ويتنام يكي از زيباترين كشورهاي منطقه جنوب‌شرقي آسياست. هرساله گردشگران زيادي براي ديدار ازجاذبه‌هاي فرهنگي، تاريخي و طبيعي ويتنام به اين كشور سفر ميكنند. معابد زييا، فستيوال‌هاي متنوع، طبيعت بكر و ديدني و صنايع دستي گوناگون اين منطقه را به يكي از مقاصد گردشگري شرق آسيا مبدل كرده‌است.
ويتنام؛ سرزمين غذاهاي خوشمزه كه با طعم‌هاي خاص اين منطقه آماده مي‌شوند؛ نيز هست. نوشيدني متداول اين سرزمين معمولا از آب جوش با برگ چاي يا برگ، شكوفه، گل يا دانه گياهان دارويي تهيه مي‌شود. بومي‌هاي برخي از مناطق نيز نوشيدني‌شان را با پختن برنج بوداده با آب تهيه ميكنند.از معروفترين غذاهاي ويتنام مي‌توان به نوعي سوپ به نام "فو PHO " اشاره كرد كه تركيبي از گوشت گوساله و رشتههاي غوطه‌ور در آب گوشت است. البته در اين سوپ از پياز تازه، ريحان معطر، زنجبيل ، سركه، چيلي و فلفل نيز استفاده مي‌شود.طبيعي است كه به لحاظ مواد غذايي موجود در اين كشور غذاهايي با ماهي، برنج، رشتههاي مختلف، سبزيجات و انواع ميوه‌هاي گرمسيري مثل نارگيل و موز تهيه مي‌شود.
از ميوه‌هايي كه به وفور در اين كشور يافت مي‌شود مي‌توان به گريپ‌فروت، رامبوتان، موز، آناناس، پاپايا و مانگوستين اشاره كرد.تغذيه يكي از ويژگيهاي فرهنگي ويتنام است. از آنجاكه در ويتنام كشاورزي و كاشت برنج رونق دارد، برنج و محصولات كشاورزي در پخت انواع غذاها نقشي اساسي دارند.استفاده از برنج در پخت غذاها بيشتر بصورت انواع رشته يا رول‌هايي است كه براي تهيه انواع خوراك‌ها به كار مي‌رود.
در آشپزي ويتنامي به تناسب منطقه ازانواع گوشت قرمز، ماهي و صدف استفاده مي‌شود. همچنين انواع سبزيجات، جوانه غلات، ادويه، سس و ميوه‌هايي همچون نارگيل و موز در اين نوع آشپزي به كار مي‌رود.«فو» يا سوپ رشته كه از معروفترين غذاهاي ويتنامي است و غذايي ساده و لذيذ است نيز با رشته‌هايي كه از برنج تهيه شده طبخ مي‌شوند. بيش از 20 نوع فو در ويتنام وجود دارد اما "فو بو" لذيذترين آنهاست. فوهايي كه توسط مردم هانوي پخته مي‌شوند شهرت جهاني دارند.غذاي ديگري كه در ويتنام طبخ مي‌شود نوعي پن‌كيك برنج است كه بصورت بخارپز تهيه مي‌شود و با ميگوي خردشده، پيازداغ، سس ماهي، ليمو و چيلي سرومي‌شود.اگر به شهر "هيو" رفتيد حتما "كامبين" را امتحان كنيد. غذايي كه اغلب با صدف آماده مي‌شود و يك‌بار امتحان كردن آن باعث مي‌شود طعم آن را هرگزفراموش نكنيد.نوعي كيك برنج نيز در اين شهر تهيه مي‌شود كه معمولا براي ايام جشن سال نوي ويتنامي "تت" يا براي پذيرايي از ميهمانان ويژه آماده مي‌شود. اين كيك تركيبي از آرد برنج است كه بصورت خميردرآمده و بخارپز مي‌شود سپس به آن ميگوي خردشده و روغن افزوده مي‌شود. اين كيك با سس ميگوي تازه و گاهي مقداري فلفل خورده مي‌شود.بازديدكنندگان شهر "هيو" مي‌توانند از اين شهر محصولات‌ديگري مثل سس ميگو را هم با خود به ارمغان ببرند.
