[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif](اگر همین فردا شب خدای ناکرده یکی از شما ها به سراغ تلویزیون متروکه رفتید و روشنش کردید و به جای برنامه های البته متنوع موعظه و سینه زنی و نوحه خوانی،عکس مرا بر صفحه تلویزیون دیدید که در حضور قاضی شرع و خبرنگاران عرب و عجم مثل شاخ شمشاد روی صندلی نشسته ام و به قول جوانان پیشتاز مشغول افشاگری ام و شرح و توصیف خیانت ها و جنایت هایی که مرتکب شده ام و دروغ هایی که در سی چهل سال اخیر به خورد خلق الله داده ام و تماس هایی که با دبیر اول سفارت شوروی و یا مستشار سفارت امریکا داشته ام و پول هایی که بابت جاسوسی گرفته ام و از این قبیل حرف ها...از همین الان تعهد اخلاقی بسپارید که به جانم نیفتید))
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] علی اکبر سعیدی سیرجانی-ای کوته آستینان[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ششم آذر ماه، دوازدهمین سال روز قتل علی اکبر سعیدی سیرجانی نویسنده و پژوهنده آزاده ی ایرانی است. نویسنده ای که با شجاعتی مثال زدنی و نثری فاخر و قدرتمند و البته پر از اشاره و کنایه به پیکاری نا فرجام با دغل بازان و ریاکاران زمان پرداخت و عاقبت جان خود را در این راه از دست داد؛ راهی که البته آگاهانه بود چنان که سعیدی سیرجانی می نویسد
... به یک نکته اعتقاد دارم و آن بی ارزشی زندگی آدمیزاده است در برابر آزادی و آزادگی))و در نامه اش خطاب ملت ایران دعایشان می کند که ((...الهی صدای چکمه فاشیسم به نحوی گوش نازنینشان را نیازارد که مجبور شوند از جان خود مایه بگذارند و برای بیداری ملت به استقبال اجل محتوم بروند)) [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]سعیدی سیرجانی در سال های سیاه دهه ی شصت و اوایل دهه هفتاد خورشیدی با انتشار کتاب هایی چون: ای کوته آستینان_سیمای دو زن_ ضحاک مار دوش_در آستین مرقع_ته بساط _بیچاره اسفندیار و...همزمان در دو جبهه به مبارزه می پرداخت یکی اینکه با زبانی تمثیلی و دو پهلو به انتقاد از فضای سیاسی و جو امنیتی پلیسی جامعه و همچنین سوء استفاده ی زاهدان نو مسلمان از اعتقادات مردم ساده اندیش می پرداخت و دیگر اینکه تصویری تازه و متفاوت از متون کلاسیک فارسی و شاعرانی چون حافظ و فردوسی و نظامی و ...ارائه می کرد [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اولین بار به طور اتفاقی با آثار سیرجانی آشنا شدم در اتاق دوستی نشسته بودم و منتظرش بودم و برای گذشتن وقت کتاب روی میز را برداشتم و شروع به خواندن کردم کتاب ته بساط سیرجانی بود نثر جذاب و قدرتمندش و همچنین نگاهش به عصر حافظ و در کنار آن مقایسه ی رندانه ی حکومت امیر مبارزالدین(حاکم به ظاهر متشرع و جبار عصر حافظ) با عصر کنونی مرا سخت مجذوب ساخت؛ منی که تا دیروز حافظ شیراز را شاعری از همه جا بی خبر,در خود مانده و عارف مسلکی الکلی! می شناختم با حافظ جدیدی آشنا شدم با شاعری سیاسی و و آگاه که در اشعارش با لحنی دو پهلو به مبارزه رزق و تزویر و ریا می رود. سیرجانی خود حافظ زمان بود البته نه آن حافظ تقلبی حمال سنت ها و اخته که فقط به درد تفال می خورد سیرجانی حافظ رند زمانه بود: (( حافظ نه تنها مدیحه نمی گوید که مردانه در برابر ستمگری می ایستد و با فریاد استاده ام چون شمع مترسان زآتشم خلق را حیران شجاعت خود می کند و با تعریض های همه کس فهم که در اثنای غزل می گنجاند موثر ترین شب نامه های روزگار را به قلم می آورد)) [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] شرح آثار، نوشته ها و اندیشه ی سعیدی سیرجانی به قدری مفصل است که در قالب یک پست وبلاگی نمی توان به خوبی و تمام و کمال به آن پرداخت فقط امیدوارم اگر این سطور را می خوانید هر طور که شده به سراغ های کتاب های سیرجانی بروید و از آن همه شعور و شیوایی قلم محظوظ شوید انتشارات پیکان در سال هشتاد و سه برخی از کتاب های سیرجانی را تجدید چاپ کرده است کتاب هایش را بگیرید و بخوانید و با اندیشه های آزاد مردی آشنا شوید که در نامه اش خطاب به شخص اول مملکت می نویسد
...بگذارید آیندگان بدانند که در سرزمین بلاخیز ایران هم بودند مردمی که که دلیرانه از جان خود گذشتند و مردانه به سراغ مرگ رفتند))[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]علی اکبر سعیدی سیرجانی(1373-1310) در تاریخ 22 اسفند 1372 در تهران بازداشت شد و پس ازحدود ده ماه زندان در روز ششم آذر ماه هفتاد و سه در زندان در گذشت وی در طی این مدت زیر شکنجه های باند سعید امامی مجبور شد در برنامه تلویزیونی " هویت" (به شیوه ی پاکسازی های استالینی) به خیانت های خود اعتراف کند؛ قبل از دستگیری او نشریاتی چون کیهان،کیهان هوایی پاسدار اسلام.و ...به لجن پراکنی علیه او پرداخته بودند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]((عجبا که سرنوشت ما ملت آزمایش آزموده هاست آن هم به صورتی رنگین تر و سنگین تر. در دوران سلطه ی آریامهری هم وزارت اطلاعاتی بود و سانسور مطبوعاتی ، خود بنده بار ها ممنوع القلم شدم و طعم خفقان را چشیدم تلخ بود اما نه به این تلخی، مغرضانه بود اما نه بدین ناشیگری...)) [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] یادش گرامی باد[/FONT]
[/FONT]
آخرین ویرایش:
