مقاله شماره 5:مواد قالبگیری

[bi metal]

مواد قالبگيري​

در اين بخش به تشريح اجزاي اصلي مخلوط ماسه قالبگيري يعني ماسه،چسب،آب و مواد افزودني پرداخته مي‌شود.
ماسه:
طبق تعريف ماسه عبارت است از ذرات ريز مواد معدنی که قطر آنها از 0.05 تا 1 ميليمتر تغيير می کند.ماسه های مورد استفاده در انواع مختلف با توجه به:
· ترکيب شيميايی
· درجه ديرگدازی
· نحوه توزيع دانه ها
· در دسترس بودن به کار گرفته می شوند.
انواع ماسه:
ماسه ها انواع مختلفی دارند که از آن جمله ميتوان به موارد زير اشاره کرد:
ماسه سيليسی:
اين ماسه به طور گسترده‌ای در ريخته گری به کار ميرود و عمده‌‌ترين ماسه مصرفی محسوب می شود.ترکيب اصلی آن سيليس SiO2 است.
ماسه زيرکن:
ماسه زيرکن که با فرمول شيميايی ZrSiO4 مشخص می گردد و به عنوان يک ماسه با نقطه گداز بسيار بالا مورد توجه است.
ماسه کروميتی:
کرومیت یا FeCr2O4ترکيب اصلی اين ماسه است و از آن در ريخته گری فلزات با نقطه ذوب بالا استفاده می شود.
ماسه اولوين:
ترکيب اين ماسه Fe2SiO2 یا Mg2SiO2 است و مخلوطی است از سيليکات منيزيم و به عنوان ماسه جايگزين در بسياری نقاط مورد توجه است.
ماسه شاموتی:
ماسه شاموتی نوعی کوارتز دانه ريز است که حرارت زياد ديده است و به عبارت ديگر ماسه ای است که از زينتر کردن ذرات خاک رس به دست می آيد.
نگرشی به ماسه های سيليسی مصرفی ايران
ماسه های مصرفی به دو نوع ماسه های با چسب طبيعی و ماسه های مصنوعی تقسيم ميگردند.
1)ماسه با چسب طبيعی:
ماسه با چسب طبيعی محتوی تا 20 درصد خاک ريز و مواد ناخالصی می باشد.کيفيت اين نوع ماسه برای قالبگيری ماهيچه سازی بستگی به:
· مقدار چسب
· ترکيب شيميايی ناخالصی
· نوع مذاب ريختگی دارد.
اين ماده در طبيعت بصورت پيش آماده شده وجود دارد.برای استفاده از اين نوع ماسه ها تنها مرطوب کردن آنها کافيست از اين نوع ماسه در ريخته گری فلزات غير آهنی با نقطه ذوب پايين نظير آلومينيوم،برنج ها،برنز ها و قطعات کوچک چدنی استفاده ميشود.بطور قطع اينگونه ماسه ها برای ريخته گری قطعات بزرگ چدنی مناسب نيست معايب عمده اين نوع ماسه ها عبارت از:
· پايين بودن درجه ديرگدازی
· همراه داشتن درصد تقريبا زيادی اکسيد های قليايی و آهک می باشد.
وجود اسيدهای قليايی در اين نوع ماسه باعث پايين آوردن درجه ديرگدازی آن گشته و در نهايت باعث ايجاد عيوبی نظير ماسه سوزی و چسبيدن ماسه به قطعات ريختگی می شود.از طرف ديگر مواد آهکی در اثر حرارت ديدن به صورت گاز درآمده و در صورتيکه قطعات ريختگی بزرگ و دارای ضخامت زياد باشند فرصت ورود به مذاب را داشته و در قطعات ريختگی به صورت مک و حفره های گازی باقی می مانند.
از آنجائيکه اين ماسه در نقاط مختلف ايران به وفور يافت می شود و نسبتا ارزان در دسترس ريخته گران قرار می گيرد.لذا در اکثر واحدهای کوچک و متوسط ريخته گری ايران به طور وسيعی در مواد قالبگيری و ماهيچه سازی مصرف دارد. ماسه های گرگان ،رشت،گرمسار،اردکان يزد،حسن آباد قم،عين آباد ،محلات و اطراف يزد جزء اين گروه ماسه ها هستند.
ماسه های طبيعی بر حسب ميزان خاک رس موجود در آنها به سه دسته تقسيم ميشوند:
· ماسه ضعيف که حداکثر تا 8% خاک رس دارد.
· ماسه متوسط که بين 8 تا 18 % خاک رس دارد.
