و زماني كه لقمان پسرش را پند مي داد، به او گفت؛«فرزندم!چيزي را همتاي خدا قرارمده، همانا شرك ستمي بزرگ است». (سوره لقمان،آيه 13) در تفسير مجمع البيان مي خوانيم كه پيامبر گرامي اسلام (ص) فرمود:لقمان پيامبر خدا نبود،بنده اي مخلص بود كه به خداوند عشق مي ورزيد وبسيارفكر مي كرد.لقمان از بستگان حضرت ايوب و معاصر حضرت داوود وداري عمري طولاني بود. او ميان انتخاب حكومت وحكمت مخير شد، ولي حكمت را انتخاب نمود. از لقمان پرسيدند: چگونه به اين مقام رسيدي؟ در پاسخ گفت:با امانت داري،صداقت وسكوت درباره آنچه به من مربوط نبود. لقمان در ابتدا برده اي بيش نبود، روزي مولاي لقمان از او خواست تا بهترين عضو گوسفند را برايش بياورد.او زبان گوسفند را آورد. روزي ديگرگفت: بدترين عضو ان را بياور،اين بار نيز لقمان زبان گوسفند را آورد.چون مولايش دليل اين كار را پرسيد، لقمان گفت:اگر زبان حق بگويد، بهترين عضو است و اگر باطل،بدترين عضو. از لقمان مواعظ حكيمانه بسياري بجاي مانده كه برخي از آنها را قرآن بيان نموده است. از آن جمله اين آيه است كه لقمان بالحني صميمانه فرزندش را از شرك بت پرستي، نهي مي نمايد. در روايات آمده است كه گاهي پيامبر اكرم (ص) به جبرئيل مي فرمود: مرا موعظه كن.چنانكه حضرت علي (ع) به بعضي از يارانش مي فرمود: مرا موعظه كنيد، زيرا در شنيدن اثري است كه در دانستن نيست...