دوستی

[amirstark]

مرغی که خبر ندارد از اب زلال منقار در آب شور دارد همه حال​

​

کسی که دنیا را نشناسد منز هایی را که بایدطی کند مقصد می گیرد . هنوز صد کیلومتر به مقصد مانده است ، اما او در ایستگاه نشسته و دور تابلویی می چرخد که خبر می دهد صد کیلومتر به مقصد مانده است ، خوشحال هم هست! او نمی داند چه کار کند پس به همین کار سرگرم است و بعد از مدتی هم که خسته شد می گویدای دنیا اف بر تو ) چون او منزل ها را مقصد گرفته است در صورتی که باید از منزل عبور می کرد تا به مقصد برسد . ان ها نمی دانند که برای چه به این دنیا امده اند در نتیجه در این دنیا مثل بچه ها عمل می کنند. به خاطر یک امر ناچیز می خندند و به خاطر امر ناچیز دیگری گریه می کنند! این انسان ها چنانند که اگر در کنکور قبول شوند بسیار خوشحال می شوند و اگر قبول نشوند خیلی ناراحت می گردد که قران کریم در این باره می فرماید (و اگر از جانب خود رحمتی به انسان بچشانیم سپس ان را از وی سلب کنیم قطعا نومید و ناسپاس خواهد بود و چون نعمتی به او بچشانیم حتما خواهد گفت گرفتاری ها از من دور شد. بی گمان او شادمان و فخر فروش است«سوره ی هود ایه ی 9و10»)ای حالت، حالت کودکی است که منزل را مقصد گرفته است. انچه که انسان را نجات می دهد بندگی است. انسانی که بنده است تلاش خود را می کند ،حال اگر در کنکور قبول شود می گوید «الحمد الله»اگر هم قبول نشد باز هم می گوید:«الحمد الله»چون می داند که خدا سر نوشت اورا در این دنیا فقط به کنکور متوقف نکرده است. بالاخره یکی باید از طریق درس خواندن به جایی برسد و دیگران از طریقه های دیگر. دلا تا کی در این کاخ مجازی کنی مانند طفلان خاک بازی
تویی ان دست پرور مرغ گستاخ که بودت اشیان بیرون از این خاک
چه شد زان اشیان بیگانه گشتی چو دونان مرغ این ویرانه گشتی
خلیل آسدام از ملک یقین زن ندای لا احب الافلین زن​

برگرفته از کتاب اشتی با خدا از طریق اشتی با خود راستین از اصغر طاهر زاده
​

​

 

[rzjoon]

اااااااااااااااااااااااااييييييييييييييييييييييييييييي جانم

 

[zhilamo]

دوستی يا علتی است و آن دوستی هوا است.
يا خلقتی است و آن قضا است.
يا حقيقتی است و آن عصا است.

دوستی که از علت خيزد در نفس آميزد .
و دوستی که از خلقت خيزد در دل آميزد .
و دوستی که از حقيقت خيزد در جان آميزد .