گیسو و مژگان حریری

[DDDIQ]

​

شركت Hariri & Hariri در سال 1986 به وسیله گیسو و مژگان حریری تاسیس شد. این دو خواهر و شریک، همكاریشان را در عرصه معماری، خیلی زود و زمانیكه هنوز دانشجو بودند با كار بر روی مسابقات مختلف و مباحث تئوری آغاز نمودند.
كاربرد خلاقانه و نوآورانه مصالح، درك روشن از نور و فضا، رویكردی مداوم و پایدار در تمامی پروژه‌هایشان بوده است. در كارهای آنها، حقیقت شاعرانه شرقی و فرهنگ ایرانی به صورتی کلی نگرانه به زندگی و بخصوص به معماری بوده است، انعكاس یافته و نتیجه آن هم فضاهای جالبی می‌باشد كه با استفاده متضاد از مصالح، خلق شده‌اند.
آنها در كنار طراحی معماری، به طراحی مبلمان به عنوان محصول جانبی فضاهایی كه خلق كرده‌اند نیز می‌پردازند. خواهران حریری در مسابقات زیادی شركت كرده و جوایز بسیاری دریافت نموده‌‌اند و آثارشان در نشریات مختلف به چاپ رسیده‌ است:​

• برنده جایزه كنگره معماران جوان در سال 1990.​
• برنده مسابقه 40under40، یكی از گروه‌های دعوت شده برای شركت در جشنواره خانه‌سازی شهری در هلند.Architectural Record كار آنها را در مسابقه «آینده دارد می‌آید»، در دسامبر 1999، به عنوان یكی از دیدگاه‌های استثنایی برای هزاره جدید، در نمایشگاهی كه در گالری مكس پروتچ نیویورك برپا كرده بود، به نمایش گذاشت.​
• بلوك دیجیتالی حریری‌وحریری در مسابقه ساعتچی و ساعتچی كه با عنوان «جایزه سال 2000 نوآوری در ارتباط» برگزار شد، در جمع كارهای انتخاب شده برای مرحله پایانی قرار گرفت.​
• آنها در كتاب خود با عنوان WORK IN PROGRESS تجربیاتشان را در زمینه موارد مهمی كه طراحی و تمرین معماران را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بیان كرده‌اند.​

گیسو حریری در سال 1956 در ایران متولد شد. لیسانس معماری را از دانشگاه كرنل در سال 1980 دریافت نمود. همزمان با تحصیل در دانشگاه، در برنامه‌ای مطالعاتی در زمینه معماری هلند و خانه‌سازی مدرن به همراه پروفسور گریگوری لسنیكوفسكی شركت جست. پروژه‌های دانشجویی‌ او در گالری فیلیپه بونافونت در سان‌فرانسیسكو به نمایش درآمدند و در مجله معماری دانشگاه كرنل نیز به چاپ رسیدند. زمانیكه در سان‌فرانسیسكو بود با دفتر جنینگز و شتوت همكاری داشت، در نیویورك هم به عنوان معمار طراح در دفتر مشاورین پل‌سيگل مشغول به كار بود.
از سال 1987، گیسو زمانی را نیز به تدریس اختصاص داده است تا بر اهمیت دوره آكادمیك و فلسفی ضمن تجربه حرفه‌ای تاكید نماید. او به عنوان استادیار رشته معماری در دانشگاه كلمبیا و منتقد در دانشگاه‌های كرنل، مك‌گیل و مدرسه طراحی پارسونز به تدریس و سخنرانی پرداخته است. چندین انستیتوی معتبر و انتشارات سرشناس به دنبال گیسو بوده‌اند تا از وی در هیات داوری اعطای جوایز سالانه خویش استفاده نمایند:​

• جوایز طراحی انجمن معماران آمریكا​
• جوایز طراحی سالانه I.D​

مژگان حریری در سال 1958 در ایران متولد شد. لیسانس معماری خود را در سال 1981 از دانشگاه كرنل دریافت نمود. او نیز همانند خواهرش، ضمن تحصیل، در برنامه مطالعاتی‌ای كه در هلند انجام می‌گرفت شركت داشت. در سال 1981، به واسطه دستاوردهای ارزشمندی كه ضمن مطالعاتش برای دریافت فوق‌لیسانس داشت، موفق به دریافت جایزه الكساندر اشویلر شد. مژگان، طراحی شهری را با راهنمایی كالین راو ادامه داد و در سال 1983 فوق‌لیسانس معماری خود را با گرایش طراحی شهری از دانشگاه كرنل دریافت نمود. تا زمان تاسیس دفتر حریری ‌و ‌حریری در سال 1986، در شركت جیمز‌استورات‌پلشك و شركا در نیویورك مشغول به كار بود.
​

 

[DDDIQ]

خانه قرن بيست و يكم


يك پروژه نظري است كه گيسو آنرا به عنوان يك زمينه آزمايشي براي خريداران خانه كه براي زندگي در قرن جديد آماده اند ارائه مي دهد؛ «ما دوست داريم آينده را تجربه كنيم و به آن بينديشيم.سعي ما بر اين است كه تئوري و عمل را با هم يكجا جمع كنيم.» خانه آينده آنها براي هزاره سوم يكي از طرح هاي برنده جايزه «آرشيتكتز دريم» نمايشگاهي در مركز هنرهاي معاصر سين سيناتي اوهايو در سال ۱۹۹۳ بود و بعد از حدود ۱۰ سال، هم اكنون مي توان به ارزشهاي واقعي و كاركردي آن پي برد!

«ما به طور ضمني آرزو و خيال را نشان داديم و همچنين كمال را. اگر هيچ در اختيار نداشته باشيد چه خواهيد كرد؟!» آنها تاكيد مي كنند كه به يك چشم انداز كلي از فضاي زندگي براي هزاره سوم نياز داشتند. قوه تخيل آنها ،خانه هاي پيشرفته غول پيكر امروزي را اهلي و رام مي كند.

وجه متمايز كننده حريري ها كه در عناصر «خانه قرن بيست و يكم» ظاهر گشته است اعجاب انگيز است و حكايت از چيزي دارد كه مي توان آنرا «نبوغ معمارانه» ناميد.

ساكنان اين خانه چه كساني هستند؟! خانواده اي كه درگير تصورات پيش فرض گونه در مورد ملت ها،قوانين جنسيتي و تبعيض و تسلط جنسيتي نيست.

محل اقامت اين خانه چگونه فضايي است؟ خيلي بزرگ نيست.اتاقها چند عملكردي هستند و به جاي آن، معماري فضاي داخلي به اندازه كمترين واحد ها كوچك شده است. پوسته پيش ساخته است و خانه را از نظر اقتصادي توجيه مي كند.

چيزي كه طراحي حريري ها را اين چنين شگفت آور مي كند، يك ديوار سيال(مايع) است كه در تمام طول سازه حركت مي كند. نمونه اي از برآمدگي شفاف كه از «پانلهاي ال سي دي» ساخته شده است و ساكنان براي خواب كار و تفريح كه به طور عمودي در فرمي برج مانند منظم شده اند از نظر استعاره اي،سازه اي و تكنولوژيكي به اين ديوار ديجيتال متصل هستند. در اين ميان ساكنان مي توانند با هم ارتباط برقرار كنند، خريد خود را انجام دهند، به كارهايشان برسند و يكديگر را سرگرم كنند.

گيسو مي گويد:كشف كن كه مردم چه مي خواهند؟

اين خانه علاوه براينها يك فضايي براي شنا و همچنين دستگاه بازيافت هم دارد؛ شبكه اي از راهروها به واحد هاي غير متمركز خانه متصل مي شود و در نقشه و در طرح حريري ها ،سيمايي انتقادي مي سازد، زيرا در آنها ساكنان خانه لحظاتي از جهان مجازي جدا مي شوند.

گيسو مي گويد: اين فضا ها فضا هايي براي تفكر و تناسب فيزيكي و سلامتي روان هستند. اينجا مي توانيد با فضاي باز روبرو شويد.

غروب را تجربه كنيد!

گيسو و مژگان براي ديوار ديجيتالي امكانات بيشتري لحاظ مي كنند: مي تواند يك جداكننده شيشه اي باشد، يك پنجره يا يك ديوار داخل و خارج خانه. قالب بناي جديد آنها در زمان ساخت چندان درك نشد ولي هم اكنون جنبه و امكانات اجرايي آن كاملا قابل فهم است.

هر چند «تكنولوژي ال سي دي» هنوز هم بسيار گران است و آنقدر ها كه آنها تصور مي كنند شفاف نيست، با ابن وجود آنها به تحقيق در مورد امكانات آن براي جهان قرن ۲۱ ادامه مي دهند؛ در خلال اين تكنولوژي ديجيتالي آنها اعتقاد دارند كه جهان به هم پيوسته تر خواهد شد و البته با تعاملاتي باز تر و كم تمركز تر به حسب جنسيت يا طبقه اي خاص.

حريري ها در زندگي و كارشان دو فرهنگ متفاوت از شرق و غرب را به هم پيوند داده اند.
مژگان می گويد:تضاد (كنتراست) مصالح،به كار گيري وسايل ساخت دست و صنايع دستي، هندسه و... چيزهايي است كه ما در ايران تجربه كرده ايم. حريري ها در كارهايشان مصالح سنگين را ترجيح مي دهند مانند سنگ و ديوارهايي آجري كه ايده هاي قديمي را شكل داده اند، چيزي متفاوت با ساختمان هاي اسكلت چوبي كه از نظر مژگان سست و توخالي است.

آنها مي گويند:ما همواره با خودمان خاطرات زيادي حمل مي كنيم!

آنها اين خاطرات را به واقعيتي ظريف و احساس تبديل كرده اند كه در سال ۱۹۸۶ با يك پلكان با شكوه - كه قسمتي از آن صاف و قسمتي ديگر پيچ خورده است - براي خانه ساهو شروع شد. نرده ها از ورقه استل صيقلي ساخته شده كه در يك مارپيچ لگاريتمي مانند نوار موبيوس خم شده است.گيسو اضافه مي كند كه براي كاربردي بودن نرده ها استيل طوري است كه رد انگشت بچه ها را نشان نمي دهد!

براي ارتباط زمين بنا با محيط پيرامونش براي مثال حريري ها پنجره هايي طراحي كرده اند كه اثر افقي پوسته درختان غان جنگلهاي اطراف را منعكس كند.

كاملا قابل درك است كه حريري ها، به زيركي هرج و مرج و ناسازگاري را كه از سالي به سال ديگر بوجود مي آيند درك كنند.

گيسو مي گويد:اكنون كه ما در انقلاب صنعتي ديگري هستيم خانه ها بار ديگر مهم شده اند.به همين خاطر خانه هزاره سوم آنها گريزي است از طرحهاي ارسن،خانه باك مينستر فولر در سال ۱۹۴۰،خانه هاي فرانك لويد رايت،و بسياري از كانسپت هاي بنيادين از فرداهاي ديروز،از خانه هايي با سيماي بتني،گچي،آلومينيومي،تخته چند لا و شيشه.خانه اي كه مي توان با گرفتن لوله آب بر روي آن تميزش كرد يا خانه اي كه ميتوان در حاليكه در لوله اي پيچيده شده است به مكاني جديد حملش كرد!! خانه اي كه زن گرفتار و پر مشغله با اشتياق از در جلويي آن و يا آشپزخانه وارد شود، به ساعت نگاه كند و با يك كليد سيگارش را روشن كند و به راديو گوش كند.

يك خطر بزرگ كه حريري ها از آن مي هراسند اين است كه مردم ممكن است ارتباطات مردمي خود را در جهان ديجيتال آينده از دست بدهند. حريري ها با يك پارادوكس (متناقض نما) مواجه شده اند: مردم در آن واحد مي خواهند هم با زندگي شهري مرتبط باشند و هم نه!

آنها مي دانند كه ساكنان فردا بايد درك كنند كه چيزي به نام روح انساني وجود دارد كه بايد تغذيه شود.
از سوي ديگر اگر اميلي ديكنسن (شاعر) مزاياي زيادي از تنهايي اش مي بيند ،شايد ترس آنها بي پايه و اساس باشد!...
اميلي ديكنسن شاعر، به سختي خانه زاهد منشانه آجري پدرش را در شهر دانشگاهي آمرست در ماساچوست ترك كرد؛ تقريبا در سال ۱۹۶۲، در اوج زندگي زاهد منشانه خود چند خطي نوشت كه زبان حال روحيات جهانمدارانه دو خواهر ايراني معمار نيويورك نشين، گيسو و مژگان حريري، در حين طراحي «خانه هزاره سوم» است:
من در امكان مي زيم،
خانه اي زيباتر از نثر،
پر از پنجره به سوي بيشتر،
و درهايي رفيع تر ،
خانه اي با اتاق خواب هايي مانند سرو،
تسخير ناپذير چون چشم،
و سقفي از جاودانگي، شيرواني از آسمان،
و از براي فضاي باز، دستان لطيف و باريكم ،
بهشت را گرد خود آوده اند...

 

[DDDIQ]

Modern Swimming Pool design Wiltone house
by Hariri & Hariri Architecture​

​

This Modern Swimming Pool design Wiltone Poll house by Hariri & Hariri Architecture was designed as minimalist sculptural in the landscape. it is part of a 3.5 acre property in connecticut.
The interior of this pool house contains a living/entertainment room, kitchen and bar area, simple bathroom and variety of terraces and decks. It is enclosed by series of metal and glass sliding panels that would allow the structure to be transparent and open up towards outside. A wall of green mosaic tiles cover the wet areas (both inside and out side showers) and becomes part of the main composition of the facade bringing color and tactility to the place.
A fire pit on the south side of the structure creates an intimate space on the end of the terrace for gatherring around in the cold, making marshmallows and enjoying the place

​

 

[DDDIQ]

Belmont House - Hariri & Hariri

Belmont House - Hariri & Hariri

​

The American house has been swelling for decades. It has swollen even though a smaller family lives in it. Even the hulking and ostentatious suburban McMansion is bulking up, as mega-houses pop up across the United States.” Blaine Harden
Unlike the Mega McMansions of recent years that are built all over the California and specifically the San Francisco/Bay area, this house is a very efficient, direct and simple home. It is 3000 SF and built into a hill in the city of Belmont near San Francisco.
The Owners are a young couple with a small child, working in the Silicon Valley and are part of the “Digital Culture” and new generation of the area
Unlike the superficial historical reproductions, this project explores the fusion between two popular vernacular architecture of this region, the “Mobile-trailer home” and the “Mexican pueblo” architecture. This vertical hybrid of two different cultures has inspired this new house for the new generation living in the area.
A curved concrete retaining wall provides an edge for the driveway and directs the way uphill into the driveway. A series of concrete steps take one from the driveway to the mid- entry level. A long modern veranda with a blue stucco wall guide the visitors to an oversized rusted steel door. This dramatic entrance door pivots into the entrance hall where a staircase then takes one to the upper main floor.
Inspired by the Mexican pueblo architecture, the lower level of the house is composed of heavy walls with texture and color. This level includes the entrance/art gallery on the East Side and the children’s quarter on the West. A sculptural stair connects the entry to the upper main level where one finds the master suite on one end and an open loft living, that includes the dining, kitchen and library in the center and a home-office at the other end, all opening into a terrace and the hillside in the back.
Inspired by the industrial generation of Mobile homes the upper level is a rectangular volume wrapped in metal, floating over its solid base. It is light and hovers over the first floor as if ready to move on.This volume has large openings on both the hill and valley sides allowing for cross breeze through the house and a visual panorama of the hillside
Finally, what is expressed here is this paradoxical human desire to be part of the new and the old, the heavy and the light, the earth and the sky the rooted and the mobile simultaneously

​

.​

​

​