نويسند‌گان:
[ رامين مدني ] - دكتراي معماري، عضو هيئت علمي دانشگاه هنر اصفهان
[ مهسا مختاري ] - دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي معماري، دانشگاه هنر اصفهان
[ مهران قرائتي ] - دكتراي معماري، عضو هيئت علمي دانشگاه هنر اصفهان
خلاصه مقاله:
رويكرد پايداري در طراحي ساختمان هاي اداري؛ به عنوان يكي از پر مصرف ترين منابع مصرف انرژي؛ مبحثي است كه امروزه دغدغه ذهني بسياري از طراحان پايدار قرار گرفته است. آنچه كه فقدان آن در فضاي اداري معاصر احساس مي شود، گرمايش، سرمايش و تهويه مؤثر و مناسب در چنين فضاهايي مي باشد. چرا كه افراد در فضاهاي اداري ساعات بسياري را به صورت غير فعال و ساكن به سر برده و هواي راكد آن جا محيطي نامناسب براي فعاليت ايجاد مي نمايد. در اينگونه فضاها، به جهت رفع مشكل، فضاهاي واسطي مانند (آتريوم ها) براي تأمين روشنايي طبيعي، شرايط آسايش داخلي و ايجاد ريز اقليم معتدل، به عنوان مفصلي فضايي طراحي مي كنند. آتريوم‌ها به واسطه عوامل كالبدي و محيطي خود داراي عملكرد حرارتي متغيري هستند كه عدم توجه طراحان به آن‌ها اختلال در آسايش افراد و اتلاف انرژي را به همراه خواهد داشت. هم چنين در صورت طراحي مناسب، آتريوم‌ها قابليت‌هاي مناسبي براي جذب انرژي خورشيد و ذخيره سازي آن دارند. اين ميزان انرژي مي‌تواند تا 40% از انرژي مصرفي براي تأمين آسايش حرارتي درون آتريوم را كاهش دهد. با توجه به بازنگري در طراحي فضاهاي واسط مي‌توان گام مهم ديگري را براي ارتقاء كيفي محيط انساني و ارتباط اكوسيستمي با محيط برداشت تا نسل‌هاي فردا نيز از تلاش‌هاي امروز طراحان در زمينه صرفه جويي از انرژي بهره ببرند. در اين مقاله روش هاي تهويه و نورگيري مناسب در فضاهاي آتريوم مانند به منظور بهينه سازي مصرف انرژي و پايين آمدن هزينه هاي ساختمان در رسيدن به اهداف معماري پايدار بررسي مي شود. اين مقاله به روش كتابخانه اي تهيه شده است.
كلمات كليدي:
اداري، معماري، انرژي، آتريوم، بهينه سازي مصرف سوخت
ESPME02_500_1534015.pdf
[ رامين مدني ] - دكتراي معماري، عضو هيئت علمي دانشگاه هنر اصفهان
[ مهسا مختاري ] - دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي معماري، دانشگاه هنر اصفهان
[ مهران قرائتي ] - دكتراي معماري، عضو هيئت علمي دانشگاه هنر اصفهان
خلاصه مقاله:
رويكرد پايداري در طراحي ساختمان هاي اداري؛ به عنوان يكي از پر مصرف ترين منابع مصرف انرژي؛ مبحثي است كه امروزه دغدغه ذهني بسياري از طراحان پايدار قرار گرفته است. آنچه كه فقدان آن در فضاي اداري معاصر احساس مي شود، گرمايش، سرمايش و تهويه مؤثر و مناسب در چنين فضاهايي مي باشد. چرا كه افراد در فضاهاي اداري ساعات بسياري را به صورت غير فعال و ساكن به سر برده و هواي راكد آن جا محيطي نامناسب براي فعاليت ايجاد مي نمايد. در اينگونه فضاها، به جهت رفع مشكل، فضاهاي واسطي مانند (آتريوم ها) براي تأمين روشنايي طبيعي، شرايط آسايش داخلي و ايجاد ريز اقليم معتدل، به عنوان مفصلي فضايي طراحي مي كنند. آتريوم‌ها به واسطه عوامل كالبدي و محيطي خود داراي عملكرد حرارتي متغيري هستند كه عدم توجه طراحان به آن‌ها اختلال در آسايش افراد و اتلاف انرژي را به همراه خواهد داشت. هم چنين در صورت طراحي مناسب، آتريوم‌ها قابليت‌هاي مناسبي براي جذب انرژي خورشيد و ذخيره سازي آن دارند. اين ميزان انرژي مي‌تواند تا 40% از انرژي مصرفي براي تأمين آسايش حرارتي درون آتريوم را كاهش دهد. با توجه به بازنگري در طراحي فضاهاي واسط مي‌توان گام مهم ديگري را براي ارتقاء كيفي محيط انساني و ارتباط اكوسيستمي با محيط برداشت تا نسل‌هاي فردا نيز از تلاش‌هاي امروز طراحان در زمينه صرفه جويي از انرژي بهره ببرند. در اين مقاله روش هاي تهويه و نورگيري مناسب در فضاهاي آتريوم مانند به منظور بهينه سازي مصرف انرژي و پايين آمدن هزينه هاي ساختمان در رسيدن به اهداف معماري پايدار بررسي مي شود. اين مقاله به روش كتابخانه اي تهيه شده است.
كلمات كليدي:
اداري، معماري، انرژي، آتريوم، بهينه سازي مصرف سوخت
ESPME02_500_1534015.pdf
