انگار يادمان رفته است همين حوالي شهرمان دياري است خوش آب و هوا، بدون بوق و كرناي گوشخراش اين كلانشهر. درختاني بلند بالا و چشم اندازي غيرقابل وصف كه تخيل و روح را اندكي شاعر ميكند. راهي به سوي وادي آرامش. درست فكر كرديد. تابلوي خيال انگيز ما هنوز چيزي كم دارد، رودي خروشان، پس آرام نگاهت را به شاهرود بينداز تا...
اما باز انگار هنوز چيزي كم است شايد بيشتر از يك چيز. چرا كه درختان با سبز ماندن و قامت برافراشتن معني ميشوند، پرندهها به بهانه آسمان آبي و كوهها به هزار و يك دليل ديگر. اما انسان... مانده كه خود را دوباره و ديگر باره، معنا كه نه، بلكه پيدا كند. گاه اين رفتن به دشت و كوه بهانهاي است براي با خود بودن... بگذريم. حالاهمين پنجشنبه و جمعه اگر عزم سفر كرديد، اين بار طالقان را به شما پيشنهاد ميكنيم. درست در 120 كيلومتري شمال غرب تهران. البرز تو را ميزبان خواهد بود.
نميدانم مسير را چگونه پيمودهايد، با دوستانتان گپ ميزديد يا متحير شاهكار طبيعت بوديد يا شايد در خود خلوتي ديگر ساز كردهايد. به هر حال، اما اوج زيبايي درست در آخرين پيچ گردنه ابراهيمآباد پديدار ميشود؛ زيبايي كه حاصل هماهنگي عناصر بيبديل خلقت هستند. همه و همه در شكلگيري فرهنگ و باور مردمان نقشي ماندگار داشتهاند. اينجا طالقان است با باورهايي سخت عميق از دوران كهن. پي بردن به اين باور و آيين كهن كار پيچيدهاي است، اما برخي از آنها را ميتوان به مدد دانش باستانشناسي بازخواند. كشف پيكرههاي ساخته شده كه حاوي مفاهيمي همچون قداست زمين، باروري و زايندگي هستند خود نشاني از تمدن و آييني كهن در اين ديارند. انگار با عبور از گردنه، دروازهاي جديد به سوي تمام زيباييها گشوده ميشود.
شاهرود، ترنم خوش لحظهها
ايرانيها سخت به باغ و جويبار علاقهمندند. آن هم در حالي كه صداي موزون پرندهها در فضاي آن پيچيده باشد. مسلما شما هم از آن دسته هستيد. درميان دره، شاهرگ حياتي طالقان به نام شاهرود هنوز پرخروش است. اصلا نميتوان طالقان را بدون شاهرود تصور كرد بجز كوههاي عريان و برهوت! اين سرچشمه حيات از كوهپايههاي شرقي آغاز و با طولي نزديك به 105كيلومتر به سوي غرب رهسپار است. ميرود تا همراه 15 رودخانه كوچك و بزرگ ديگر به قافله سپيد رود برسد و پس از امتزاج با آبهاي قزل اوزن راهي درياي خزر شود و به غايت خود نايل آيد؛ رودي كه هر لحظه نو ميشود و هر آيينه منادي تبلور تازهايي از حيات است.
لابد با اين اوصاف حتما ميخواهيد دلي به آب بسپاريد و روان خويش را برپيكره آن رها سازيد؛ اما به شدت از اين كار خودداري كنيد. آب چنان خروشان و پر ابهام است كه بجز اهالي محل كمتر كسي از ناشناختههاي آن آگاه است. هر ساله هم تعدادي نابلد در اين رود عصيانگر غرق ميشوند. پس فعلا بهتر است به ديدن جمالش و شنيدن آوازش بسنده كنيد تا بعد.
البته براي مهار اين رود طغيانگر، سد مخزني در طالقان با ظرفيت 220 ميليون متر مكعب ساخته شد كه با وجود فوايد وافرش به دلايلي همچون نبود اطمينان از وجود آثار باستاني پيش از آبگيري سد، خسراني غيرقابل جبران برجاي نهاد.
