پس از هزاران سال، نوعی ویژه از نقاشی های دیواری بر روی صخره ای قدیمی در غرب استرالیا هنوز شفافیت و درخشش رنگ های خود را حفظ کرده و محققان به تازگی فهمیده اند این دوام به خاطر زنده بودن رنگ هاست.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، درحالی که بیشتر آثار دیواری غارها طی دوره های صدساله کم رنگ و ناپدید می شوند، آثار غار برادشاو (برگرفته از نام کاشف این غار در قرن نوزدهم) با گذشت ۴۰هزار سال هم چنان براق و تازه باقی مانده اند.
محققان دانشگاه کوئینزلند در استرالیا طی مطالعات خود نشان داده اند رنگ های به کار رفته در این آثار و نگاره ها در واقع، باکتری ها و قارچ های رنگارنگی هستند که زنده اند و از این رو درخشش و رنگ خود را از دست نمی دهند. (خط سفید روی تصاویر نشاندهنده طول ۱ میلیمتر است)
این رنگ های زیستی می توانند مشکلاتی را که در گذشته بر سر تعیین تاریخ آثار موجود بر روی سنگ ها وجود داشت، از بین ببرند.
محققان با مطالعه بر روی ۸۰ نمونه از آثار این غار دریافتند در دو نمونه از قدیمی ترین این آثار به نام های منگوله و کمربند، به جای رنگ از موجودات زنده رنگی استفاده شده است.
محققان این مواد را رنگدانه های زنده خطاب می کنند و آن ها را استعاره ای از این حقیقت می دانند که رنگ دانه های اصلی با رنگ دانه هایی متشکل از میکروارگانیزم ها جایگزین شده اند.
به گفته محققان، این ارگانیزم ها زنده اند و می توانند خود را طی صدها سال بازسازی و احیا کنند و به این شکل، تازگی و شفافیت خود را حفظ می کنند.
از جمله این رنگ دانه های زنده می توان به قارچ های سیاهی اشاره کرد که رشد آن ها نسل در نسل به واسطه هم نوع خواری اتفاق می افتد، یعنی قارچ هایی که تازه متولد می شوند، قارچ های پیشین را می خوردند تا بتوانند نسل خود را ادامه دهند.
این قارچ های سیاه که از بدنه ای زرد رنگ برخوردارند، به همراه باکتری های سرخ رنگ، رنگ های اصلی آثار دیواری غار را تشکیل داده اند.
خبر آنلاین (www.khabaronline.ir)
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، درحالی که بیشتر آثار دیواری غارها طی دوره های صدساله کم رنگ و ناپدید می شوند، آثار غار برادشاو (برگرفته از نام کاشف این غار در قرن نوزدهم) با گذشت ۴۰هزار سال هم چنان براق و تازه باقی مانده اند.
محققان دانشگاه کوئینزلند در استرالیا طی مطالعات خود نشان داده اند رنگ های به کار رفته در این آثار و نگاره ها در واقع، باکتری ها و قارچ های رنگارنگی هستند که زنده اند و از این رو درخشش و رنگ خود را از دست نمی دهند. (خط سفید روی تصاویر نشاندهنده طول ۱ میلیمتر است)
این رنگ های زیستی می توانند مشکلاتی را که در گذشته بر سر تعیین تاریخ آثار موجود بر روی سنگ ها وجود داشت، از بین ببرند.
محققان با مطالعه بر روی ۸۰ نمونه از آثار این غار دریافتند در دو نمونه از قدیمی ترین این آثار به نام های منگوله و کمربند، به جای رنگ از موجودات زنده رنگی استفاده شده است.
محققان این مواد را رنگدانه های زنده خطاب می کنند و آن ها را استعاره ای از این حقیقت می دانند که رنگ دانه های اصلی با رنگ دانه هایی متشکل از میکروارگانیزم ها جایگزین شده اند.
به گفته محققان، این ارگانیزم ها زنده اند و می توانند خود را طی صدها سال بازسازی و احیا کنند و به این شکل، تازگی و شفافیت خود را حفظ می کنند.
از جمله این رنگ دانه های زنده می توان به قارچ های سیاهی اشاره کرد که رشد آن ها نسل در نسل به واسطه هم نوع خواری اتفاق می افتد، یعنی قارچ هایی که تازه متولد می شوند، قارچ های پیشین را می خوردند تا بتوانند نسل خود را ادامه دهند.
این قارچ های سیاه که از بدنه ای زرد رنگ برخوردارند، به همراه باکتری های سرخ رنگ، رنگ های اصلی آثار دیواری غار را تشکیل داده اند.
خبر آنلاین (www.khabaronline.ir)
