زباله هاي الكترونيكي؛ بمب ساعتي دنياي امروز

moein_13

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
كالاها ي الكترونيكي داراي مقادير فراواني از انواع فلزهاي سمي و مهلك نظير سرب، كادميوم، جيوه، كروميوم و باريوم هستند كه به دليل فقدان قوانين مربوط به بازيافت اين محصولات، عمدتا روانه آب و خاك و طبيعت مي شوند. لذا بايد اين زباله هاي عصر مدرن را بمب ساعتي در حال انفجار دنياي امروز دانست.همراه با عصر محصولات الكترونيكي ديجيتال و روند سريع تغييرات در اين حوزه، شركت هاي توليدكننده، براي حفظ برتري تجاري خود و افزايش سودآوري، به توليد انواع كالاهاي خوش آب و رنگ و روزآمد با موادي شيك و پر زرق و برق و در عين حال شكننده، با استفاده از مواد ارزان قيمت روي آورده اند. بدين ترتيب، برخلاف محصولات الكترونيكي دهه هاي پيشين كه با عمري طولاني، قطعات يدكي و ضمانت تعمير به مشتري همراه بودند، امروزه ما شاهد موجي از انواع كالاهاي با عمر كمتر از 6 ماه هستيم كه به زودي از رده خارج شده و به زباله داني انداخته مي شوند. اما نكته حائز اهميت اين است كه اين كالاها داراي مقادير فراواني از انواع فلزهاي سمي و مهلك نظير سرب، كادميوم، جيوه، كروميوم و باريوم هستند كه به دليل فقدان قوانين مربوط به بازيافت اين محصولات، عمدتا روانه آب و خاك و طبيعت مي شوند. لذا بايد اين زباله هاي عصر مدرن را بمب ساعتي در حال انفجار دنياي امروز دانست.امروزه ديگر از تلگراف خبري نيست. هر چند ما 148 سال از آن بهره مي برديم. به علاوه، دوربين هاي عكس برداري نگاتيوي نيز پس از 117 سال در حال از بين رفتن هستند. اما تلفن همراه شما پس از 2 سال، هر چند اگر هنوز هم به خوبي كار كند، جزيي از زباله ها محسوب مي شود.امروزه ما با يك روند مشابه از بهبود سطح كيفيت كالاهاي ديجيتال، مصرف آنها و سرانجام دور ريختن اين كالاهاي الكترونيكي، توليدكنندگان سرآمد بازار هستيم. و به دليل اينكه مديران اين شركت ها، از دوره عمر كوتاه محصولاتشان آگاه هستند، سعي مي كنند كه در ساخت كالاهاي گران قيمت خود، تا حد ممكن از كيفيت اجزاي پر هزينه آن بكاهند.داستان دور ريختن تجهيزات الكترونيكي، به سا ل هاي دهه پنجاه ميلادي و توليد راديوهاي ترانزيستوري در آن سال ها باز مي گردد. اولين راديوي جيبي كه در سال 1945 ميلادي توسط رايتيون بلمونت بوليوارد به بازار آمد، حاوي قطعات يدكي لامپ جهت تعمير آنها بودند، چرا كه همه مي توانستند از عهده اين كار برآيند. اما هنگامي كه شركت « سوني» در سال 1957 ميلادي، راديوهاي تي آر 63 را روانه بازار آمريكا نمود، راديوهاي ترانزيستوري به يك كالاي غير قابل تعويض تبديل شدند، چرا كه سطح دستمزد نيروي كار بسيار بالا بود و بسيار زود، اين دور ريختن كالاهاي الكترونيكي، همراه با سيل واردات راديوهاي ژاپني ارزان قيمت آغاز گرديد. بعدها هم اين كالاهاي خوش رنگ و متنوع و مطابق مد روز، از پلاستيك هاي ظريف و شكننده ساخته مي شدند.به هر تقدير اگر مسئولين به اقدامي فوري دست نزنند، تراژدي توفان كاتريناي ديگري در كنار موج سهمناك آلودگي هاي آب به وجود مي آيد كه توسط زباله هاي آمريكايي صنعت الكترونيك رخ خواهد داد.آيا هنوز هم شما به اهميت اين فاجعه پي نبرده ايد؟
البته مطمئنا « انتخاب » حق شماست
 

Similar threads

بالا