دروغ هم رنگی و بیرنگ دارد؟ مسلمان و دروغ؟ آنهم دروغ سیزده بدر؟

[آذرتاش]

دروغ در فرهنگ پارسیان تغییریافته «دروج» است و دروج، دیوی است که دشمن «اشه» یا راستی و اهورامزدا و مهر ایزدپیمان است و مانند اهریمن مادی نبوده و مفهومی انتزاعی دارد و سرمنشاء تمام بدی هاست. پارسیان اين دیو را دهشت بارترين ديوى می دانستند كه انسان را به خشم خود گرفتار مى سازد و تباه كننده زندگى و جهان است. در فرهنگ دینی و به خصوص فرهنگ اسلامی دروغ یکی از گناهان کبیره شمرده و دروغ گو فاسق نامیده شده است و در فرهنگ عامه جامعه ایرانی نیز «دروغ گو دشمن خداست».

با وقوع جنگ جهانی دوم مفهوم تازه ای از دروغ بر سر زبان ها افتاد و به آدولف هیتلر نسبت داده شد؛ دروغ بزرگ.

دروغ بزرگ، اصطلاح و تکنیکی است در پروپاگاندا، که اولین بار آدولف هیتلر از آن استفاده کرد و نمایندهٔ تکنیکی تبلیغاتی در دنیای سیاست است.

آدولف هیتلر در کتاب نبرد من، می‌گوید مردم شکست آلمان در جنگ جهانی اول را به این دلیل پذیرفتند که یهودی‌های دارای نفوذ در مطبوعات از این تکنیک استفاده کردند. از نظر او این روش مستلزم آن است که دروغ چنان عظیم باشد که هیچ کس باور نکند که «کسی آنقدر گستاخ باشد که چنین بی‌شرمانه حقیقت را تحریف کند». اولین مورد استفاده دروغ بزرگ در این جمله معروف او مستند شده است: «در دروغ بزرگ همواره نیروی قابل باور بودن موجود است.»

بعدها یوزف گوبلز که وزیر تبلیغات هیتلر بود این تئوری را با کمی تغییر بدین گونه بیان کرد که «دروغ بزرگ یکی از روش‌های تبلیغاتی مورد استفاده انگلستان است که دروغ بزرگی می‌گویند و در ضمن تحت هر شرایطی بر صحت آن پافشاری می‌کنند.»
شما تا به حال چند نفر انسان معتقد به خدا در دنیا سراغ داشتید که اصلآ دروغ نمیگویند؟
لطفآ از اهانت و دشنام حذر کنید و لااقل اینجا دروغ نگوئید و وصله نچسبانید.