· ماسه خاک يا ماسه ملات که بيش از 18% خاک رس دارد.
معمولا خاک ماسه های طبقات زيرين بيشتر از لايه های سطحی می باشد و ريختگران بايستی پس از آزمايشات دقيق،ماسه مطلوب خود را تهيه نمايند.در ريخته گری معمولا از ماسه های متوسط استفاده می شود.
2)ماسه های مصنوعی:
ماسه مصنوعی از شکستن ،خرد کردن و غربال کردن سنگهای سيليس به دست می آيند که با اضافه کردن چسب و مواد ديگر قابليت قالبگيری در آنها ايجاد می گردد.ماسه مصنوعی در مقايسه با ماسه طبيعی دارای مزايای زير می باشد:
v درجه ديرگدازی و خلوص بالاتر.
v سهولت در کنترل مشخصات فيزيکی و مکانيکی مخلوط.
v قابليت بازسازی و مصرف مجدد.
v در دسترس بودن.
محدوديت اصلی ماسه هاي مصنوعی در مقابل ماسه هاي طبيعی بالا بودن قيمت تمام شده آنها می باشد .با اين وجود اين ماسه ها می توانند بخوبی نيازهای صنايع ريختگری ايران را در زمينه چدن و فولادريزی(به باستثناء فولادهای خاص که به مصرف ماسه های زيرکونی-کروميتی و اولوينی نياز دارند) تامين کنند.
ماسه ها ی سيليس مصنوعی رايج ترين ماسه ها قالب گيری در واحدهای ريخته‌گری می باشد و انواع ذرات سيليسی به عنوان ماده اصلی و دير گداز ماسه ريخته گری به کار می رود .بيشتر ماسه های قالب گيری از کوارتز معدنی که مي‌تواند تا دمای 1700 درجه سانتيگراد را تحمل کند تشکيل شده است.شکلهای ديگر سيليس تريديميت و کريستوماليت مي‌باشد.
وجود اکسيد های آلومينيوم و آهن خاصيت ديرگدازی ماسه را افزايش ميدهند و حضور اکسيد های پتاسيم و سديم و ترکيبات ميکا چسبندگی و شکل پذيری ماسه را زياد و قابليت ديرگدازی آن را کاهش می دهد و لذا در ترکيبات ماسه سيليس وجود اکسيد های قليايی و قليايی خاکی مضر تشخيص داده مي‌شود. علاوه بر مسئله فوق وجود انواع اکسيد ها باعث ايجاد رنگهای قرمز و قهوه ای،اکسيد های سديم و پتاسيم رنگ ماسه را متمايل به آبی می نمايد .علاوه بر ترکيبات شيميايی که خاصيت ديرگدازی ماسه را تحت تاثير قرار ميدهد مشخصات فيزيکی ماسه مانند اندازه ،پخش و شکل ذرات نيز بايد مناسب باشد.
نگرشی به ماسه های کروميتی و اوليونی ايران
کروميت و اولوين در صنايع ريخته گری دارای مصارف متعدد و متنوع بوده و لذا ضرورت شناخت منابع آن در ايران و جايگزينی مواد بومی به جای منابع وارداتی وجود دارد.
موارد اصلی مصرف کروميت و اوليوين در صنايع ريخته گری به قرار زير است:
1.در ساخت جداره کوره ها-پاتيل ها و ابزارهای کمکی ذوب و استفاده از آنها به عنوان يک ديرگداز مناسب از منابع داخلی.
2.به عنوان يك ماسه مناسب ريخته گری در توليد.
§ انواع فولادهای ريختگی بويژه فولادهای استنيتی منگنزی.
§ قطعات بزرگ چدنی.
§ استفاده از آنها به عنوان ماسه رويه در توليد سری قطعات چدنی(قالبگيری ماشينی و استفاده از ماسه تر) بويژه در قسمتهای فوقانی قطعات که تمايل به ماسه ريزی(ناشی از انبساط غير پيوسته ماسه سيليسی) دارند.
3.پودر کروميت و اوليوين را می توان در تهيه بعضی از دوغاب های اوليه ديرگداز در ريخته گری دقيق استفاده کرد و ماسه های کروميتی و اولوينی نيز می توانند به عنوان ديرگداز در پشت بند(بويژه در مورد قالبهای سراميکی) مورد استفاده قرار گيرند.
منبع:
فتحي،محمد‌حسين:مواد قالبگيري براي ريخته‌گري فلزات،نشر اركان اصفهان.

