vahid_jam
عضو جدید
تحلیلگرانی که بر اوضاع ایران نظارت می کنند، عقیده دارند که به رغم وقفه ای که در اقدامات اعتراض آمیز به وجود آمده و بدون در نظر گرفتن اینکه ممکن است بین رهبران مخالف و رژیم توافق هایی صورت گرفته باشد، جنبش های اپوزیسیون سیاسی هنوز فعال می باشند.
ناصر حسین، که یک تحلیلگر سیاسی است، به الشرفه گفت: «در نظر کسانی که از خارج اوضاع ایران را زیر نظر دارند این دوره آرامش که جمهوری اسلامی در دو ماه گذشته، پس از جنبش های اعتراض آمیز که از 10 ژوئن سال گذشته شاهد آن بوده است، نشانه این است که جنبش مخالفان به ویژه بعد از اظهارات مهدی کروبی رهبر اپوزیسیون که مشروعیت ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد را تایید نمود، فرو نشسته است.»
حسین گفت: «با این وجود اوضاع با مسائلی که مشاهده می شود، آرام نیست. ما می توانیم به تاریخ انقلاب که باعث سرنگونی رژیم شاه شد و اسلام گرایان را به قدرت رساند، نگاه کنیم.»
وی افزود: «حتی اگر بین دو جناح یعنی جناح افراط گرایان که به رهبری علی خامنه ای که قدرت را در دست دارند و اصلاح گرایان و اپوزیسیون به رهبری محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین، و نامزد ریاست جمهوری میر حسین موسوی، توافقی صورت گرفته باشد، تا زمانی که به عوامل اصلی که باعث ایجاد این جنبش مخالف شد پرداخته نشود، لزوما مخالفت پایان نیافته است. این عوامل به حوزه های اقتصاد، سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی ایران مربوط می شوند.»
حسین گفت که این مسائل «دارای ریشه عمیق می باشند و نمی توان با نادیدن گرفتن عوامل ریشه ای که باعث بروز این مشکلات شد، به مسائل به صورت سطحی رسیدگی کرد. این کار آتش زیر خاکستر خواهد شد و هنگامی که شرایط مهیا باشد، شعله ور خواهد گردید.»
الی هیدموس، یکی از روزنامه نگارانی که بر امور ایران نظارت می کنند، به الشرفه گفت: «جنبش مخالف در ایران به رغم این حقیقت که آهنگ حرکت آن در خیابان ها به خاطر عوامل امنیتی مانند سپاه پاسداران و نیروهای شبه نظامی بسیج و پلیس که فشار سنگینی بر آنان وارد می کنند، متوقف شده است، هنوز فعال می باشد.»
طبق گفته هیدموس: «اپوزیسیون ایران در حال حاضر دارای رهبر مشخصی نیست. رهبران مخالفان مانند میر حسین موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی وجود دارند و اطلاح طلبانی هستند که سیستم را ترک کرده اند. اما همه مکرراً گفته اند که نمی خواهند رژیم را سرنگون کنند و همه در مورد اصل ولایت فقیه و سیستم جمهوری اسلامی با یکدیگر اتفاق نظر دارند. آنان درخواست اصلاحاتی مانند پایان دادن به نظارت شورای نگهبان بر روند انتخابات و تضمین آزادی مطبوعات را دارند.»
هیدموس گفت: «از سوی دیگر، بخش مهمی از اپوزیسیون هم وجود دارد که این سیستم را نمی خواهد. این را از شعارهایی که یک جمهوری غیر مذهبی می خواهند و حتی از مخالفت آنان با اصل ولایت فقیه می توان متوجه شد. بیم این می رود که روزی آنان رهبری مردم را بر عهده گیرند و یک جنگ خونین مردمی به راه افتد.»