حالا كه روان خويش را در طبيعت با صفاي طالقان و در پاي رشته كوههاي طالقان روان ساختيد، تن خويش را درچشمههاي آب گرم جاري كنيد تا اندكي از كسالت شهرنشيني فارغ شويد. رشته كوه البرز داراي چشمههاي فراوان آب، آب معدني و آب گرم است. مطمئنا از فوايد چشمههاي آب گرم زياد خواندهايد و شنيدهايد. مشهورترين اين چشمهها عبارتند از: آبگرم روستاي گراب، آبگرم گنداب در روستاي دهدر، آبگرم چاكسر در روستاي هرنج،آبگرم سه كوهه روبهروي لمبران، آبگرم روستاي خچيره و چشمه پرآب و سرد الرويا واقع در ارتفاع 3850 متري نوار كوه روستاي تكيه ناوه. حال به واسطه موقعيت اسكان خويش ميتوانيد نزديكترين را انتخاب كنيد و راهي شويد.
البته اينها تنها نمونهاي از زيباييهاي آبي طالقان است. به واسطه موقعيت كوهستاني طالقان و بارش نزولات آسماني، آبشارهاي متعدد فصلي و دائميدر انحناء و سينه كوهها و دامنه ارتفاعات وجود دارد كه خيره شدن در آن زيباترين ترانههاي زندگي را در ذهن ميسازد. آبشارهايي كه بيتامل ترانه شكر را زمزمه ميكنند. مشهورترين اين آبشارها عبارتند از: آبشار كركبود در شمال روستاي كركبود، آبشار شل بن در غرب روستاي بزج، آبشار تره نو در جزينان دربند و آبشار آسكان در روستايي به همين نام، آبشار سفيدآب در جوار مزرعه و كوهي به همين نام كه در غرب قله شاهالبرز و آبشار سوهان در روستاي سوهان واقع است.
البته آبشارها در هر فصلي رنگ و نوايي دارند، بويژه در فصل زمستان كه جلوهگر ديگري از زيبايي طبيعت هستند، چون در اين فصل به دليل سردي هوا، آب قنديلهاي يخ تشكيل ميدهد و اين خود سياحتي در دنياي زيباي خيال است.
اما باز انگار هنوز چيزي كم است شايد بيشتر از يك چيز. چرا كه درختان با سبز ماندن و قامت برافراشتن معني ميشوند، پرندهها به بهانه آسمان آبي و كوهها به هزار و يك دليل ديگر. اما انسان... مانده كه خود را دوباره و ديگر باره، معنا كه نه، بلكه پيدا كند. گاه اين رفتن به دشت و كوه بهانهاي است براي با خود بودن... بگذريم. حالاهمين پنجشنبه و جمعه اگر عزم سفر كرديد، اين بار طالقان را به شما پيشنهاد ميكنيم. درست در 120 كيلومتري شمال غرب تهران. البرز تو را ميزبان خواهد بود.
نميدانم مسير را چگونه پيمودهايد، با دوستانتان گپ ميزديد يا متحير شاهكار طبيعت بوديد يا شايد در خود خلوتي ديگر ساز كردهايد. به هر حال، اما اوج زيبايي درست در آخرين پيچ گردنه ابراهيمآباد پديدار ميشود؛ زيبايي كه حاصل هماهنگي عناصر بيبديل خلقت هستند. همه و همه در شكلگيري فرهنگ و باور مردمان نقشي ماندگار داشتهاند. اينجا طالقان است با باورهايي سخت عميق از دوران كهن. پي بردن به اين باور و آيين كهن كار پيچيدهاي است، اما برخي از آنها را ميتوان به مدد دانش باستانشناسي بازخواند. كشف پيكرههاي ساخته شده كه حاوي مفاهيمي همچون قداست زمين، باروري و زايندگي هستند خود نشاني از تمدن و آييني كهن در اين ديارند. انگار با عبور از گردنه، دروازهاي جديد به سوي تمام زيباييها گشوده ميشود.
