب خودش ببینه.
اما مناجات..... تو قرآن اومده که اگه کفار میتونند که نمیتونند یه سوره مثل سوره های قران بیارند. من میگم کفار و پیروان سایر ادیان که هیچ، بقیه فرق اسلامی هم اگه میتونند یه دعا مثل دعاهای ما بیارند. به دوستانی که اهل مناجات نیستند توصیه میکنم اگه یه موقع هوس درددل با خدا کردند فقط معنی دعای کمیل، مناجات شعبانیه ، ابوحمزه و.... رو بخونند ببینند دنیا دست کیه.
مناجات هیئت تموم شده . حرفاتو با خدات زدی . گفتنی ها و نگفتنی ها رو گفتی. ناله هاتو زدی . ظهور حضرت صاحب رو از خدا خواستی .راستی نکنه همسایه رو فراموش کنی . اول اونو دعا کن بعد به خودت برس. خیلی سبک شدی . انگار سری اوله که رو زمین پا میذاری با بچه ها نشستین . براتون یه لیوان چای میارن کنارش یه نصفه لیمو ترشه و یه خرما . مست شو از شراب ناب شبای مناجات.
برمیگردی خونه و بعد یه دعای سلامتی برای امام زمان عج سر روی بالش میذاری و می خوابی . تو هنوزهم غرق عبادتی تا سحر........
پی نوشت 3 : میلاد کریم اهل بیت حضرت سبط اکبر ع رو خدمت دوستان تبریک میگم
" ندهد فرصت گفتار به محتاج ، کریم ---گوش این طایفه آواز گدا نشنیده ست"
و در اخر : از همه دوستان خواهش می کنم تو لحظات اوج مناجاتشون "مشتی" رو از دعای خیر فراموش نکنند. این روزا خیلی در گیر کنکور ارشدم اگه نشد بیام اینجا عذر میخوام
اول ماه رمضون یه نظر سنجی در مورد گرفتن یا نگرفتن روزه تو تالار بود که امار جالبی داشت. اما فکر کردم اگه یه تاپیک بزنیم و احساس واقعی مونو بنویسیم شاید جالبتر باشه.
مخلص کلام این که می خوام راجع به ماه رمضون بنویسم. پس از دوستان خواهش میکنم چند جمله ای در خور لحظات نورانی این ماه بنویسند. مطمئن باشید اگه یه نفر با این صحبتهای ما هوس روزه گرفتن بکنه، دنیایی می ارزه.
پی نوشت 2 : بنظرم ماه رمضون شیرین ترین، شادترین و پرسرور ترین ماه ساله. اما این برا بعضیا قابل درک نیست . یه مسئله تجربیه. یه سری دیگه هم گفتم چطور میشه برا کسی که از چهار مزه اصلی ، شیرینی رو نچشیده از حلاوت طعم عسل صحبت کنی . تا نچشه نمی فهمه.
اما اصل ماجرا:
سحره و خانواده برا سحری بلندت می کنند. تو این شبای کوتاه بلند شدن برا سحری هم داستان جالبی داره. اما بلند میشی ، وضو میگیری و می شینی سر سفره سحری دو لقمه ازون مائده شبه بهشتی که خوردی هوس می کنی چند رکعتی رو پیش خدا باشی. مثل امروز سحری، سجاده رو پهن میکنی, پنجره رو وامی کنی و سر نماز وای میستی. آخ که چه حالی میده نسیم خنک سحری بخوره بهت و تو، سرت روی خاک باشه و.....
سر ظهره. توی خیابون داری راه میری. عطش داره توی تموم بدنت جلز و ولز می کنه . اما این عطش بدجوری به جونت می چسبه. مخصوصا اگه یاد لبای تشنه حضرت عباس ع باشی. برات عادی شده که هوس لباتو تو دل آب بذاری......
انگار تو این شهر بزرگ فقط تویی که روزه داری . یه احساس غرور عجیبی می کنی . پیش خودت میگی: خدایا چطور بین این همه آدم من لایق بندگی شدم؟ مگه من چیم از بقیه سره؟ اما بگذار بقیه بخورند و از زندگی فقط لذت خوردن رو چشیده باشند.
