EGR
EGR كه مخفف عبارت Exhaust Gas Recirculation است بيانگر تكنيكي است براي كاهش اكسيد نيتروژن (كه از گازهاي مضر است) ميباشد و امروزه در بيشتر موتورهاي احتراق داخلي مدرن استفاده مي شود. در اتومبيل مجهز به اين سيستم 80% هواي تازه + 20% گازهاي خروجي از اگزوز را به عنوان هواي ورودي از منيفلد ورودي وارد سيلندر ميكنند يعني از اكسيژن باقي مانده در گازهاي خروجي از اگزوز بازهم استفاده ميشود. مخلوط كردن هواي تازه با قسمتي از هواي خروجي از اگزوز موجب رقيق شدن هواي مخلوطي -از نظر ميزان اكسيژن- با سوخت مي شود و كاهش ماكزيمم دماي شعله در هنگام انفجار را نتيجه مي دهد. از آنجاييكه تشكيل اكسيد نيتروژن يا Nox در دماهاي بالاتر به مراتب راحت تر است به كمك اين سيستم دماي شعله كاهش يافته و در نتيجه زمينه تشكيل اين گاز آلاينده به شدت كاهش مي يابد.
EGR در موتورهاي بنزيني يا SI
چون در اين موتورها سوخت بايد با درصد معيني اكسيژن مخلوط شود و اگر اكسيژن از اين ميزان كمتر شود انفجار به حالت جزئي صورت مي گيرد و موجب عدم حركت كارامدی پيستون مي شود بايد درصد مشخص و كنترل شده اي از هواي اگزوز به هواي ورودي اضافه شود كه در اين موتورها اين ميزان 5 الي 20 درصد هواي ورودي ميباشد.
مزاياي استفاده از اين سيستم در موتورهاي بنزيني :
- كاهش Nox
- كاهش خفگي در موتور
- كاهش تلفات گرمايي : كاهش دماي شعله احتراق در EGR به معناي كاهش تلفات انرژي گرمايي در سطوح و ديواره محفظه احتراق و در نتيجه امكان كار مكانيكي بيشتر ميشود.
- عدم تجزيه شيمياي تركيب احتراق : در دماي بالا امكان تجزيه شيميايي تركيب احتراق وجود دارد و به كمك EGR اين امكان نيز كاهش مي يابد.
EGR در موتورهاي ديزل
به دليل ساختمان اين موتورها - كه عبارتست از فشرده شدن هوا و افزايش دماي آن و سپس پاشش سوخت روي آن و ايجاد احتراق - محدوديت در استفاده از گاز خروجي از اگزوز كمتر است و گاز EGR مي تواند تا 50 درصد هواي تراكمي را تشكيل دهد. به دليل اينكه فرايند احتراق در موتورهاي ديزل فرايندي فشار ثابت است امكان خفگي اين موتورها به مرتب كمتر است و سيستم EGR در موتورهاي مدرن ديزل عمدتا جهت كاهش Nox به كار ميرود.