شاهرود، ترنم خوش لحظهها
ايرانيها سخت به باغ و جويبار علاقهمندند. آن هم در حالي كه صداي موزون پرندهها در فضاي آن پيچيده باشد. مسلما شما هم از آن دسته هستيد. درميان دره، شاهرگ حياتي طالقان به نام شاهرود هنوز پرخروش است. اصلا نميتوان طالقان را بدون شاهرود تصور كرد بجز كوههاي عريان و برهوت! اين سرچشمه حيات از كوهپايههاي شرقي آغاز و با طولي نزديك به 105كيلومتر به سوي غرب رهسپار است. ميرود تا همراه 15 رودخانه كوچك و بزرگ ديگر به قافله سپيد رود برسد و پس از امتزاج با آبهاي قزل اوزن راهي درياي خزر شود و به غايت خود نايل آيد؛ رودي كه هر لحظه نو ميشود و هر آيينه منادي تبلور تازهايي از حيات است.
لابد با اين اوصاف حتما ميخواهيد دلي به آب بسپاريد و روان خويش را برپيكره آن رها سازيد؛ اما به شدت از اين كار خودداري كنيد. آب چنان خروشان و پر ابهام است كه بجز اهالي محل كمتر كسي از ناشناختههاي آن آگاه است. هر ساله هم تعدادي نابلد در اين رود عصيانگر غرق ميشوند. پس فعلا بهتر است به ديدن جمالش و شنيدن آوازش بسنده كنيد تا بعد.
البته براي مهار اين رود طغيانگر، سد مخزني در طالقان با ظرفيت 220 ميليون متر مكعب ساخته شد كه با وجود فوايد وافرش به دلايلي همچون نبود اطمينان از وجود آثار باستاني پيش از آبگيري سد، خسراني غيرقابل جبران برجاي نهاد.
حالا كه روان خويش را در طبيعت با صفاي طالقان و در پاي رشته كوههاي طالقان روان ساختيد، تن خويش را درچشمههاي آب گرم جاري كنيد تا اندكي از كسالت شهرنشيني فارغ شويد. رشته كوه البرز داراي چشمههاي فراوان آب، آب معدني و آب گرم است. مطمئنا از فوايد چشمههاي آب گرم زياد خواندهايد و شنيدهايد. مشهورترين اين چشمهها عبارتند از: آبگرم روستاي گراب، آبگرم گنداب در روستاي دهدر، آبگرم چاكسر در روستاي هرنج،آبگرم سه كوهه روبهروي لمبران، آبگرم روستاي خچيره و چشمه پرآب و سرد الرويا واقع در ارتفاع 3850 متري نوار كوه روستاي تكيه ناوه. حال به واسطه موقعيت اسكان خويش ميتوانيد نزديكترين را انتخاب كنيد و راهي شويد.
البته اينها تنها نمونهاي از زيباييهاي آبي طالقان است. به واسطه موقعيت كوهستاني طالقان و بارش نزولات آسماني، آبشارهاي متعدد فصلي و دائميدر انحناء و سينه كوهها و دامنه ارتفاعات وجود دارد كه خيره شدن در آن زيباترين ترانههاي زندگي را در ذهن ميسازد. آبشارهايي كه بيتامل ترانه شكر را زمزمه ميكنند. مشهورترين اين آبشارها عبارتند از: آبشار كركبود در شمال روستاي كركبود، آبشار شل بن در غرب روستاي بزج، آبشار تره نو در جزينان دربند و آبشار آسكان در روستايي به همين نام، آبشار سفيدآب در جوار مزرعه و كوهي به همين نام كه در غرب قله شاهالبرز و آبشار سوهان در روستاي سوهان واقع است.
البته آبشارها در هر فصلي رنگ و نوايي دارند، بويژه در فصل زمستان كه جلوهگر ديگري از زيبايي طبيعت هستند، چون در اين فصل به دليل سردي هوا، آب قنديلهاي يخ تشكيل ميدهد و اين خود سياحتي در دنياي زيباي خيال است.