"كائولو" نوعي ديگر از سوپ رشته است كه به طورسنتي فقط در شهر "هواآن" تهيه مي‌شود كه مردم براي تهيه رشته آن بهترين نوع برنج را انتخاب كرده و در آبي مخصوص كه تنها در اين شهر وجود دارد به آرامي مي‌جوشانند. اين رشته‌ها به اندازه يك انگشت بريده و تفت‌داده مي‌شوند و بادام زميني‌هاي سرخ‌شده با سير به آن اضافه مي‌شود. گاهي براي طعم‌داركردن آن از سس‌ماهي نيز استفاده مي‌شود.
برنج نارگيلي نيز ازجمله غذاهاي اشرافي ويتنام است با طعمي بسياردلپذير و كه از عالي‌ترين نوع برنج كه با شيرنارگيل و نارگيل رنده شده آماده مي‌شود. اين برنج با انواع گوشت، ميگو و نخودسبز سرو مي‌شود. بهترين راه خوردن آن هم اين است كه يك قاشق كوچك از آن را در دهان گذاشته و به آهستگي بجويد تا طعم شير و برش‌هاي نارگيل به خوبي حس‌شود. دلپذيرترين شكل سرو اين غذا در ظرفي از پوست نارگيل است.در جنوب كشورهم غذاهايي مطابق با ويژگي‌هايي هر منطقه وجود دارد مثل انواع نودل‌ها به همراه ادويه و گوشت گوساله سرخ‌شده يا بنيه ميگوي سرخ شده.البته ممكن است شما تمامي اين غذاها را درسراسر كشور ببينيد اما عليرغم اينكه از يك ماده غذايي درست مي‌شوند ولي طعم‌هاي گوناگون دارند.آداب و رسوم مردم بسیار جالب و با اهمیت می‌باشد اما متأسفانه در سالهای أخیر با ورود بعضی از فیلم‌های سینمایی و ویدئویی, این فرهنگ غنی تحت تأثیر دست‌آوردهای غریبه گردیده و نه تنها مبلغی پول از جامعه گرفته شده و به جیب خارجی‌ها ریخته شده بلكه آثار سوئی بر فرهنگ و آداب و سنت‌های مردم گذاشته است و لذا حزب به دولت توصیه نموده كه در این مورد توجه كافی مبذول نموده تا با سرمایه‌گذاری و دادن امكانات به هنرمندان ویتنامی، مشكلات فرهنگی موجود را رفع و كوشش گردد تا فرهنگ ویتنام توسعه و گسترش یابد.
مردم می‌كوشند تا برای زندگی بهتر بعد از مرگ هر چه بیشتر پرهیزگار شوند. یكی از بهترین شیوه‌ها برای پرهیزگار شدن، كمك به دیگران است و انتظار است كه رهبران، بیش از هر كس پرهیزگار باشند.
هر كس كه ادعای قدرت داشته باشد باید نسبت به ملاحظات ظاهری حساس باشد و عكس‌العمل فوری در قبال بی‌حرمتی به آن نشان دهد. یكی از اشكال عكس‌العمل، فاصله گرفتن از كسی است كه بی‌احترامی می‌كنند.
در ویتنام هیچ فرد خائن مشخصی وجود ندارد. زیرا كه همه افراد اعم از میانسال و یا كهنسال، مربوط به همه طرفهای متقابل و همه موضوعات سیاسی بوده‌اند.
