مشاعرۀ سنّتی

[panjkhah]

نخست درسِ هنر را بکودکی خواندن کدام درس هنر،عیبِ خَلق ننمودن

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟!
(استاد محمدحسین شهریار)

 

[*zahedan]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟!
(استاد محمدحسین شهریار)

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه ی فال به نام من بیچاره زدند

 

[panjkhah]

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه ی فال به نام من بیچاره زدند

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویاوخموش
(خیام)

 

[some1]

نگاه کن که غم درون سینه ام چگونه قطره قطره آب میشود؟!
چگونه سایه ی سیاه سرکشم اسیردست آفتاب میشود؟!
(فروغ)

در این خونفشان عرصه‌ی رستخیز		تو خون صراحی و ساغر بریز
به مستان نوید سرودی فرست		به یاران رفته درودی فرست

 

[*zahedan]

در این خونفشان عرصه‌ی رستخیز		تو خون صراحی و ساغر بریز
به مستان نوید سرودی فرست		به یاران رفته درودی فرست

تندرستان را نباشد درد ریش
جز به هم دردی نگویم درد خویش
گفتن از زنبور بی حاصل بود
با یکی در عمر خود نا خورده نیش

 

[some1]

تندرستان را نباشد درد ریش
جز به هم دردی نگویم درد خویش
گفتن از زنبور بی حاصل بود
با یکی در عمر خود نا خورده نیش

شرابم ده و روی دولت ببین		خرابم کن و گنج حکمت ببین
من آنم که چون جام گیرم به دست		ببینم در آن آینه هر چه هست

 

[*zahedan]

شرابم ده و روی دولت ببین		خرابم کن و گنج حکمت ببین
من آنم که چون جام گیرم به دست		ببینم در آن آینه هر چه هست

تمام از گر دش چشم تو شد کار من اي ساقي

زدست من بگير اين جام را کز خويشتن ر فتم

 

[some1]

تمام از گر دش چشم تو شد کار من اي ساقي

زدست من بگير اين جام را کز خويشتن ر فتم

مگر وقت وفا پروردن آمد		که فالم لا تذرنی فردا آمد
چنینم هست یاد از پیر دانا		فراموشم نشد، هرگز همانا

 

[*zahedan]

مگر وقت وفا پروردن آمد		که فالم لا تذرنی فردا آمد
چنینم هست یاد از پیر دانا		فراموشم نشد، هرگز همانا

اي ساربان عاشقان رحمي به اين دلخسته کن ​

توبار جانان مي بري من بار هجران ميبرم​

 

[some1]

اي ساربان عاشقانرحميبه اين دلخسته کن ​

توبار جانان مي بريمن بار هجران ميبرم​

مغنی نوای طرب ساز کن		به قول وغزل قصه آغاز کن
که بار غمم بر زمین دوخت پای		به ضرب اصولم برآور ز جای

 

[*zahedan]

مغنی نوای طرب ساز کن		به قول وغزل قصه آغاز کن
که بار غمم بر زمین دوخت پای		به ضرب اصولم برآور ز جای

یک جرعه چشاندی به من از عشقت و مستم
یک جرعه ی دیگر بچشان، مست ترم کن

 

[some1]

یک جرعه چشاندی به من از عشقت و مستم
یک جرعه ی دیگر بچشان، مست ترم کن

نیاز من چه وزن آرد بدین ساز		که خورشید غنی شد کیسه پرداز
به یاد رفتگان و دوستداران		موافق گرد با ابر بهاران

 

[vahid haghverdi]

نیاز من چه وزن آرد بدین ساز		که خورشید غنی شد کیسه پرداز
به یاد رفتگان و دوستداران		موافق گرد با ابر بهاران

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

 

[some1]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

دارای دهر شاه شجاع آفتاب ملک		خاقان کامگار و شهنشاه نوجوان
ماهی که شد به طلعتش افروخته زمین		شاهی که شد به همتش افراخته زمان

 

[*zahedan]