 

[k.m.r.c]

بی متال جان ممنون
دکمه ی تشکرها غیر فعال هست و گرنه براتون تشکر میزدم
مقاله ی جالبی بود ، منتظر قسمت دومش هم هستیم
در ضمن یه تشکر دیگه بخاطر اینکه براساس قوانین ثبت مقاله ، مقالتون رو ارائه دادید.

 

[bi metal]

خواهش میکنم حامد جان

 

[bi metal]

مواد قالبگیری-قسمت دوم "چسب"

مواد قالبگیری-قسمت دوم "چسب"

مواد قالبگیری- چسب​

انواع چسب ها:
تقسیم بندی چسب ها از دو دیدگاه صورت می گیرد: یکی از نقطه نظر ماهیت و طبیعت چسب ها و دیگری از نظر نحوه انجماد و چگونگی خود گیری و سفت شدن چسب ها .
از نقطه نظر ماهیت چسب ها به دو گروه چسب های آلی و غیر آلی و یا دو دسته قابل حل در آب یا غیر قابل حل در آب تقسیم می شوند.
از نقطه نظر نحوه انجماد و چگونگی سفت شدن و خود گیری ،چسب ها به سه نوع برگشت ناپذیر، میانه و برگشت پذیر تقسیم می شوند.
چسب های آب دار و چسب های غیر آب دار نباید با هم دیگر مخلوط شوند زیرا هر زمان که این عمل صورت پذیرد ، استحکام مخلوط ماسه در حالت تر و در حالت خشک کاهش می یابد. و به خصوص اگر چسب آب دار ، خاک رس باشد ، کاهش استحکام شدید تر است.
یک چسب مناسب باید ذرات ماسه را به یکدیگر اتصال دهد و استحکام قالب و ماسه ماهیچه را در حالت تر و خشک افزایش دهد.
همچنین باید شرایط زیر را فراهم سازد:
1- در خلال تهیه مخلوط های قالب گیری یا ماهیچه به طور یکنواخت بر روی سطوح ماسه پایه گسترده شود.
2- در هر دو حالت تر و خشک ، استحکام کافی مخلوط را فراهم سازد.
3- شکل پذیری مناسب در مخلوط ایجاد نماید ،به طوری که مخلوط قادر باشد همه بخش های قالب را پر کند.
4- کمترین چسبندگی را به سطح مدل و جعبه ماهیچه داشته باشد تا انجام فرایند قالب گیری و ماهیچه سازی امکان پذیر شود.
5- امکان خشک کردن سریع قالب و ماهیچه را فراهم سازد و در خلال مونتاژ قالب و نگه داری ماهیچه رطوبت جذب نکند.
6- در خلال مرحله خشک کردن و به هنگام ریخته گری فلز به داخل قالب ، حد اقل گاز را تولید و آزاد سازد.
7- به دیرگدازی ماسه لطمه نزند و سوختن زودرس ماسه را پدید نیاورد.
8- امکان آسان خارج سازی ماهیچه را فراهم سازد.
9- برای افرادی که عملیات تهیه مخلوط ،قالب و ماهیچه را انجام می دهند ، مضر نباشد و گازهای سمی تولید نکند.
10- ارزان و قابل دسترسی باشد.
معمولا چسب های مورد استفاده در ریخته گری را به دو گروه عمده چسب های قالب گیری و چسب های ماهیچه تقسیم بندی می کنند.
از خاک های رسی می توان به عنوان چسب های قالب گیری نام برد و چسب های سیلیکات سدیم ،اتیل و نیز انواع رزین های مورد مصرف در قالب گیری پوسته و....از جمله چسب های ماهیچه هستند.
خاک رس ها معمولا دارای سه مشخصه هستند:
1- همراه با مقدار معینی آب ، خودگیر شده و خاصیت پلاستیکی پیدا می کنند.
2- این مخلوط پس از خشک شدن و دوباره مخلوط کردن با آب ، خود گیر شده و خاصیت پلاستیکی خود را حفظ می کند(درجه حرارت خشک شدن بسیار بالا نیست).
3- اگر درجه حرارت از مقدار معینی افزایش یابد، خاک رس کلسینه شده(مرده شده) و خاصیت خود گیری و پلاستیکی خود را از دست می دهد.درجه حرارت کلسینه شدن با توجه به نوع خاک رسی متغیر می باشد.
در ریخته گری ،خاک رس ها به سه صورت هستند:
1- کائولین: کائولین سیلیکات خالص آلومینیوم با فرمول شیمیایی Al2O3SiO2.H2O می باشد که به خاک چینی معروف است و به خاطر داشتن آلومین زیاد ، خاک نسوز هم نامیده می شود. ناخالصی هایی مانند سدیم، پتاسیم،آهن و کلسیم که به صورت سیلیکات در این خاک ها پدید می آید ، رنگ آن را از صورتی روشن به قهوه ای تیره مبدل می سازد.کائولین خاصیت خودگیری و چسبندگی کمتری نسبت به خاک های رس دیگر دارد. در صورت استفاده در ماسه قالب گیری مقدار زیادی بین 10 تا 20 درصد کائولین لازم است.
2- بنتونیت : مونت موریونیت نوعی سیلیکات آلومینیوم به فرمول شیمیایی Al2O3.4SiO2.nH2O.می باشد که در بعضی موارد یون های منیزیم نیز به جای یون های آلومینیوم حضور دارند.بنتونیت معروف ترین چسب خاک رسی مورد استفاده در ریخته گری است، از خانواده مونت موریونیت می باشد.در صنعت ریخته گری دو نوع بنتونیت مشخص و معروف وجود دارد. یکی بنتونیت غربی یا سدیمی است که از یون های سدیم اشباع شده و می تواند مقدار زیادی آب جذب نماید و افزایش حجم بسیاری دارد. نوع دوم ، بنتونیت جنوبی یا کلسیمی است که نسبت به بنتونیت سدیمی کمتر فعال می باشد. بنتونیت کلسیمی قالب هایی با استحکام تر بیشتر تولید می کند ، در صورتی که استحکام خشک در درجه حرارت های بالای سدیمی بیشتر است. به طور کلی مقدار افزایش بنتونیت به ماسه 2 الی 5 درصد است.

3- خاک رس ایلیت:در اثر تغییرات میکا و تجزیه پوسته های معینی به دست می آید.این خاک ، مواد چسبی اصلی ماسه با چسب طبیعی می باشد.