سياست فرهنگي ويتناممقدمه
جمهوري سوسياليستي (جامعهگراي) ويتنام در جنوب شرقي قارة آسيا واقع گرديده و با كشورهاي چين، لائوس، كامبوج و همچنين درياي چين هم مرز ميباشد.وسعت اين كشور در حدود 600/329 كيلومتر مربع برآورد گرديده است.طبق آخرين آمار بدست آمده در سال 1989، 79 درصد از 65 ميليون سكنه اين كشور روستايي ميباشند.در اين كشور حدوداً 60 اقليت قومي زندگي ميكنند كه از آن جمله مي توان به اقوام خمر (khmer) ، cham ، Muong و تايلندي (Thai) اشاره نمود.گفتني است كه زبان و فرهنگ اقوام فوق از قوم ويتنامي تحت عنوان (koinh) كاملاً مجزا و متفاوت ميباشد.در حدود 85% از جمعيت كشور باسواد بوده و از اين مقدار 20 درصد به آموزش حرفه اي و تمام وقت مشغول ميباشند.به علت وقوع جنگ و اثرات و ذهنيتهاي منفي به جامانده از آن انعقاد قراردادهاي مالي و فرهنگي اين كشور با غرب و كشور آمريكا غيرمنطقي تشخيص داده شده است
ستورالعملهاي كلي سياست فرهنگي
سياستهاي فرهنگي كشور ويتنام تحت عنوان برنامه هاي توسعه اجتماعي و تحت نظارت و اجراي اصول سوسياليسم طرح ريزي گرديده است.از جمله اهداف سياستهاي فرهنگي دولت ويتنام مي توان به موارد ذيل اشاره نمود:1- ارتقاء سطح دانش مردم در حوزه فرهنگ، علوم و هنرهاي زيبا به خصوص در ميان طبقة كارگر كشور2- توجه به زندگي فرهنگي و ارتقاء آن در مناطق ييلاقي و دورافتادة كشور3- برقراري هماهنگي ميان رشد اقتصادي و فرهنگي كشوراز جمله فعاليتهايي كه در جهت تحقق بخشيدن به اهداف سياستهاي فرهنگي دولت انجام گرفته مي توان به موارد ذيل اشاره نمود:1- اجراي اصلاحات آموزشي و معرفي سيستم آموزش همگاني براي كليه افراد كشور2- گنجاندن آموزش زيباشناسي و هنرهاي زيبا و هنرهاي نمايشي در برنامة آموزشي مدارس كشور3- يكسانسازي فعاليتهاي فرهنگي - بومي در سراسر كشور4- حفاظت و نگهداري از آثار، اشياء و بناهاي يادبود تاريخي و مراكز فرهنگي هنري باستاني كشورساختارهاي سازماني و اداري
سازمانهاي دولتي و نيمه دولتي
وزارت فرهنگ كشور ويتنام در واقع مقام ارشد كشور در زمينة نظارت، اداره و حمايت از مراكز مختلف هنري، مؤسسات هنري، موزه ها، سالنهاي تئاتر، استوديوهاي ورزشي، دانشكدهها و مراكز علمي و فرهنگي ميباشد.از جملة مؤسسات و واحدهايي كه تحت نظارت و سرپرستي وزارت فرهنگ ويتنام اداره ميگردد مي توان به انجمن تئاتر، انجمن موسيقي و رقص، انجمن هنرهاي زيبا، اداره موزه شناسي، انجمن موسيقي شهر Hochiminh ، مؤسسه تحقيقات تاريخي، مؤسسه تحقيقاتي هنرهاي زيبا، مؤسسه تحقيقاتي تئاتر، مؤسسه آرشيو فيلم، موسسة آرشيو فيلم Hochiminh ، موزه هنرهاي زيبا، موزه تاريخ، موزه انقلاب، اداره فرهنگ عامه، پخش فيلم ويتنام، اداره فيلم، انجمن فيلم شهر Hochiminh ، انجمن هنرهاي زيباي ويتنام با نام (vinacancert) ، تئاتر (cheo) ، تئاتر (Tuon) ، تئاتر گفتاري، تئاتر نو، تئاتر جوانان، تئاتر با موسيقي، تئاتر عروسكي، تئاتر موزيكال، سالن اصلي فرهنگ، گروه نوازندگان آواز فولكلور، اتحادية سيرك ويتنام، استوديوي ضبط صدا، استوديو ملي هنرهاي زيبا، مدرسة فيلم ويتنام، مدرسة فيلم و تئاتر، مؤسسه موسيقي ويتنام، مدرسه رقص ويتنام، دانشكده هنرهاي زيبا، دانشكده هنرهاي زيباي شهر Hochiminh ، دانشكده هنرهاي دراماتيك شهر Hochiminh و دانشكدة حرفه ايهاي فرهنگي اشاره نمود.شعبات فرهنگي، كتابخانه ها، روزنامه ها و ايستگاههاي راديو در كلية 40 ايالت كشور وجود دارند.همچنين شوراهاي فرهنگي در هر يك از 469 بخش، شهر و شهرك اين كشور داير ميباشند.مؤسسات و امكانات فرهنگياخيراً سازمان هنري ويتنام شروع به فعاليت نموده است. سازمان مذكور در واقع بنگاه رايزني هنري ميباشد كه در آن برگزيدهاي از گزارشات فرهنگي تهيه شده در داخل كشور، امكانات تأسيس مراكز فرهنگي در جهت توسعة تجاري كشور مورد بحث و بررسي قرار ميگيرد.ابزارهاي سياست فرهنگي
تأمين بودجه فعاليتهاي فرهنگي
دولت ويتنام مسؤوليت طرح ريزي و پرداخت بودجه به حوزه هاي مختلف فرهنگي بخصوص بخشهاي دولتي در جهت ارتقاء هر چه بيشتر سطح فرهنگ كشور را بر عهده دارد.قانونگذاري
قوانين ويژة فرهنگ و هنر كشور در اصول 37، 38، 39، 44، 45، 46 و 49 فصل سوم قانون اساسي كشور ويتنام قيد شده است.سياستهاي ناحيه اي
ميراث فرهنگي
در سال 1990 سازمان علمي، فرهنگي، هنري ملل متحد (UNESCO) اقدام به سلسله فعاليتهاي سازمان يافته در جهت بازسازي و حفاظت آثار و بناهاي تاريخي شهر Hue و ديگر ميراثهاي فرهنگي كشور ويتنام نمود.علاوه بر كمكهاي سازمان يونسكو دولت ژاپن نيز مبلغي بالغ بر 000/100 دلار آمريكا جهت بازسازي و مرمت شهر سلطنتي Hue به اين امر اختصاص داده است.كشور ويتنام بواسطة صنايع هنري نمادين خود تحت عناوين (cheo) و (tuoug) بسيار شناخته شده ميباشد.
آموزشهاي هنري
شبكه اي از مدارس هنري و فرهنگي در سطح كشور ويتنام وجود دارند كه از سوي حوزه هاي فرهنگي ايالتي و ادارات فرهنگي شهرهاي كشور نظارت و حمايت ميگردند.
صنايع فرهنگي
كشور ويتنام از نظر توليد و مالكيت صنايع فرهنگي در رتبة بسيار پاييني در ميان كشورهاي آسيايي و به خصوص كشورهاي جنوب شرقي آسيا قرار دارد. به طوري كه طبق آمار بدست آمده در سال 1987 تنها تعداد 99 دستگاه راديو و 34 دستگاه گيرنده تلويزيون به ازاء هر 1000 شهروند ويتنامي وجود داشته كه اين رقم بسيار ناچيز ميباشد.
توسعه فرهنگي
دولت ويتنام در جهت احقاق توسعه فرهنگي كشور و شكل گيري مشاركتهاي هنري مردمي گام برداشته و به تشويق هر چه بيشتر اين گونه مشاركتها ميپردازد.در واقع، هدف اصلي دولت ويتنام از برقراري چنين مشاركتهايي بهره گيري از تمامي طبقات و سطوح مردم، حتي كشاورزان و صنعتگران كشور در جهت آشنايي با فرهنگ و هنر از طريق اجراي نمايشهاي گوناگون هنري و فرهنگي ميباشد.
روابط بين المللي فرهنگي
دولت ويتنام قراردادهاي فرهنگي با 38 كشور جهان منعقد نموده و به داد و ستدهاي هنري و فرهنگي با 100 كشور جهان ميپردازد.كشور ويتنام عضوي از سازمان علمي، تربيتي و فرهنگي ملل متحد (UNESCO) و نماينده فرهنگي سازمان يونسكو در قاره آسيا ميباشد.لازم به ذكر است كه كشور ويتنام تنها به عنوان يكي از نمايندگان فرهنگي سازمان يونسكو در قاره آسيا بوده و كشورهاي ديگر آسيايي نظير ژاپن، كره و چين نيز عضوي از اين گروه ميباشند.ويتنام يكي از زيباترين كشورهاي منطقه جنوب شرقي آسيا ست. از شمال با چين و لائوس، از غرب با كامبوج همسايه است و از شرق و جنوب به درياي شرق و اقيانوس آرام منتهي مي‌شود.اين كشور 83 ميليون نفر جمعيت با 54 نوع نژاد گوناگون دارد. مذاهب بوديسم، مسيحيت ، كائو دائيسم و هوائيسم در ويتنام پيرواني دارند اما هيچ مذهب رسمي در ويتنام وجود ندارد . البته اكثر مردم در اين كشور پيرو بوديسم هستند.
هم اكنون تعداد زيادي از معابد و كليساها از جمله جاذبه هاي گردشگري براي جهانگردان به شمار مي روند.
ويتنام كشوري است با هزاران سال تاريخ با شكوه و با پيروزيهاي درخشاني كه مردم ويتنام در مبارزاتشان بر عليه استعمارگران داشتند شاخص شده‌اند.
انقلاب در سال 1945 به پيروزي رسيد و اين كشور توانست در 2 سپتامبر اين سال استقلال خود را بدست آورد كه بعدها اين تاريخ روز ملي اين كشور نام گرفت.
از آثار ميراث فرهنگي اين كشور مي‌توان از شهر قديمي و تاريخي «هوآ» نام برد كه قدمتي بيش از 200 سال دارد و توسط تاجران چيني و ژاپني ساخته شده و آداب و رسوم و فرهنگ آنان همچنان در اين شهر در كنار بناها و آثار معماري ديدني كه همچون گذشته نگاهداري شده، برجاي مانده است. اين شهر در مركز كشور واقع است .
ويتنام يك شهر ممنوعه هم دارد كه از ويژگيهاي جالب توجه و بي‌نظير اين شهر اين است كه موسيقي و رقص‌هاي سنتي متعلق به هر سلسله كه تنها ويژه پادشاهان برگزار مي‌شد نيز در اين شهر اجرا مي‌شود.
پارك‌هاي ملي نيز از جمله ديدنيهاي كشور ويتنام به شمار مي آيد.
برپايي فستيوال هاي سنتي از ديگر جاذبه‌هاي اين كشوراست. مراسمي سرشار از شادي، نشاط و رنگ با لباسهاي سنتي كه مردم را درهر سني گردهم مي آورد. اين جشنواره‌ها و فستيوال‌ها كه توسط 54 نژاد گوناگون در هرگوشه ازكشور برگزار مي شوند مقدمه خوبي است براي ورود بينندگان به دنياي منحصر بفرد رسوم و فرهنگ ويتنام و فرصتي براي هرويتنامي تا ريشه‌هاي خويش را به يادآورد و قدرداني خويش را از آنها كه سبب اعتلاي كشورش شده اند، قهرماناني كه زندگي‌شان را در راه كشورشان فداكرده‌اندو افراد مقدس نشان دهد.
اين فستيوال‌ها همچنين فرصتي است براي مردم تا حس ناب وطن دوستي آنها تقويت شود و زماني مناسب براي فراغت و به دورريختن نگراني‌هاي روزانه است.
بيشترين جشن‌ها و فستيوال‌هاي ويتنام درطول سه ماه بهار و پائيز يعني زماني كه برداشت محصول به پايان رسيده و مردم وقت كافي براي فراغت دارند همچنين مناسبترين آب و هوا در اين كشوربرگزارمي‌شود.
از بزرگترين فستيوال‌ها مي‌توان به «تعطيلات تِت» در آغاز سال نوي قمري شمسي، جشن پانزدهمين روز ماه جولاي و فستيوال نيمه پائيز اشاره كرد.
موضوع اصلي اين فستيوال‌ها مذهبي است و شامل اجراي مراسم دعا و نيايش، اهداي نذورات ، روشن كردن عودهاي خوشبو و شركت در بازيهاي گروهي است. مردم در نيمه شب پيش از روز فستيوال به نظافت و شست و شوي مجسمه‌هاي مقدس و مكان هاي برگزاري مراسم مقدس مي پردازند آنگاه برنامه فردارا مشخص كرده و به تزئين محل مي پردازند. دنياي رنگ و بو و نشاط ايجاد شده در طول برگزاري فستيوال ها گردشگران بسياري را در اين مراسم جذب مي كند.
مردم از گل هاي مريم و داوودي نيز در اماكن مقدس خويش استفاده مي كنند. همچنين گل‌هاي اركيده كه همواره در مراسم دعا استفاده شده و از جمله نذورات مردم است. در اين كشور شكوفه هاي قرمز هلو همواره يادآور سال نوي ويتنامي است و در اين ايام استفاده آن متداول است. گل هاي نيلوفر، سوسن آبي و شكوفه هاي زردآلو نيز از مشهورترين گل‌هايي است كه در اين كشور استفاده مي شود.
ويتنامي‌ها بازي هاي خاص خود را دارند. آنها در ايام «جشن تِت» مسابقه پخت برنج را برگزارمي‌كنند و پرواز با كايت و فرفره بازي از سرگرمي هاي مورد علاقه آنان است.
فستيوال تت ، بزرگترين و مقدس ترين فستيوال ويتنام است كه از آخرين روز دوازدهمين ماه سال كهنه آغاز و تا سومين روز نخستين ماه سال جديد ادامه مي‌يابد و از مهم ترين جاذبه‌هاي اين كشور محسوب مي شود.
پايان زمستان و آغاز بهار، فصل زندگي فرصتي است براي انجام عبادت و جمع هاي خانوادگي . زمانمي كه هركس به نياكانش اداي احترام مي كند و همه بهترين آرزوهايشان را نثار هم مي كنند. مردم لباسهاي زيبا و سنتي خود را به تن مي كنند افكار پريشان را از سر دورمي كنند و با يكديگر از نيكي‌ها سخن مي‌گويند.
اين فستيوال معمولا بهترين زمان است براي اينكه مردم مزارع جديد برنج يا فروشگاه‌هاي جديد را افتتاح كنند . آنها در اين ايام به جوان ترها يا مسن ترها عيدي مي دهند . براي آنان آرزوي طول عمر مي كنند.ويتنامي ها به دعا و نيايش براي نياكان خويش بسيار معتقدند و درهرخانه‌اي مكاني براي انجام مراسم نيايش براي نياكان در نظر گرفته شده است. از آنجا كه مزارع برنج و روستاها نقش بزرگي در زندگي آنان ايفاكرده است سبك زندگي آنها بسيار نزديك و وابسته به دهكده‌ها و فطرتشان بازمي گردد.
مراسم ازدواج نيز براي يك ويتنامي حادثه مهمي در زندگي اش به شمار مي رود و بطور سنتي آن را با آداب كامل انجام مي دهند. آنها مراسم سوگواري را نيز با آداب و رسوم كامل برگزار مي كنند.
ويتنام سرزمين غذاهاي خوشمزه نيز هست كه با طعم ها ي خاص اين منطقه آماده مي شوند. نوشيدني متداول نيز دراين سرزمين معمولا از آب جوش با برگ چاي يا برگ، شكوفه، گل يا دانه گياهان دارويي تهيه مي شود. بومي‌هاي برخي از مناطق نيزنوشيدني‌شان را با پختن برنج بواده با آب تهيه مي‌كند.
از معروفترين غذاهاي ويتنام مي‌توان به نوعي سوپ به نام «فوPHO» اشاره كرد كه تركيبي از گوشت گوساله و رشتههاي غوطه‌ور در آب گوشت است. البته در اين سوپ از پياز تازه، ريحان معطر، زنجبيل ، سركه، چيلي و فلفل نيز استفاده مي‌شود. طبيعي است كه به لحاظ مواد غذايي موجود در اين كشور غذاهايي با ماهي، برنج، رشتههاي مختلف، سبزيجات و انواع ميوه‌هاي گرمسيري مثل نارگيل وموزتهيه مي شود.
