نيروگاه هاى توليد الكتريسيته در اعماق آب درياها با استفاده از قدرت جزر و مد مىتوانند كمكى براى مسئله انرژى جامعه بشرى باشند. نخستين پروژه از اين نمونه با يك سيستم نوين، در حال حاضر مشغول به كار است.
پره هاى 11 مترى يك توربين زير آبى به آرامى و بدون سر و صدا در حال گردشند. ايننخستين پروژه توليد الكتريسيته از نيروى جزر و مد در عمق درياست كه به شيوه اى نوينبه كار گرفته شده است. توربين هاى توليد انرژى، كه در عمق 20 مترى در فاصله 2كيلومترى ساحل «دوون» واقع در جنوب غربى انگليس كار مى كنند حاصل 4 سال تلاشمهندسان و كارشناسان دانشگاه كاسل آلمان است. اين تنها نيروى جزر و مد است كهپروانه هاى عظيم اين توربين هاى زيرآبى، با نام «جريان دريايى» را به چرخش درمىآورد. اين توربين ها، برخلاف توربين هاى بادى كه وابسته به شرايط آب و هوايى هستندمى توانند در اعماق دريا و به دور از تغيير و تحولات جوى به طور دائم به كار خودادامه داده و به توليد الكتريسيته بپردازند.
در واقع، اينجا، صحبت از يك منبع انرژى پايان ناپذير است. البته بايد خاطرنشان کردكه استفاده از اين نيرو ، ايده جديدى نيست . در قرن يازدهم ميلادى نيز آسيابان هاىسواحل ولز ، سنگ هاى آسياب خود را با كمك نيروى جزر و مد به كار مى انداختند و برهمين اساس هم يك نيروگاه بهره بردارى از قدرت جزر و مد در «سانت متلو»ى فرانسه از 35 سال پيش تاكنون به كار مشغول است . اما از اين روش ، تنها در شمار اندكى از سواحلجهان مى توان استفاده كرد . يعنى در سواحلى كه تفاوت ارتفاع سطح آب ، در حين جزر و مدبيش از چندين متر است .
توربين موسوم به «جريان دريايى» نيز ، از اين تفاوت ارتفاع استفاده مى كند . اما كاراين توربين ، بر اصل ديگرى استوار است . اين چرخ آسياب زير دريايى ، مانند نمونه هايىكه قبلاً از آنها ياد كرديم از نيروهاى عمودى بالا و پائين رفتن سطح آب استفاده نمىكند بلكه از جريان هاى افقى اى بهره مى گيرد كه بر اثر جزر و مد به وجود مى آيند به همين دليل اين توربين جديد مى تواند در مكان هاى ديگر با ميزان كمتر جزر و مدنيز به كار گرفته شود.
از مزيت هاى ديگر اين توربين ها مى توان به اين نكتهاشاره كرد كه براى به حركت درآوردن اين توربين ها نيروى زيادى لازم نبوده و اينتوربين ها قادرند با سرعت هاى بسيار پائين نيز به حركت درآيند . ميزان كار مفيد بهدست آمده از اين توربين ها 2 برابر ميزان كار مفيد توربين هاى بادى بر روى زمين استچرا كه جرم حجمى آب 700 بار بيشتر از جرم حجمى هواست و به همين علت نيروهاى انتقاليافته بزرگتر هستند . بايد يادآورى كنيم كه توربين «جريان دريايى» هنوز به صورتآزمايشى و با ميزان توليد حداكثر 300 كيلووات كار مى كند اما قرار است به زودىتوربين ديگرى به كار گرفته شود كه حداقل 2 برابر توربين كنونى است.
متخصصانامر ، تنها در اروپا 100 محل را شناسايى كرده اند كه مى توان در آنها با كمك نيروىجريان هاى دريايى ، اختلاف ارتفاع سطح آب در هنگام جزر و مد و امواج ، جمعاً 12 هزارمگاوات الكتريسيته توليد كرد : يعنى به ميزان 10 نيروگاه بزرگ اتمى . انرژى توليد شده 15 تا 20 درصد انرژى مورد نياز كشورهاى اروپايى است.