اذون ظهره و به پیروی از سالار عشق باید با زبون تشنه قد قامت عشق رو سر بدی . الله اکبر....
تو این روزای بلند 2-3 ساعت مونده به افطار تازه بازی به جاهای هیجان انگیزش میرسه . حس و حال شیطون بیچاره وقتی منو تو حال روزه میبینه دیدنیه. دیگه کاری ازش بر نمیاد. قافیه رو باخته. سایر دوستان روزه دارو نمیدونم ولی من تو این ساعات هرچه بیشتر احساس گرسنگی و عطش کنم بیشتر لذت می برم و احساس سرزندگی میکنم.
میرسیم به افطار . حتی اونایی که به ندرت روزه گرفته اند هم لذت افطارو چشیدند . دیگه به توضیح من نیازی نیست.
نماز مغرب و عشارو میری مسجد محل . بعدم جزء خوانی قرآن و یکی از دوستان بهت میگه فلانی پایه ای بریم مناجات خونی حاج قربون. تو هم که شیرینی مناجات شبای پیش زیر زبونته مگه میتونی بگی نه.
بگذار بقیه بگویند این شبها هم همانند شبهای دیگر سال 3 امتیاز بیشتر ندارد ، اما برای تو چرا ... این شبا کلی با شبای دیگه توفیر دارند.
هوس میکنی 2 کلوم , خودمونی با خدا صحبت کنی ، میری تو مجلس میبینی کلی آدم عاشق دارند فریاد عاشقی سر میدن . اینجاست که عوض احساس غرور فکر می کنی که بد جور از قافله عقبی. خدایا بقیه کجان ما کجاییم.
حضرت امیر ع تو دعای کمیل چقدر زیبا فرموده اند که:" لایمکن الفرار من حکومتک". اگه خدای ناکرده خطایی کرده باشی یا مثل من تو گناه غلت بزنی ، هیچ راه فراری نداری. باز خدا میاره تورو سر سفره مناجات ، ناله بزنی ، به خودت بیای ، به غلط کردن بیفتیو سعی کنی یه زندگی خوبو شروع کنی . قطعا اگه مسیر زندگیتو عوض کنی غفران الهی شامل حال گذشته ت میشه. پس درنگ نکن که خدا خیلی مشتاقه تو رو بین بنده های خوب خودش ببینه.
اما مناجات..... تو قرآن اومده که اگه کفار میتونند که نمیتونند یه سوره مثل سوره های قران بیارند. من میگم کفار و پیروان سایر ادیان که هیچ، بقیه فرق اسلامی هم اگه میتونند یه دعا مثل دعاهای ما بیارند. به دوستانی که اهل مناجات نیستند توصیه میکنم اگه یه موقع هوس درددل با خدا کردند فقط معنی دعای کمیل، مناجات شعبانیه ، ابوحمزه و.... رو بخونند ببینند دنیا دست کیه.
مناجات هیئت تموم شده . حرفاتو با خدات زدی . گفتنی ها و نگفتنی ها رو گفتی. ناله هاتو زدی . ظهور حضرت صاحب رو از خدا خواستی .راستی نکنه همسایه رو فراموش کنی . اول اونو دعا کن بعد به خودت برس. خیلی سبک شدی . انگار سری اوله که رو زمین پا میذاری با بچه ها نشستین . براتون یه لیوان چای میارن کنارش یه نصفه لیمو ترشه و یه خرما . مست شو از شراب ناب شبای مناجات.
برمیگردی خونه و بعد یه دعای سلامتی برای امام زمان عج سر روی بالش میذاری و می خوابی . تو هنوزهم غرق عبادتی تا سحر........
پی نوشت 3 : میلاد کریم اهل بیت حضرت سبط اکبر ع رو خدمت دوستان تبریک میگم
" ندهد فرصت گفتار به محتاج ، کریم ---گوش این طایفه آواز گدا نشنیده ست"
و در اخر : از همه دوستان خواهش می کنم تو لحظات اوج مناجاتشون "مشتی" رو از دعای خیر فراموش نکنند. این روزا خیلی در گیر کنکور ارشدم اگه نشد بیام اینجا عذر میخوام
آخرین ویرایش:
