reza._y
کاربر فعال
رمان «همنوایی شبانه ارکستر چوبها» یکی از خاصترین و متفاوتترین آثار ادبیات معاصر ایران است؛ داستانی پر از استعاره، فلسفه و طنز تلخ، دربارهی انسان، تنهایی، مهاجرت و ذهن فروپاشیدهی روشنفکر ایرانی در تبعید.
این کتاب برندهی جوایز متعددی شده و در محافل ادبی اروپا و ایران مورد تحسین قرار گرفته است.
راوی داستان، مردی ایرانی است که سالهاست در زیرزمین نمور یک ساختمان در پاریس زندگی میکند. او از جامعه جدا افتاده و در ذهنش جهانی میسازد پر از شخصیتهای خیالی و واقعی — همسایههایی با رفتارهای عجیب، مهاجرانی تنها، و انسانهایی که در جستوجوی معنا هستند.
در طول داستان، کمکم متوجه میشویم راوی ممکن است در مرز بین واقعیت و توهم قرار گرفته باشد. آیا اطرافیانش واقعیاند یا ساختهی ذهن او؟
آیا آن زیرزمین فقط یک مکان فیزیکی است یا استعارهای از ذهن انسانی است که در تاریکی فرو رفته؟
رضا قاسمی از زبانی شاعرانه و سیال استفاده میکند؛ جملات طولانی، ترکیب طنز و فلسفه، و نگاهی عمیق به پوچی زندگی مهاجران.
لحن او گاهی شبیه به کافکا، داستایوفسکی و بکت است، اما با رنگ و بوی ایرانی.
کتاب پر است از مونولوگهای ذهنی، طنزهای سیاه و موقعیتهایی که هم خندهدارند و هم غمانگیز.
در واقع، رمان نوعی آینه است از ذهن انسان مدرن که در جهانی پر از بیمعنایی به دنبال معنا میگردد.
این کتاب برندهی جوایز متعددی شده و در محافل ادبی اروپا و ایران مورد تحسین قرار گرفته است.
خلاصه داستان
راوی داستان، مردی ایرانی است که سالهاست در زیرزمین نمور یک ساختمان در پاریس زندگی میکند. او از جامعه جدا افتاده و در ذهنش جهانی میسازد پر از شخصیتهای خیالی و واقعی — همسایههایی با رفتارهای عجیب، مهاجرانی تنها، و انسانهایی که در جستوجوی معنا هستند.
در طول داستان، کمکم متوجه میشویم راوی ممکن است در مرز بین واقعیت و توهم قرار گرفته باشد. آیا اطرافیانش واقعیاند یا ساختهی ذهن او؟
آیا آن زیرزمین فقط یک مکان فیزیکی است یا استعارهای از ذهن انسانی است که در تاریکی فرو رفته؟
لحن و سبک نوشتار
رضا قاسمی از زبانی شاعرانه و سیال استفاده میکند؛ جملات طولانی، ترکیب طنز و فلسفه، و نگاهی عمیق به پوچی زندگی مهاجران.
لحن او گاهی شبیه به کافکا، داستایوفسکی و بکت است، اما با رنگ و بوی ایرانی.
کتاب پر است از مونولوگهای ذهنی، طنزهای سیاه و موقعیتهایی که هم خندهدارند و هم غمانگیز.
مفاهیم اصلی
- تنهایی و تبعید
- بحران هویت و زبان
- مرز میان دیوانگی و نبوغ
- پوچی و تکرار در زندگی روزمره
در واقع، رمان نوعی آینه است از ذهن انسان مدرن که در جهانی پر از بیمعنایی به دنبال معنا میگردد.