در سواحل نروژ توربينهاى مشابهى به كار گرفته شده اند . اين توربين ها قرار است به صورت آزمايشى ، ابتداتامين كننده برق ،50 سپس 1000 و سرانجام 20 هزار خانه مسكونى باشند . در سواحل جزيره« شتلند» توربين ديگرى به توليد الكتريسيته مشغول است . در مقابل سواحل كاليفرنيا ،فلوريدا و كرانه شرقى كانادا پروژه اى مشابه به كار گرفته شده است . كارشناسانمعتقدند طى 30 سال آينده مى توان از اين توربين ها براى توليد 40 درصد از انرژىمورد نياز خانه هاى مسكونى بهره جست .
در سواحل اسكاتلند براى توليدالكتريسيته تنها از نيروى امواج استفاده مى شود . باله ها جريان امواج را به درونتونلى منتقل كرده و به اين ترتيب توده هوا را به جلو مى رانند و با كمك اين تودههوا توربينى به گردش در مى آيد . اما ساده ترين سيستم بهره بردارى از انرژى جزر و مدسيستمى است كه دانماركى ها به كار مى گيرند . در اين سيستم ، امواج مستقيماً توسط يكسطح شيب دار به سوى پره هاى توربين رانده مى شوند و آن را به حركت درمى آورند . طبقمحاسبات شوراى مشورتى انرژى جهانى ، حركت هاى دريايى از اين پتانسيل برخوردارند كهتمامى نياز جهان به انرژى را تامين سازند . البته سواحل كشور آلمان به خاطر رفت وآمد زياد كشتى ها و سرعت اندك جريان هاى آبى براى اين منظور مناسب نيستند .
در حال حاضر تقريباً 86 درصد از انرژى مورد نياز جهانيان توسط زغال سنگ ،گاز طبيعى و نفت خام تامين مى گردد . اين سوخت هاى فسيلى نه تنها اثر گلخانه اى رادر اتمسفر زمين تشديد مى كنند كه به نوبه خود تغييرات آب و هوايى را به دنبال دارد ،بلكه منابع پايان ناپذيرى نبوده و سرانجام ، روزى به پايان خواهند رسيد . طبق ارزيابىكارشناسان امر منابع نفت خام زمين كه به تنهايى 40 درصد از انرژى جهان را تامين مىكنند طى 50 تا 70 سال آينده به پايان خواهند رسيد .
پره هاى 11 مترى يك توربين زير آبى به آرامى و بدون سر و صدا در حال گردشند. ايننخستين پروژه توليد الكتريسيته از نيروى جزر و مد در عمق درياست كه به شيوه اى نوينبه كار گرفته شده است. توربين هاى توليد انرژى، كه در عمق 20 مترى در فاصله 2كيلومترى ساحل «دوون» واقع در جنوب غربى انگليس كار مى كنند حاصل 4 سال تلاشمهندسان و كارشناسان دانشگاه كاسل آلمان است. اين تنها نيروى جزر و مد است كهپروانه هاى عظيم اين توربين هاى زيرآبى، با نام «جريان دريايى» را به چرخش درمىآورد. اين توربين ها، برخلاف توربين هاى بادى كه وابسته به شرايط آب و هوايى هستندمى توانند در اعماق دريا و به دور از تغيير و تحولات جوى به طور دائم به كار خودادامه داده و به توليد الكتريسيته بپردازند.
در واقع، اينجا، صحبت از يك منبع انرژى پايان ناپذير است. البته بايد خاطرنشان کردكه استفاده از اين نيرو ، ايده جديدى نيست . در قرن يازدهم ميلادى نيز آسيابان هاىسواحل ولز ، سنگ هاى آسياب خود را با كمك نيروى جزر و مد به كار مى انداختند و برهمين اساس هم يك نيروگاه بهره بردارى از قدرت جزر و مد در «سانت متلو»ى فرانسه از 35 سال پيش تاكنون به كار مشغول است . اما از اين روش ، تنها در شمار اندكى از سواحلجهان مى توان استفاده كرد . يعنى در سواحلى كه تفاوت ارتفاع سطح آب ، در حين جزر و مدبيش از چندين متر است .