چسب های مورد استفاده در ماهیچه سازی:
چسب های ماهیچه بسیار متنوع بوده و انواع مختلفی دارند و هر کدام از این چسب ها به منظور معین و ارائه خواص به خصوصی به ماسه ماهیچه اضافه می شوند.
بیشتر چسب های ماهیچه (که در بسیاری از موارد در ساخت قالب نیز به کار میروند)بعد از یک بار استفاده به دلیل تغییرات ساختمانی قابلیت استفاده مجدد را ندارند.
در هر صورت چسب های مورد استفاده در ماهیچه سازی را می توان به چهار گروه تقسیم کرد:
1- چسب هایی که در حالت یخ زدن سخت و محکم می شوند.آب تنها ماده چسبنده است که در دسته فوق در عملیات ریخته گری مورد استفاده قرار می گیرد.در قطعاتی که در کشور روسیه به کمک این نوع ماهیچه ساخته شده ،ادعا شده که مک های داخلی در پوسته های موتور با استفاده از ماهیچه های یخ زده حذف شده است.
2- چسب هایی که در درجه حرارت اتاق سخت و محکم می شوند:
از این دسته می توان سیلیکات سدیم و سیلیکات های مضاعف آلومینیوم و کلسیم یا سیمان را نام برد که در مورد چسب سیلیکات سدیم در بخش جداگانه ای به طور کامل تشریح شده است.
از چسب های سیمان مورد استفاده می توان سیمان پرتلند ، سیمان کائوچوئی و سیمان شیمیایی را نام برد که مهم ترین این نوع سیمان ها ( به عنوان چسب)، سیمان پرتلند است.
عیب ماهیچه های ساخته شده از این چسب های سیمانی این است که قابلیت از هم پاشیدگی آن قالب ساخته شده کم است.
3- چسب هایی که پس از پختن سخت و محکم می شوند:
این چسب ها به سه گروه فرعی زیر تقسیم می شوند:
1-3 - چسب هایی که در حرارت خشک می شوند(روغن ماهیچه) :
در روغن ها سخت کردن از طریق پلاریزاسیون و ایجاد ملکول های بزرگ تر به کمک جذب اکسیژن هوا در درجه حرارت های 200 تا 240 درجه سانتی گراد انجام می گیرد. این چسب ها مرکب از سه نوع چسب های روغنی به نام های روغن های گیاهی ،روغن های معدنی و روغن های جانوران دریایی می باشد.
2-3 – چسب هایی که بعد از حرارت دیدن و در موقع سرد شدن سخت می شوند:
انواع رزین ها یا به عبارتی صمغ ها در این گروه قرار دارند.صمغ به دو نوع طبیعی و مصنوعی تقسیم می شوند.که از صمغ های طبیعی می توان از شیره درختان نام برد. صمغ های مصنوعی نیز با ترکیبی از اوره و فنل فرمالدئید به وسیله پلیمریزاسیون و از دست دادن آب سخت می شوند.چنین چسب هایی بیشتر در ماهیچه سازی گرم و قالب های پوسته ای به کار می روند.
رزین ها از نوع اوره فرمالدئید بهترین مشخصات و بیشترین کاربرد را در تهیه ماهیچه های کوچک و نازک و آن هایی که پس از ریختن مذاب قابلیت از هم پاشیدگی زیادی لازم دارند ،را ارائه می دهند. فنل فرمالدئید قابلیت از هم پاشیدگی کمتری داشته و در تهیه قطعات بزرگ و فولادی به کار می رود. این صمغ به صورت جامد ومایع در بازار وجود دارند و برای مدت زیادی نباید انبار شوند.
3-3 - چسب هایی که خاصیت چسبندگی را در حرارت به دست می آورند:
این گروه از چسب ها شامل چسب های سولفیدی ، چسب های نشاسته ای (دکسترین )، ملاس چغندر قند و چسب های پروتئینی هستند. چسب های نشاسته ای یا دکسترین ها جزو چسب های ماهیچه ای می باشند و معمولا جهت افزایش استحکام تر در مخلوط ماسه ماهیچه مصرف می شوند.مقدار 5/. تا 2 درصد وزنی آن ها استحکام فشاری تر ماسه را به اندازه 1 تا 5/2 پوند بر اینچ مربع افزایش می دهد.
ملاس چغندر قند نیز محصول فرعی کارخانه های تولید قند می باشد که اصولا همراه با چسب های دیگر (به جز چسب های روغنی) به ماهیچه اضافه می شوند.چسب های پروتئینی که انواع خالص تجاری آن ژلاتین،کازئین و سریشم می باشد.
4- چسب های خاک رس:
این دسته از چسب ها اصولا به خاطر افزایش استحکام تر ماسه ماهیچه به مخلوط ماسه ماهیچه اضافه می شوند و مهم ترین آن ها خاک رسی نسوز (کائولین)و بنتونیت می باشند که در چسب های قالب گیری نیز به آنها اشاره شد.
در قسمت سوم و پایانی به مواد افزودنی اشاره خواهد شد.
منبع:
فتحي،محمد‌حسين:مواد قالبگيري براي ريخته‌گري فلزات،نشر اركان اصفهان.

 

[bi metal]

مواد قالبگیری-قسمت سوم "افزودنیهای ماسه"

مواد قالبگیری-قسمت سوم "افزودنیهای ماسه"

مواد قالبگیری-افزودني‌هاي ماسه​

علاوه بر سه جزء اصلی ماسه قالبگیری (ماسه، چسب، آب) مواد دیگری جهت ازدیاد کیفیت و برطرف کردن بعضی از عیوب خاص به مخلوط اضافه می گردند، چنین موادی بسیار زیاد هستند و لذا در اینجا به برخی از آنها که موارد استفاده زیادتری دارند اشاره می شود:
​

1.گرد زغال:
Fe2O3 تولید شده در مذاب تولیدات آهنی (چدن و فولاد و...) در اثر تماس با دیواره های قالب که اغلب از جنس سیلیس است وارد واکنش شده و تولید ترکیب زودگداز فایالیت را می دهد که منجر به سوختن ماسه و چسبیدن آنها به سطح قطعه ریختگی می شود(ماسه سوزی).
در اثر افزودن پودر ذغال سنگ يک محيط احيائی که ناشی از سوختن ذغال و خارج شدن گاز Co2 و هيدروژن و هيدروکاربيدهای سبک است، ايجاد می شود.در نتيجه اين عمل،از اکسيداسيون سطوح مذاب و ايجاد گاز زود گداز فاياليت جلوگيری می شود. لذا در نهايت باعث نچسبيدن ماسه به قطعه و افزايش صافی سطوح قطعات ريختگی ميگردد.​

