نویسنده:دکتر محسن سرتیپی پور[SUP]*[/SUP]
منبع:نشریههنرهاي زيبا تابستان 1384
چکیده مقاله :
بر اساس شواهد و مطالعات صورت گرفته در مورد مسکن و معماري روستايي، واحدهاي مسکوني روستايي ضمن برخورداري از ارزش هاي معماري همانند، سادگي و بي پيرايگي؛ الگوهاي بصري و زيبايي شناختي؛ انطباق با محيط طبيعي؛ هماهنگي با عملکرد زيستي و معيشتي، استفاده از مصالح محلي و دانش بومي و ...؛ که به آن هويت خاصي مي دهد داراي کاستي هايي چون آسيب پذيري در برابر سوانح طبيعي، ضعف سازه اي و آلودگي هاي محيطي منتج از تداخل فضاهاي زيستي و معيشتي نيز مي باشند. تحول آگاهانه در اين معماري مستلزم شناخت و اطلاع از اين خصوصيات است. در اين ميان شاخص هاي مسکن بومي مي توانند نقش تعيين کننده اي در سمت و سو؛ و جهت گيري نظام سياست گذاري و برنامه ريزي مسکن و طراحي و اقداماتي که در اين زمينه بايد صورت پذيرد ايفا نمايند. اين مقاله با تعريف و تدوين شاخص هاي مسکن روستايي و شناخت عناصر، کميت ها و کيفيت هاي فضايي آن؛ تفاوت هاي موجود در نيازهاي کمي و کيفي مسکن در مناطق مختلف کشور را نشان داده و با تاکيد بر ضرورت پرهيز از برنامه ها و اقدامات يکسان و مشابه در مناطق روستايي؛ بستر لازم براي تصميم گيري متناسب با قوت ها و ضعف هاي مسکن در پهنه هاي مختلف جغرافيايي کشور را مهيا سازد.
منبع:نشریههنرهاي زيبا تابستان 1384
چکیده مقاله :
بر اساس شواهد و مطالعات صورت گرفته در مورد مسکن و معماري روستايي، واحدهاي مسکوني روستايي ضمن برخورداري از ارزش هاي معماري همانند، سادگي و بي پيرايگي؛ الگوهاي بصري و زيبايي شناختي؛ انطباق با محيط طبيعي؛ هماهنگي با عملکرد زيستي و معيشتي، استفاده از مصالح محلي و دانش بومي و ...؛ که به آن هويت خاصي مي دهد داراي کاستي هايي چون آسيب پذيري در برابر سوانح طبيعي، ضعف سازه اي و آلودگي هاي محيطي منتج از تداخل فضاهاي زيستي و معيشتي نيز مي باشند. تحول آگاهانه در اين معماري مستلزم شناخت و اطلاع از اين خصوصيات است. در اين ميان شاخص هاي مسکن بومي مي توانند نقش تعيين کننده اي در سمت و سو؛ و جهت گيري نظام سياست گذاري و برنامه ريزي مسکن و طراحي و اقداماتي که در اين زمينه بايد صورت پذيرد ايفا نمايند. اين مقاله با تعريف و تدوين شاخص هاي مسکن روستايي و شناخت عناصر، کميت ها و کيفيت هاي فضايي آن؛ تفاوت هاي موجود در نيازهاي کمي و کيفي مسکن در مناطق مختلف کشور را نشان داده و با تاکيد بر ضرورت پرهيز از برنامه ها و اقدامات يکسان و مشابه در مناطق روستايي؛ بستر لازم براي تصميم گيري متناسب با قوت ها و ضعف هاي مسکن در پهنه هاي مختلف جغرافيايي کشور را مهيا سازد.