توربين موسوم به «جريان دريايى» نيز ، از اين تفاوت ارتفاع استفاده مى كند . اما كاراين توربين ، بر اصل ديگرى استوار است . اين چرخ آسياب زير دريايى ، مانند نمونه هايىكه قبلاً از آنها ياد كرديم از نيروهاى عمودى بالا و پائين رفتن سطح آب استفاده نمىكند بلكه از جريان هاى افقى اى بهره مى گيرد كه بر اثر جزر و مد به وجود مى آيند به همين دليل اين توربين جديد مى تواند در مكان هاى ديگر با ميزان كمتر جزر و مدنيز به كار گرفته شود.
از مزيت هاى ديگر اين توربين ها مى توان به اين نكتهاشاره كرد كه براى به حركت درآوردن اين توربين ها نيروى زيادى لازم نبوده و اينتوربين ها قادرند با سرعت هاى بسيار پائين نيز به حركت درآيند . ميزان كار مفيد بهدست آمده از اين توربين ها 2 برابر ميزان كار مفيد توربين هاى بادى بر روى زمين استچرا كه جرم حجمى آب 700 بار بيشتر از جرم حجمى هواست و به همين علت نيروهاى انتقاليافته بزرگتر هستند . بايد يادآورى كنيم كه توربين «جريان دريايى» هنوز به صورتآزمايشى و با ميزان توليد حداكثر 300 كيلووات كار مى كند اما قرار است به زودىتوربين ديگرى به كار گرفته شود كه حداقل 2 برابر توربين كنونى است.
متخصصانامر ، تنها در اروپا 100 محل را شناسايى كرده اند كه مى توان در آنها با كمك نيروىجريان هاى دريايى ، اختلاف ارتفاع سطح آب در هنگام جزر و مد و امواج ، جمعاً 12 هزارمگاوات الكتريسيته توليد كرد : يعنى به ميزان 10 نيروگاه بزرگ اتمى . انرژى توليد شده 15 تا 20 درصد انرژى مورد نياز كشورهاى اروپايى است.
در سواحل نروژ توربينهاى مشابهى به كار گرفته شده اند . اين توربين ها قرار است به صورت آزمايشى ، ابتداتامين كننده برق ،50 سپس 1000 و سرانجام 20 هزار خانه مسكونى باشند . در سواحل جزيره« شتلند» توربين ديگرى به توليد الكتريسيته مشغول است . در مقابل سواحل كاليفرنيا ،فلوريدا و كرانه شرقى كانادا پروژه اى مشابه به كار گرفته شده است . كارشناسانمعتقدند طى 30 سال آينده مى توان از اين توربين ها براى توليد 40 درصد از انرژىمورد نياز خانه هاى مسكونى بهره جست .
در سواحل اسكاتلند براى توليدالكتريسيته تنها از نيروى امواج استفاده مى شود . باله ها جريان امواج را به درونتونلى منتقل كرده و به اين ترتيب توده هوا را به جلو مى رانند و با كمك اين تودههوا توربينى به گردش در مى آيد . اما ساده ترين سيستم بهره بردارى از انرژى جزر و مدسيستمى است كه دانماركى ها به كار مى گيرند . در اين سيستم ، امواج مستقيماً توسط يكسطح شيب دار به سوى پره هاى توربين رانده مى شوند و آن را به حركت درمى آورند . طبقمحاسبات شوراى مشورتى انرژى جهانى ، حركت هاى دريايى از اين پتانسيل برخوردارند كهتمامى نياز جهان به انرژى را تامين سازند . البته سواحل كشور آلمان به خاطر رفت وآمد زياد كشتى ها و سرعت اندك جريان هاى آبى براى اين منظور مناسب نيستند .
در حال حاضر تقريباً 86 درصد از انرژى مورد نياز جهانيان توسط زغال سنگ ،گاز طبيعى و نفت خام تامين مى گردد . اين سوخت هاى فسيلى نه تنها اثر گلخانه اى رادر اتمسفر زمين تشديد مى كنند كه به نوبه خود تغييرات آب و هوايى را به دنبال دارد ،بلكه منابع پايان ناپذيرى نبوده و سرانجام ، روزى به پايان خواهند رسيد . طبق ارزيابىكارشناسان امر منابع نفت خام زمين كه به تنهايى 40 درصد از انرژى جهان را تامين مىكنند طى 50 تا 70 سال آينده به پايان خواهند رسيد .