نیاز من چه وزن آرد بدین ساز		که خورشید غنی شد کیسه پرداز
به یاد رفتگان و دوستداران		موافق گرد با ابر بهاران

نشان عهد و وفا نيست در تبسم گل
بنال بلبل بيدل که جاي فريادست

 

[vahid haghverdi]

دارای دهر شاه شجاع آفتاب ملک		خاقان کامگار و شهنشاه نوجوان
ماهی که شد به طلعتش افروخته زمین		شاهی که شد به همتش افراخته زمان

نه اختیار منست این معاملت لیکن
رضای دوست مقدم بر اختیار منست

 

[some1]

نشان عهد و وفا نيست در تبسم گل
بنال بلبل بيدل که جاي فريادست

تخت تو رشک مسند جمشید و کیقباد		تاج تو غبن افسر دارا و اردوان
تو آفتاب ملکی و هر جا که می‌روی		چون سایه از قفای تو دولت بود دوان

 

[some1]

نه اختیار منست این معاملت لیکن
رضای دوست مقدم بر اختیار منست

تو را رسد شکر آویز خواجگی گه جود		که آستین به کریمان عالم افشانی
صواعق سخطت را چگونه شرح دهم		نعوذ بالله از آن فتنه‌های طوفانی

 

[*zahedan]

تخت تو رشک مسند جمشید و کیقباد		تاج تو غبن افسر دارا و اردوان
تو آفتاب ملکی و هر جا که می‌روی		چون سایه از قفای تو دولت بود دوان

نيست نرگس که برون کرده سر از افسر من
به تماشاي تو بيرون شده چشم از سر من

 

[infrequent]

تو را رسد شکر آویز خواجگی گه جود		که آستین به کریمان عالم افشانی
صواعق سخطت را چگونه شرح دهم		نعوذ بالله از آن فتنه‌های طوفانی

يادم آيد تو به من گفتي
از اين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
آب آئينه عشق گذران است

 

[some1]

نيست نرگس که برون کرده سر از افسر من
به تماشاي تو بيرون شده چشم از سر من

نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد

ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

 

[vahid haghverdi]

يادم آيد تو به من گفتي
از اين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
آب آئينه عشق گذران است

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[some1]

يادم آيد تو به من گفتي
از اين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
آب آئينه عشق گذران است

تو
اگر در تپش باغ خدا را دیدی
همت کن
و بگو ماهی ها حوضشان بی اب است

 

[*zahedan]

نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد

ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

دل و دين و عقل وهوشم همه را به باد داد ي

زکدام باده ساقي به من خراب د ادي

​

 

[some1]

دل و دين و عقل وهوشم همه را به باد داد ي

زکدام باده ساقي به من خراب د ادي

​

يك عمر جدايي به هواي نفسي وصل

گيرم كه جوان گشت زليخا به چه قيمت

 

[*zahedan]

يك عمر جدايي به هواي نفسي وصل

گيرم كه جوان گشت زليخا به چه قيمت

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی
به خدایی که تویی بنده بگزیده او
که بر این چاکر دیرینه کسی نگزینی

 

[some1]

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی
به خدایی که تویی بنده بگزیده او
که بر این چاکر دیرینه کسی نگزینی

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] با اشک شرم خویش بریزم به پای تو[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب[/FONT]

 

[*zahedan]

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم
با اشک شرم خویش بریزم به پای تو
بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب

به بوي زلف تو دادم دل شکسته بر باد

بيا که جان عزيزم فداي جان تو باد

​

 

[some1]

به بوي زلف تو دادم دل شکسته بر باد

بيا که جان عزيزم فداي جان تو باد

​

به خاطر تو سرودم چرا که تنها تو

دلت به وسعت دریاست بین آدمها

 

[some1]

منم که تا تو نخوابی نمی‌برد خوابم
تو درد عشق ندانی، بخواب آسوده ز ریشه کندن این دل تبر نمی‌خواهد
به یک اشاره می‌افتد درخت فرسوده

شب همگی بخیر