آلبرشت دورر (۲۱ مه ۱۴۷۱ –۶ آوریل ۱۵۲۸) (به آلمانی: Albrecht Dürer) نقاش، حکاک و ریاضی‌دان آلمانی دوره نوزائی است. بزرگ‌ترین گراورساز عصر خویش بود و با حکاکی روی چوب و فلزات آثار بی‌همتایی آفرید که در سراسر مغرب‌زمین دست به دست چرخید و نفوذ دامنه‌دار خود برروی هنر سدهٔ شانزدهم اروپا را تثبیت کرد.[SUP][۱]
[/SUP]دورر در نورنبرگ بدنیا آمد. وی فرزند سوم از خانواده‌ای با هجده فرزند بود.[SUP][۲][/SUP] پدرش طلاساز بود و آلبرشت نزد او طلاسازی آموخت. سپس از ۱۴۸۶ تا ۱۴۹۰ نزد نقاش آلمانی میخائل ولگموت به کار نقاشی پرداخت.
دستاوردها
دورر در زمینه باسمه سازی (برای چاپ) ملاک و مبنایی بنیان گذارد که در آن زمان در سراسر اروپا موجب دگرگونی شد.[SUP][۱][/SUP]
وی از اولین نقاشانی است که شیفته چهره خود شد . نخستین اثر شناخته شده دورر تصویری خطی از چهره خویش است که در سیزده سالگی کشیده‌است و تا پایان عمر نیز به ساختن چهره‌هایی از خود ادامه داد.
دیدار اول از ایتالیا
وی در دوران جوانی با شوقی وافر به سیر و سیاحت پس از از دیدار از ونیز به سال‌های ۱۴۹۴ و ۱۴۹۵ با دریافتی تازه از دنیای خارج و مقام هنرمند در آن به زادگاهش بازگشت.[SUP][۳][/SUP] و ده سال در آنجا اقامت کرد. بیشتر کارهای مهم حکاکی خود را در این دوره انجام داد. در همین دوره بود که به حکاکی روی مس پرداخت و مانند بسیار از هنرمندان دوره رنسانس، به مسایل مربوط به ژرفانمایی در نقاشی و نسبت‌های بدن انسان و نیز کالبدشناسی علاقه‌مند شد.
دیدار دوم از ایتالیا
پس از این دوره دوباره به ونیز رفت و این بار بیشتر به نقاشی پرداخت. آثار او مورد توجه هنرمندان ونیزی قرار گرفت و از برخی کارهای او تقلید می‌شد. چند اثر مذهبی او را اشراف خریدند و امپراتور رودولف دوم یکی از آثار او را خرید و با خود به پراگ برد.
دورر با وجود محبوبیتش در ونیز، دوباره به نورنبرگ بازگشت.
شهرت
آوازه دورر در سراسر اروپا پیچیده بود و بسیاری از هنرمندان آن دوره با او مکاتبه و دوستی داشتند. رافائل افتخار می‌کرد که با دورر مبادله نقاشی کرده‌است. در این زمان دورر به امپراتور ماکسیمیلیان نزدیک بود و بسیاری از کارهای خود را برای او و با حمایت مالی او انجام داد.
با مرگ ماکسیمیلیان در ۱۵۱۹ دورر در پی حامی دیگری رفت. با همسرش و یک خدمتکارشان عازم هلند شد و در گذشتن از شهرهای سر راه آثاری نیز ایجاد کرد. هدف او حضور در مراسم تاجگذاری امپراتور جدید یعنی شارل پنجم بود.
سال‌های پایانی عمر
در ۱۵۲۱ از این سفر طولانی به نورنبرگ بازگشت. در این سفر به بیماری نامعلومی دچار شد که تا آخر زندگی با او بود.
دورر قسمت عمده‌ای از سال‌های پایانی عمرش را وقف پژوهش در زمینه اصول نظری هنر ساخت و براساس بررسی کاملی از عقاید پیرو دلا فرانچسکا رساله‌ای در زمینه ژرفانمایی و هندسه نگاشت.[SUP][۴][/SUP]
دورر در ۱۵۲۸ در سن ۵۶ سالگی در نورنبرگ درگذشت.
آثار
- کرگدن دورر
- چهار حواری
- ملانکولیا
- آدم و حوا
- چهار سوار سرنوشت
- چهره نقاش
- چهره ماکسیمیلیان
- پورترهٔ یاکوب موفل
- شام آخر
