مشاعرۀ سنّتی

[t.askari]

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده
بی آنکه وعده باشد در انتظار بوده

 

[t.askari]

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بیگمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

 

[امیر افشار]

در هوایت بی قرارم روز شب
سر زکویت بر ندارم روز شب

 

[m@hn@z]

در هوایت بی قرارم روز شب
سر زکویت بر ندارم روز شب

با عقل،آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

 

[sara.sss27]

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[banoo12]

ما نه رندان ریائیم و حریفان نفاق
آن که او عالم سر است بدین حال گواست

 

[نارون آبي]

تو را من چشم در راهم شباهنگام
که میگیرند در شاخ تلاجن سایه سیاه رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
شباهنگام در آن دم که بر جاده دره ها چون مرده مان خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی کاهم

 

[asal1826]

من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم از داغ نا پیدای دل
همچو موجم یک نفس آرام نیست
بسکه طوفان زا بود دریای دل
دل اگر از من گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل
ما ز رسوایی بلند آوازه ایم
نامور شد هر که شد رسوای دل
خانه مور است و منزلگاه بوم
آسمان با همت والای دل
گنج منعم خرمن سیم و زر است
گنج عاشق گوهر یکتای دل
در میان اشک نومیدی رهی
خندم از امیدواریهای دل

 

[banoo12]

لاف عشق و گله از یار بسی لاف دروغ
عشق بازان چنین مستحق هجرانند

 

[banoo12]

لاف عشق و گله از یار بسی لاف دروغ
عشق بازان چنین مستحق هجرانند

 

[naghmeirani]

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد


به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد​

 

[As7az]

در غمار زندگی هر چه داشتیم باختیم
بس که تک خال محبت بر زمین انداختیم
الفت شبهای خوش را روزگار از ما گرفت
ای خوش آن روزی که با هم روزگاری داشتیم

 

[naghmeirani]

من از بیگانگان دیگر ننالم

که با من هر چه کرد ان آشنا کرد

 

[As7az]

دردم از یارست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[naghmeirani]

مرا عهدیاست با جانان که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویشتن دانم
​

 

[m@hn@z]

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

 

[نارون آبي]

نقش هايي كه كشيدم در روز،

شب ز راه آمد و با دود اندود.

طرح هايي كه فكندم در شب،

روز پيدا شد و با پنبه زدود.

 

[نارون آبي]

دير گاهي است كه چون من همه را​

رنگ خاموشي در طرح لب است.​

جنبشي نيست در اين خاموشي:​

دست ها، پاها در قير شب است.​

 

[m@hn@z]

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟
وعده ی وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

 

[t.askari]

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی

 

[t.askari]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم
در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

 

[t.askari]

ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند
چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند

 

[Ekram]

یارا یارا گاهی دل مارا به چراغ نگاهی روشن کن
چشم تار دل را چو مسیحا به دمیدن آهی روشن کن

 

[t.askari]

نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزدآن گرفت جان برادر که کار کرد

 

[propioneer]

نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزدآن گرفت جان برادر که کار کرد

دو صد دانا در این محفل سخن گفت / سخن نازک تر از برگ سمن گفت

ولی با من بگو آن دیده ور کیست / که خاری دید و احوال چمن گفت؟

 

[t.askari]

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟
وعده ی وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

 

[t.askari]

وقت اجلم ناله نه از رفتن جانست
از یار جدا می شوم این ناله از آنست

 

[t.askari]

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

 

[Ekram]

تا بدانجا رسید دانش من
که بدانم همی که نادانم

 

[Mahdy.T]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید