معرفی کتاب جنس ضعیف
جنس ضعیف اثر اوریانا فالاچی، نویسنده و خبرنگار توانای ایتالیایی است. او به خاطر قدرت بیان بالا، درک خاص سیاسی و جسارت فوق العاده‌اش، هنوز بیست ساله نشده بود، نوشتن در روزنامه‌ها را آغاز و به قول خودش «قدرت واژه‌ها» را کشف کرد. او به سرعت از نویسنده‌ی یک روزنامه‌ی محلی، به خبرنگاری بین‌المللی که برای تعدادی از معتبرترین نشریات اروپا قلم می‌زد تبدیل شد. خانواده اوریانا هم سیاسی بودند. مادرش دختر یک انارشیست بود و پدرش یک لیبرال که در جریان مبارزات ضدفاشیستی، به یکی از رهبران این جنبش تبدیل شده بود. اوریانا خود نیز در مبارزات زیرزمینی ضدفاشیستی مشارکت داشت.فالاچی در طول حیاتش با سیاست‌مداران و رهبران بزرگ زیادی از جمله معمر قذافی، آریل شارون و محمدرضا شاه مصاحبه کرد. او در سال ۱۳۵۸ نیز مصاحبه‌ای با امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی داشت که باعث شهرت بیشترش در ایران شد.
فالاچی تا آخر عمرش از مصاحبه‌اش با امام خمینی به عنوان «نقطه‌ی طلایی تمام عمر کار حرفه‌ای‌اش» نام می‌برد. نثر خاص اوریانا بسیار خشن، گاهی خوشبینانه و گاهی بسیار بدبینانه است.
درباره کتاب جنس ضعیف
کتاب جنس ضعیف فالاچی، نتایج مطالعاتش بر موقعیت‌های ممکن برای یک زن در جامعه است که ناشی از زن بودن او یا تابوهایی اجتماعی است.او به کشورها و مناطق مختلفی همچون پاکستان، هند، سنگاپور، جاکارتا، ژاپن، هاوایی، سفر کرده و مشاهداتش را از جایگاه اجتماعی و فرهنگی زنان این مناطق به روی کاغذ آورده است. ازدواج، نقش زنان در جامعه و خانواده، پوشش آنها و توانایی‌هایشان موضوعاتی هستند که فالاچی به آنها پرداخته است. او پس از سفرها و مطالعات خود و در انتهای کتاب می‌نویسد:
«وقتی با نگاهی درست به وضعیت زن از این سر تا آن سر جهان بنگریم، می‌بینیم که عموماً به طور غیرطبیعی و در اشتباهی محض سر می‌کنند؛ مانند حیوانات در باغ وحش از مردان جدا زندگی می‌کنند و هیچ یک از آنها، آن‌طور که باید از سعادت حقیقی و از مزایای اصلی جنس خود بهره مند نیستند.
فالاچی عقیده دارد در جهان امروز، همه‌ی زنان کم و بیش راه غلطی را پیش گرفته‌اند که به جز رنج و عذاب، پایانی ندارد؛ آن هم به دلیل برداشت غلطی از دو کلمه که امروز بر سر زبان همه‌ی زنان جهان است، یعنی استقلال و پیشرفت...»
او در چند خط پایانی کتاب خود اینطور نوشته است:
«پس از گردش در دور دنیا به همان نقطه‌ی آغاز برگشته بودم. در این گردش، به جز چرخیدنِ یکنواخت و یکسانِ همه‌ی زنان دورِ یک محور رنج و بدبختی احمقانه، چیز جالبی ندیدم و به این نتیجه رسیدم که هیچ کس آن‌طور که باید راه درست خوشبختی را تشخیص نداده است.»
خواندن کتاب جنس ضعیف را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی به ویژه مطالعات زنان.معرفی نویسنده
اوریانا فالاچی
ایتالیایی | تولد ۱۹۲۹ - درگذشت ۲۰۰۶
اوریانا فالاچی، نویسنده، روزنامه‌نگار و مصاحبه‌گر سیاسی برجسته اهل ایتالیا بود که به دلیل فعالیت‌های گسترده‌ای که در زمینه‌های مختلف انجام داد، مشهور و شناخته می‌شود. دامنه فعالیت‌های او بسیار گسترده بود و از فعالیت به عنوان یک چریک ضد فاشیست در دوران جنگ جهانی دوم تا مصاحبه با رهبران سیاسی جهان و همچنین نوشتن کتاب‌های مختلف و قلم زدن در نشریات مشهور و معتبر و تبدیل شدن به یک خبرنگار بین‌المللی را در بر می‌گیرد.
اوریانا فالاچی در طول زندگی خود آثار بسیاری آفرید. برخی از کتاب‌های او قالب داستانی داشتند، برخی دربردارنده مشاهدات دقیق او بودند و بیش از آنکه داستان باشند، گزارشی دقیق و درست ارائه می‌کردند. یکی از مهم‌ترین آثار او هم مصاحبه با تاریخ است. این کتاب دربردارنده مجموعه مصاحبه‌هایی است که او در طول عمر خود با سران سیاسی کشورها انجام داد. این اثر در سال ۱۹۷۶ منتشر شد و حاصل سال‌ها فعالیت حرفه‌ای او در زمینه روزنامه‌نگاری و مصاحبه‌گری سیاسی بود.
زندگی، جنگ و دیگر هیچ، یکی از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آثار اوریانا فالاچی است که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. این اثر بعد از سفر او به ویتنام و مکزیک نوشته شد و گزارشی از سفر او است. او در این کتاب در تلاش است تا به سوال خواهر کوچکترش که پرسیده بود زندگی چیست؟ پاسخ دهد. این کتاب جایزه بانکارلا را در سال ۱۹۷۰ برای او به ارمغان آورد.
نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، اثر مشهور دیگری از فالاچی است که در آن می‌توان تمام احساسات یک زن را دید. جنس ضعیف؛ گزارشی از وضعیت زنان جهان، کتابی بود که فالاچی بعد از سفر به پاکستان، هند، مالزی، ژاپن و آمریکا نوشت و در آن درباره وضعیت زنان در این کشورها توضیح داد. پنه لوپه به جنگ می‌رود هم از آن دست کتاب‌هایی است که بیشتر قالب داستانی دارند. این کتاب در سال ۱۹۶۲ منتشر شد.
اوریانا فالاچی در طول سال‌های فعالیتش برنده جوایزی مانند مدال طلای تلاش فرهنگی برلوسکونی، جایزه آمبرگنو درو، معتبرترین جایزه میلان، جایزه آنی تیلور مرکز مطالعات فرهنگ عامه نیویورک شد. او همچنین یکبار برای دریافت جایزه نوبل نامزد شد.
