درمانهای دارویی: در مواردی که اختلال در تعادل هورمونی یا کاهش ذخیرۀ هورمونی باعث ناباروری باشد، معمولاً از درمان دارویی برای بهبود باروری استفاده خواهد شد. مصرف داروهای باروری میتواند سیستم تولیدمثل زن و مرد را در مسیر عملکرد درستی قرار دهد. حتی در مواردی که ناباروری با علت نامشخص تشخیص داده شده باشد، مصرف داروها ممکن است به بارداری طبیعی فرد کمک کند.
تلقیح داخل رحمی اسپرم یا iui: اگر اسپرم مرد برای رسیدن به تخمک تنها نیاز به کمی کمک دارد، قرار دادن نمونۀ اسپرم درون رحم در زمان مناسب میتواند شانس باردار شدن فرد را بهبود بخشد. به این روش، تلقیح داخل رحمی میگویند. در مواردی که اسپرم توان رسیدن به تخمک را ندارد، معمولاً این روش پیشنهاد میشود. در این روش، نمونۀ اسپرم مرد توسط ابزاری از طریق واژن زن به داخل رحم وارد میشود. این روش را میتوان با استفاده از داروهای باروری برای تحریک تخمکگذاری یا بدون آنها انجام داد.
جراحی: در مواردی که لولههای رحم مسدود شده باشد یا زن دچار عارضههای آندومتریوز، فیبروئید، مشکلات آناتومیک اندامهای تناسلی یا کیست تخمدان باشد، پزشک با عمل جراحی لاپاراسکوپی یا یک عمل وسیع شکمی میتواند مشکل باروری را دقیقتر تشخیص دهد و همچنین مشکل را هنگام عمل با باز کردن لولۀ رحم یا با خارج کردن بافت برطرف کند.
روشهای کمکباروری (art): اگر مشکل باروری ناشی از تعداد کم اسپرمها یا لولههای رحمی مسدود شده یا عوامل دیگری مانع پیوند تخمک و اسپرم شده است و درمانهای دیگر سودمند نبودهاند، پزشک ممکن است یک روش پیشرفته و مدرنتر را توصیه کند که در آن تخمک و اسپرم یا تخمک لقاحیافته که همان رویان است، در خارج از بدن رشد میکند. لقاح خارج از رحم یا ivf یکی از متداولترین روشهای کمکباروری است که معمولاً برای همۀ افراد دارای مشکلات ناباروری مورد استفاده قرار میگیرد. در برخی تکنیکهای ivf، از یک تکنیک به نام میکرواینجکشن (icsi) برای لقاح تخمک و اسپرم استفاده میشود که درآن اسپرم به داخل تخمک تزریق خواهد شد.
در موارد معدود، پزشک ممکن است از روشهایی مانند gift یا zift برای کمک به باروری استفاده کند. همچنین ممکن است سن یا عملکرد تخمدان، فرد را نیازمند استفاده از یک تخمک اهدایی کند. درصورتیکه رحم مشکل داشته باشد یا بارداری سلامت را به خطر بیندازد، فرد میتواند برای صاحب فرزند شدن از رحم جایگزین یا اجارهای نیز استفاده کند
تلقیح داخل رحمی اسپرم یا iui: اگر اسپرم مرد برای رسیدن به تخمک تنها نیاز به کمی کمک دارد، قرار دادن نمونۀ اسپرم درون رحم در زمان مناسب میتواند شانس باردار شدن فرد را بهبود بخشد. به این روش، تلقیح داخل رحمی میگویند. در مواردی که اسپرم توان رسیدن به تخمک را ندارد، معمولاً این روش پیشنهاد میشود. در این روش، نمونۀ اسپرم مرد توسط ابزاری از طریق واژن زن به داخل رحم وارد میشود. این روش را میتوان با استفاده از داروهای باروری برای تحریک تخمکگذاری یا بدون آنها انجام داد.
جراحی: در مواردی که لولههای رحم مسدود شده باشد یا زن دچار عارضههای آندومتریوز، فیبروئید، مشکلات آناتومیک اندامهای تناسلی یا کیست تخمدان باشد، پزشک با عمل جراحی لاپاراسکوپی یا یک عمل وسیع شکمی میتواند مشکل باروری را دقیقتر تشخیص دهد و همچنین مشکل را هنگام عمل با باز کردن لولۀ رحم یا با خارج کردن بافت برطرف کند.
روشهای کمکباروری (art): اگر مشکل باروری ناشی از تعداد کم اسپرمها یا لولههای رحمی مسدود شده یا عوامل دیگری مانع پیوند تخمک و اسپرم شده است و درمانهای دیگر سودمند نبودهاند، پزشک ممکن است یک روش پیشرفته و مدرنتر را توصیه کند که در آن تخمک و اسپرم یا تخمک لقاحیافته که همان رویان است، در خارج از بدن رشد میکند. لقاح خارج از رحم یا ivf یکی از متداولترین روشهای کمکباروری است که معمولاً برای همۀ افراد دارای مشکلات ناباروری مورد استفاده قرار میگیرد. در برخی تکنیکهای ivf، از یک تکنیک به نام میکرواینجکشن (icsi) برای لقاح تخمک و اسپرم استفاده میشود که درآن اسپرم به داخل تخمک تزریق خواهد شد.
در موارد معدود، پزشک ممکن است از روشهایی مانند gift یا zift برای کمک به باروری استفاده کند. همچنین ممکن است سن یا عملکرد تخمدان، فرد را نیازمند استفاده از یک تخمک اهدایی کند. درصورتیکه رحم مشکل داشته باشد یا بارداری سلامت را به خطر بیندازد، فرد میتواند برای صاحب فرزند شدن از رحم جایگزین یا اجارهای نیز استفاده کند