هیدموس اضافه کرد که اپوزیسیون در مجلس، با وجود 200 نماینده از جناح محافظه کار و 65 نماینده اصلاح طلب، در اقلیت به سر می برد. جنبش اصلاح طلبان از زمان محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین، در مجلس حضور داشته است، اما نتوانسته تا موفقیتی کسب کند. به رغم حمایت مردمی که خاتمی از آن برخوردار بود، وی نتوانست در مقابل سیستم ایستادگی کند.
هیدموس گفت: «این حقیقت دارد که ایرانی ها دموکراسی، نهادگرایی، و چرخش قدرت دارند، اما از سوی دیگر آنان دارای نهادهایی مانند شورای نگهبان قانون اساسی، شورای تشخیص مصلحت نظام، ولایت فقیه و رهبر انقلاب و سپاه پاسداران هستند که به آنان اجازه تحقق بخشیدن به چیزی را نمی دهند.»
در مورد مداخله در دسترسی به اینترنت، هیدموس گفت: «این کار یقینا انجام می شود، حتی در کشورهای دموکراتیک، دولت بر رسانه های ارتباطی نظارت می کند، حالا کشورهای که رژیمی مانند رژیم ایران در حکومت می کند چه وضعیتی خواهند داشت؟»
«این نهادها نه تنها بر اینترنت نظارت می کنند؛ بلکه پست های الکترونیکی و تلفن های همراه را هم تحت نظر دارند و ارتباطات را مسدود کرده و از کار می اندازند. این مسئله را سردار احمدی مقدم رئیس پلیس تایید کرده است. پلیس حتی واحد خاصی را برای نظارت بر فعالیت سیستم های پخش برنامه های ماهواره ای ایجاد کرده است که هدف اصلی آنها تعقیب اصلاح طلبان است.»
هیدموس اضافه کرد: «در حال حاضر، این به عنوان مؤثرترین سلاح مؤثر بر علیه اپوزیسیون است؛ چون کار مردم برای برقرار ارتباط از طریق اینترنت و ایمیل و تلفن های همراه را با مشکل رو به رو می کند. در ضمن آنان جلوی پخش رسانه های خارجی را هم به بهانه اینکه آنان برای سازمان های اطلاعاتی خارجی کار می کنند، گرفته اند.»
ناصر حسین، که یک تحلیلگر سیاسی است، به الشرفه گفت: «در نظر کسانی که از خارج اوضاع ایران را زیر نظر دارند این دوره آرامش که جمهوری اسلامی در دو ماه گذشته، پس از جنبش های اعتراض آمیز که از 10 ژوئن سال گذشته شاهد آن بوده است، نشانه این است که جنبش مخالفان به ویژه بعد از اظهارات مهدی کروبی رهبر اپوزیسیون که مشروعیت ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد را تایید نمود، فرو نشسته است.»
حسین گفت: «با این وجود اوضاع با مسائلی که مشاهده می شود، آرام نیست. ما می توانیم به تاریخ انقلاب که باعث سرنگونی رژیم شاه شد و اسلام گرایان را به قدرت رساند، نگاه کنیم.»
وی افزود: «حتی اگر بین دو جناح یعنی جناح افراط گرایان که به رهبری علی خامنه ای که قدرت را در دست دارند و اصلاح گرایان و اپوزیسیون به رهبری محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین، و نامزد ریاست جمهوری میر حسین موسوی، توافقی صورت گرفته باشد، تا زمانی که به عوامل اصلی که باعث ایجاد این جنبش مخالف شد پرداخته نشود، لزوما مخالفت پایان نیافته است. این عوامل به حوزه های اقتصاد، سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی ایران مربوط می شوند.»
حسین گفت که این مسائل «دارای ریشه عمیق می باشند و نمی توان با نادیدن گرفتن عوامل ریشه ای که باعث بروز این مشکلات شد، به مسائل به صورت سطحی رسیدگی کرد. این کار آتش زیر خاکستر خواهد شد و هنگامی که شرایط مهیا باشد، شعله ور خواهد گردید.»