از ميوه هايي كه به وفور در اين كشور يافت مي شود مي توان به گريپ فروت، رامبوتان، موز، آناناس، پاپايا ومانگوستين اشاره كرد.
ويتنام كشوري است كه 24 ساعته فعال است و گردشگران به راحتي در تمام ساعات شبانه روز مي‌توانند از مراكز خريد، اقامتي و رستوران‌ها استفاده كنند.
تعطيلات در ويتنام بسيار كم است و گوناگوني فرهنگ‌ها سبب شده تا تنوع زيادي در تمامي نيازمنديهاي گردشگران وجود داشته باشد. بويژه غذاهاي ويتنامي كه با ذائقه ايراني‌ها نيز متناسب است.
هر ايراني مي تواند با مراجعه به سفارت و پركردن يك فرم، ارائه اصل گذرنامه و 2 قطعه عكس به همراه پرداخت هزينه ويزا، يك ويزاي 15 روزه را درمدت زماني كمتر از 5 روز دريافت كند.
البته ويزاي توريستي فوري نيز براي گردشگران صادر مي شود.
اگر روزی روزگاری یک مهمونی یا تولد یا عروسی ویتنامی دعوت شدید ، خواهشا دلتون رو صابون نزنید که الان با یک تولد یا عروسی مثل تولد ها و عروسی های خودمون طرفید!!!!!!این جور مراسم هاشون از زمین تا آسمون با مراسمهای خودمون فرق داره (مثل بقیه چیزهاشون).... ما تا توی تولد و عروسی بزن وبکوب و برقص نداشته باشیم محاله که مراسم بهمون خوش بگذره ...اصلا اگر اینجوری نباشه تولد و عروسی به حساب نمیاریمش اما این عجایب خلقت مثل ما نیستند........به ساده ترین شکل ممکن این مراسم رو برگزار می کنند ... همه افراد دعوت شده قدم رنجه میکنند و تشریف میارند منزل صاحبخونه بعد هم همه می نشینند و با هم حرف می زنند...... اگر مهمونها خیلی صمیمی باشند یک ذره بیشتر ازحالت معمولی حرف می زنند... و میوه و آبمیوه شون رو میل میکنند......حالا اینها خودشون کم حرف میزنند با اون صداشون و بلند بلند حرف زدنشون ، اون وسط یک موزیک هم پخش میکنند که صداش تا آخرین حد ممکن بلند است ...انگار یکی وایستاده بالای سر آدم هی با پتک میکوبه تو سر آدماگر صاحب تولد تمایلی به بریدن کیک و تقسیم کردن کیک بین مهمونها داشت زحمت می کشه و این کار و انجام میده و گرنه باید دور کیک تولد خوردن رو هم خط بکشید...کیک فقط واسه دکور است..........تازه کادو هاشون هم باز نمیکنند(بهترین بخش تولد)..نمیگویند آدم از فضولی میترکه..........بعدش هم میوه و شیرینی رو که میل کردند نخود نخود هر که رود خانه ی خود!!!!!!در کل بیشتر شبیه یک مهمونی خیلی خیلی ساده می مونه تا یک تولد !!!!!!!!عروسی ها و نامزدی هاشون هم همین طوره ...تو عروسی که همه با همون لباس خونه می آیند.....ما وقتی می خواهیم بریم عروسی خود کشی می کنیم اما اینها نه ،اصلا انگار نه انگار.....یک بارنامزدی خواهریکی از دوستام دعوت بودم ....وقتی رفتم تو ی خونه دیدم همه نشستند دارند تلویزیون نگاه می کنند و با هم حرف می زنند و خوراکی می خورند ..... هر چی نگاه کردم دو نفر که شبیه عروس و دوماد باشند ندیدم ... خجالت کشیدم از کسی هم بپرسم که عروس و دوماد کجایند.... بعد که داشتم بر میگشتم خونه دیدم دوستم دو نفر رو تو کوچه نشون داد و گفت این دو نفر عروس و داماد هستند( بفرمایید تو دم در بد است!!!!!) .....این دو نفر از اول تا آخر تو کوچه وایستاده بودند با هم حرف می زدنند ..مهمونها هم واسه خودشون تلویزیونمی دیدند........ من که یادم نمی آد نامزدی این جوری دیده باشم ......زمان برگزاری مراسم عروسیشون هم همیشه صبح است.....هیچ وقت مراسم عروسی رو شب برگزار نمی کنند.....صبح کله سحر عروس و ماشین عروس و دوماد، همگی آماده اند .....(فکر کنم شب تا صبح در حال آماده شدن هستند ).... تا ظهر هم مراسم عروسی تموم میشه و هر کسی میره سراغ کار و زندگیش......... بعد هم عروس و داماد دست در دست هم به خونه ی پدری جناب داماد می روند تا در اونجا در کنار خانواده ی داماد زندگی جدیدشون رو شروع کنند و تا آخر عمر به پای هم پیر بشوند.......مردم ویتنام از موتور استفاده های عجیب غریب زیاد میکنند...... هر وسیله ای رو که بتونند با موتور جا به جا می کنند ..... حتی گاو و گوسفنداشون هم با موتور این ور اونور می برند ،البته گوسفند که نه ، چون گوسفند ندارند ...گوسفنداشون رو تو باغ وحش نگهداری می کنند.....اما خوب گاو و خوک و بقیه ی حیوانات رو هم سوار موتور می کننداعتقاد دارند آدمها وقتی میمیرند به دنیای دیگری میروند که در اونجا هم به همه ی وسایلی که ما در این دنیا احتیاج داریم احتیاج دارند ...به همین خاطر آدمهای این دنیا پول ، لباس، غذا ، کفش و هر چیزی که فکر کنند اون دنیایی ها هم احتیاج دارند رو می سوزونند تا به این وسیله به دستشون برسد و اونها هم استفاده کنند........پولی رو که می سوزونند پول واقعی نیست ...پول الکی است ...این پولها رو با عود و غذا و میوه هر روز جلوی مجسمه ی بودا می گذاردند..... آتش زدن پول فقط مخصوص این روز ها نیست تقریبا همیشه به اون دنیا پول میفرستند.......ولی سوزاندن بقیه ی اجسام مخصوص این ۳-۴ روز است........
یکی از مهمترین شهرهای ویتنام شهر" هو چی مین" است که در جنوب ویتنام واقع شده است....طبق آخرین خبر های دریافتی این شهر از شهر هانوی یک کمکی بهتر است.... شهرشون نسبت به هانوی تمیز تر و مرتب تر است ...مردمش هم از مردم هانوی مرتب تر و بهتر هستند.... خیلی سال پیش شهر "هو چی مین " پایتخت ویتنام بوده ..اما بعد ویتنام جنوبی و ویتنام شمالی سر این مسئله که کجا پاتخت باشه با هم می جنگند و ویتنامی های بخش شمال پیروز می شوند...و از اون به بعد هانوی به عنوان پایتخت ویتنام معرفی می شود...... اما "هو چی مین " هنوز هم اهمیت خاص خودش رو دارد مخصوصا از نظر تجاری ........مردم "هانوی " مردم "هوچی مین " رو قبول ندارند ...مردم "هو چی مین" هم مردم "هانوی" را..... (عین برره ی بالا و پایین میمونند...... ...نصف کارهای این برره ای ها شبیه ویتنامی ها بود....حتی حرف زدن و فرهنگ لغتشون که یک کلمه هزار تا معنی داشت)....اهل "هو چی مین " میگویند مردم "هانوی" بی کلاس و بی فرهنگند..... اینها هم می گویند هر چی بدی تو دنیاست اونها با هم دارند.....(دعوا نکنید همتون مثل هم هستید....)
منبع :http://www.farhood.ir/
