مکث کن، نفس بکش، اگر باید گریه کنی اینکارو بکن ، ولی هیچ وقت نا امید نشو و به راهت ادامه بده
ح ر ف د ل م ن
- شروع کننده موضوع ni_rosa_ce
- تاریخ شروع
میگن زندگی همیشه سخت‌ترین جنگ‌هاش رو
تقدیمِ قوی‌ترین سربازهاش میکنه
ولی من دلم نمی‌خواست
یک سرباز قوی باشم!
دلم می‌خواست
یک گل‌فروشِ عاشق باشم
سر کوچه‌ای که تو
توش زندگی می‌کنی...
تقدیمِ قوی‌ترین سربازهاش میکنه
ولی من دلم نمی‌خواست
یک سرباز قوی باشم!
دلم می‌خواست
یک گل‌فروشِ عاشق باشم
سر کوچه‌ای که تو
توش زندگی می‌کنی...
گاهی شدیدا دلم میخواد اون آدمی باشم که همه رو ناراحت میکنه و بخاطر همین همه مراقبن که یه وقت بهش برنخوره و ناراحت نشه.
ولی متاسفانه اون آدمی هستم که همه فکر میکنن که اوضاع رو درک میکنه و از چیزی دلگیر و ناراحت نمیشه و پس نیازی به مراقبت نداره.
ولی متاسفانه اون آدمی هستم که همه فکر میکنن که اوضاع رو درک میکنه و از چیزی دلگیر و ناراحت نمیشه و پس نیازی به مراقبت نداره.
کاش هربار که از خودم نااُمید، خسته و آزرده می‌شم، هربار که جوری تو غم فرو می‌رم که هر دفعه بعدش میمونم چطوری زنده ازش بیرون اومدم، یک چیزی برای تکیه دادن، ادامه دادن و مطمئن شدن از اینکه واقعا روزهای بهتری تو راهه می‌داشتم. از تنها بودن در برابر این حـجم از احساسات بـد زیادی خسته‌ام...
«اگر کشوری داشتم،
خنده "مادرم" را
سرود ملی‌اش میکردم.»
خنده "مادرم" را
سرود ملی‌اش میکردم.»
یه توصیه
وقتی رابطه‌تون با کسی تموم میشه کامل تمومش کنید، از همه جا طرف رو ریمو کنید، نذارید جلوی چشم‌تون باشه، نه به عنوان دوست، نه رفیق، نه حتی به عنوان یک فالوور.
آدم‌ها توی ضعیف‌ترین حالت‌شون به آدم‌های قبلی زندگی‌شون پناه می‌برن و با این سوءتفاهم که ممکنه باهاش حالم خوب بشه اشتباهات بدی میکنن.
پ.ن: این توصیه خوبیه، مخصوصا وقتایی که پر از حرفی و اون آدم کسی بود که بهش همه حرفهات میگفتی بدون سانسور....
وقتی رابطه‌تون با کسی تموم میشه کامل تمومش کنید، از همه جا طرف رو ریمو کنید، نذارید جلوی چشم‌تون باشه، نه به عنوان دوست، نه رفیق، نه حتی به عنوان یک فالوور.
آدم‌ها توی ضعیف‌ترین حالت‌شون به آدم‌های قبلی زندگی‌شون پناه می‌برن و با این سوءتفاهم که ممکنه باهاش حالم خوب بشه اشتباهات بدی میکنن.
پ.ن: این توصیه خوبیه، مخصوصا وقتایی که پر از حرفی و اون آدم کسی بود که بهش همه حرفهات میگفتی بدون سانسور....
به نظرم همه آدم ها ی بار باید تا تهش برن؛
تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن
برن و تا جون دارن براش بجنگن!
اونقدر که خسته و زخمی برگردن
مهم نیست که ته ش برنده شن یا بازنده
مهم اینه که تهشو دیدن.
کسی که تهشو دیده دیگه از هیچی نمیترسه.
مدیون دلش نیست که شاید میشد.
تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن
برن و تا جون دارن براش بجنگن!
اونقدر که خسته و زخمی برگردن
مهم نیست که ته ش برنده شن یا بازنده
مهم اینه که تهشو دیدن.
کسی که تهشو دیده دیگه از هیچی نمیترسه.
مدیون دلش نیست که شاید میشد.
در دلم نیست به جز عهدِ تو پیمانِ کسی
#فیاض_لاهیجی
#فیاض_لاهیجی
"شب‌گرد" نامِ دیگرِ من است...
شب‌ها آنقدر دور عکس‌هایت می‌گردم
تا بالاخره یک جایی
حوالیِ تو خوابم می‌برد...
#زهرا_سرکارراه
شب‌ها آنقدر دور عکس‌هایت می‌گردم
تا بالاخره یک جایی
حوالیِ تو خوابم می‌برد...
#زهرا_سرکارراه
وقتی حرف از ارتباط احساسی میشد، مادرم همیشه میگفت اگر ازش خوشم نیاد، نمی‌ذارم ادامه بدید. این جمله همیشه دهه بیست سالگیم بهم میگفت. یادم دهه بیستم اکثرا تو زندگیم صریحا دخالت داشتن، هیچ وقت اجازه نداشتم خودم تصمیم بگیرم حتی دانشگاه رفتنم هم همونی شد که اونها میخواستن.
دهه بیستم بیشتر مجبور بودم بجنگم، با کلی آدم که نمی‌خواستن بپذیرند که من میتونم خودم انتخاب کنم. همیشه سایه یکیشون بود و هر روز از اینکه مبادا مسیر اشتباه باشه وحشت زده میشدم سر همین عملا بیست سالگیم با روش همونها زندگی کردم. هیچ وقت کاری نکردم که مخالف با خواستشون باشه فقط همین نوشتن تنها مقاومتی که جراتش کردم.
از وقتی وارد دهه سی زندگیم شدم، دیگه دخالت‌ها کم شد، اجازه میدن خودم زندگی کنم. حتی در مورد روابط احساسی هم دخالت نمی‌کنند. هر چند این آزادی بیشتر میپسندم،اما میخواستم این آزادی مال دهه بیستم بود.
الان حتی به روابط احساسی زیاد علاقه ندارم چون روش بازی تغییر کرده، منم که روش بازی جدید زیاد بلد نیستم. برای همین ترجیح میدم با کسی وارد ارتباط بشم که دنبال بازی نیست، دنبال زندگی هستش. هر چند در دهه بیست زندگیم عملا پر از اشتباه شناختی نسبت به رابطه احساسی بودم. هر چند الان تغییر کردم. این تغییر اون اضطرابی که همیشه درونم بود کم کرد و بهم آرامش داد.
دهه بیستم بیشتر مجبور بودم بجنگم، با کلی آدم که نمی‌خواستن بپذیرند که من میتونم خودم انتخاب کنم. همیشه سایه یکیشون بود و هر روز از اینکه مبادا مسیر اشتباه باشه وحشت زده میشدم سر همین عملا بیست سالگیم با روش همونها زندگی کردم. هیچ وقت کاری نکردم که مخالف با خواستشون باشه فقط همین نوشتن تنها مقاومتی که جراتش کردم.
از وقتی وارد دهه سی زندگیم شدم، دیگه دخالت‌ها کم شد، اجازه میدن خودم زندگی کنم. حتی در مورد روابط احساسی هم دخالت نمی‌کنند. هر چند این آزادی بیشتر میپسندم،اما میخواستم این آزادی مال دهه بیستم بود.
الان حتی به روابط احساسی زیاد علاقه ندارم چون روش بازی تغییر کرده، منم که روش بازی جدید زیاد بلد نیستم. برای همین ترجیح میدم با کسی وارد ارتباط بشم که دنبال بازی نیست، دنبال زندگی هستش. هر چند در دهه بیست زندگیم عملا پر از اشتباه شناختی نسبت به رابطه احساسی بودم. هر چند الان تغییر کردم. این تغییر اون اضطرابی که همیشه درونم بود کم کرد و بهم آرامش داد.