الی هیدموس، یکی از روزنامه نگارانی که بر امور ایران نظارت می کنند، به الشرفه گفت: «جنبش مخالف در ایران به رغم این حقیقت که آهنگ حرکت آن در خیابان ها به خاطر عوامل امنیتی مانند سپاه پاسداران و نیروهای شبه نظامی بسیج و پلیس که فشار سنگینی بر آنان وارد می کنند، متوقف شده است، هنوز فعال می باشد.»
طبق گفته هیدموس: «اپوزیسیون ایران در حال حاضر دارای رهبر مشخصی نیست. رهبران مخالفان مانند میر حسین موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی وجود دارند و اطلاح طلبانی هستند که سیستم را ترک کرده اند. اما همه مکرراً گفته اند که نمی خواهند رژیم را سرنگون کنند و همه در مورد اصل ولایت فقیه و سیستم جمهوری اسلامی با یکدیگر اتفاق نظر دارند. آنان درخواست اصلاحاتی مانند پایان دادن به نظارت شورای نگهبان بر روند انتخابات و تضمین آزادی مطبوعات را دارند.»
هیدموس گفت: «از سوی دیگر، بخش مهمی از اپوزیسیون هم وجود دارد که این سیستم را نمی خواهد. این را از شعارهایی که یک جمهوری غیر مذهبی می خواهند و حتی از مخالفت آنان با اصل ولایت فقیه می توان متوجه شد. بیم این می رود که روزی آنان رهبری مردم را بر عهده گیرند و یک جنگ خونین مردمی به راه افتد.»
هیدموس اضافه کرد که اپوزیسیون در مجلس، با وجود 200 نماینده از جناح محافظه کار و 65 نماینده اصلاح طلب، در اقلیت به سر می برد. جنبش اصلاح طلبان از زمان محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین، در مجلس حضور داشته است، اما نتوانسته تا موفقیتی کسب کند. به رغم حمایت مردمی که خاتمی از آن برخوردار بود، وی نتوانست در مقابل سیستم ایستادگی کند.
هیدموس گفت: «این حقیقت دارد که ایرانی ها دموکراسی، نهادگرایی، و چرخش قدرت دارند، اما از سوی دیگر آنان دارای نهادهایی مانند شورای نگهبان قانون اساسی، شورای تشخیص مصلحت نظام، ولایت فقیه و رهبر انقلاب و سپاه پاسداران هستند که به آنان اجازه تحقق بخشیدن به چیزی را نمی دهند.»
در مورد مداخله در دسترسی به اینترنت، هیدموس گفت: «این کار یقینا انجام می شود، حتی در کشورهای دموکراتیک، دولت بر رسانه های ارتباطی نظارت می کند، حالا کشورهای که رژیمی مانند رژیم ایران در حکومت می کند چه وضعیتی خواهند داشت؟»
«این نهادها نه تنها بر اینترنت نظارت می کنند؛ بلکه پست های الکترونیکی و تلفن های همراه را هم تحت نظر دارند و ارتباطات را مسدود کرده و از کار می اندازند. این مسئله را سردار احمدی مقدم رئیس پلیس تایید کرده است. پلیس حتی واحد خاصی را برای نظارت بر فعالیت سیستم های پخش برنامه های ماهواره ای ایجاد کرده است که هدف اصلی آنها تعقیب اصلاح طلبان است.»
هیدموس اضافه کرد: «در حال حاضر، این به عنوان مؤثرترین سلاح مؤثر بر علیه اپوزیسیون است؛ چون کار مردم برای برقرار ارتباط از طریق اینترنت و ایمیل و تلفن های همراه را با مشکل رو به رو می کند. در ضمن آنان جلوی پخش رسانه های خارجی را هم به بهانه اینکه آنان برای سازمان های اطلاعاتی خارجی کار می کنند، گرفته اند.»