همچنين با افزودن اين ماده از عيوبی نظير انبساط حرارتی (ماسه اندازی)مي‌توان جلوگيری نمود. زيرا به وسيله منقبض شدن پودر ذغال در اثر حرارت می توان انبساط ماسه را در اثر گرما جبران نمود. نيز قابليت خرد شدن ماسه را بهبود می بخشد زيرا ماسه کمتر کلوخه می شود و راحت تر روی shake out خرد می شود.
خواص یک پودر زغال مناسب به شرح زیر است:
الف)مواد فرار موجود در آن زیاد باشد(حدود 30-26 درصد).
ب)میزان خاکستر باقیمانده در زغال نباید از 10 درصد تجاوز کند.
ج)پارامتر مهم دیگر گوگرد موجود در زغال است، زِیرا گوگرد در چدنهای خاکستری تمایل به ایجاد chilled است و مقدار گوگرد باید از %1 تجاوز نکند.
میزان مصرف خاک زغال برای قطعات تا 1000 کیلوگرم 2 الی 4 درصد و برای قطعات سنگین که دارای گرمای بیشتری بوده عمق ماسه‌سوزی شدیدتر است میزان مصرف زغال تا 8 درصد نیز می‌رسد.
2.حبوبات، غلات(Cereals)
چسب غله‌ای مصرفی در ریخته‌گری عبارت است از پودر ذرات ریز و یا نشاسته‌ ژلاتینی که از ذرات گرفته شده است. نشاسته را می‌توان در ماسه‌های قالبگیری به منظور افزایش استحکام تر یا خشک یا بالا بودن قابلیت فروپاشی (Collapsibility) تا حد 2 درصد به کار گرفت. اگر مقدار نشاست در مخلوط زیاد شود خارج‌سازی قطعه از قالب دشوار خواهد شد. از آنجایی که نشاسته فرار است، استفاده غیر صحیح از آن می‌تواند باعث ایجاد عیوب گازی (Gas Defect) در قطعات شود.
3.گرد چوب(Wood Flour):
گرد چوب یا دیگر مواد سلولزی مثل گرد غله یا ذرت، پوسته حبوبات و سلولز را می‌توان به مقدار 5/0 تا 2 درصد به ماسه‌های قالبگیری افزود. این می‌توانند انبساط ماسه را کنترل کنند. مواد سلولزی پس از بالا رفتن دما مشتعل می‌شوند و بعد از سوختن فضای خالی ایجاد می کنند و از این طریق انبساط مخلوط ماسه قالبگیری کیترل می شود. گرد چوب و مواد سلولزی قابلیت پاشی وقابلیت جاری شدن (Flowability) را نیز اصلاح می کنند و به همین ذلیل سهولت بیشتری در خارج سازی قطعه از قالب ایجاد می کنند.
4.پودر سیلیس:
سیلیس سائیده شده و نرم که ریزتر از 200 مش باشد پودر سیلیس (Silica Flour) نامیده می شود. پودر سیلیس را می توان تا 35 درصد به منظور افزایش استحکام گرم ماسه به کار گرفت.پودر سیلیس چگالی توده (bulk-density)ماسه را افزایش می دهد و به همین دلیل ماسه قالبگیری به دلیل فشردگی بیشتر مقاومت بیشتری در برابر نفوذ فلز مذاب دارد.
5.اکسید آهن:
اکسید آهن ریز به مقدار اندک در برخی ماسه های قالبگیری به منظور افزایش استحکام گرم به کار می رود.
6.ملاس(molasses) ،دکسترین(dextrin).
ملاس ساقه نیشکر یا ملاس چغندر که تصفیه نشده و حاوی 60تا70 درصد شکر یا جامد باشد را میتوان برای افزایش استحکام خشک ماسه و بالا بردن سختی لبه قالب ها به کار گرفت.دکسترین یا صمغ نشاسته را می توان برای همان اهداف مورد استفاده قرار داد.
7.پرلیت:
پرلیت (perlite) یک سیلکات آلومینیم معدنی منبسط شده است.این ماده به مقدار کم و در حد 5/0تا5/1 درصد به منظور پایداری حرارتی (thermal stability) بهتر ماسه به کار می رود این ماده را ممکن است به عنوان عایق کننده تغذیه نیز مورد استفاده قرار داد.
8.آسفالت(asphilt)
یک محصول جنبی حاصل از تجزیه نفت خام است. آسفالت نیز همانند قیر به منظور افزایش استحکام گرم،بهبود سطح تمام شده قطعات ریخته گی آهنی مورد هستفاده قرار می گیرد.
9.قیر زمینی
قیر یک محصول از کک سازی است.طی عملیات کک سازی،قیر در دمای 5/3درجه سانتیگراد از ذغال جدا می شود.قیر تا حد 3 درصد و به منظور اصلاح استحکام گرم و بهبود سطح نهایی قطعات در مخلوط های ماسه برای ریخته گری قطعات آهنی به کار می رود.
10.گیلسونیت
گیلسونیت یک ماده آسفالتی جامد است که در برخی از نقاط زمین از معدن استخراج می شود. این ماده به خوبی فرار است و عملکرد آن شبیه تاثیر زغال در بهبود تمام شده قطعات است.
11.روغن سوخت
روغن سوخت برخی از اوقات به میزان بسیار کم و در حد 01/0 تا1/0 درصد در مخلوط قالبگیری به کار می رود به نظر می رسد که این ماده قابلیت قالبگیری ماسه را بهبود می بخشد.

منبع​

فتحي،محمد‌حسين:مواد قالبگيري براي ريخته‌گري فلزات،نشر اركان اصفهان.​