ali199_1991
کاربر بیش فعال
گزارش مقدماتی نتایج سرشماری پاییز سال گذشته نشان می‌دهد که در فاصله پنج سال، ۴ میلیون و ۷۷۴ هزار و ۶۰۱ نفر به جمعیت ایران اضافه شده و جمعیت این کشور به مرز ۸۰ میلیون نفر رسیده است.
بنا بر این سرشماری که هر پنج سال یک بار انجام می‌شود، متوسط رشد جمعیت بین سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ در ایران ۱.۲۴ درصد اعلام شده که این رقم در شهرها ۱.۹۷ درصد و در روستاها ۰.۷۳ درصد بوده است. در سال ۱۳۹۰ میانگین رشد ۱.۲۹ درصد بوده و رشد جمعیت در مناطق شهری ۲.۱۴ درصد و در مناطق روستایی ۰.۶۷ درصد بود.
گزارش اولیه سرشماری نشان می دهد که جمعیت ایران به سمت میانسالی و پیری در حرکت است. چنانکه نزدیک به ۴۵ درصد جمعیت این کشور بین ۳۰ تا ۶۴ سال دارند. این در حالی است که در سال ۱۳۶۵ تقریبا ۲۵ درصد جمعیت در این گروه سنی قرار داشتند. در مقابل در سال ۱۳۶۵ بیشتر از ۴۵ درصد جمعیت کمتر از ۱۴ سال داشتند که اکنون این گروه سنی تنها ۲۴ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهد.
بیشتر از ۶ درصد جمعیت بالای ۶۰ سال دارند که این گروه سنی در سال ۱۳۶۵ تنها سه درصد جمعیت را تشکیل می‌داد.
[h=2]کوچک شدن خانوارها[/h]تعداد خانوارهای ایران از بیشتر از ۲۱ میلیون و ۱۸۵ هزار خانوار در سال ۱۳۹۰ به بیشتر از ۲۴ میلیون ۱۹۶ هزار خانوار در سال گذشته رسیده است. تعداد خانوارهای شهری بر اساس سرشماری پائیز سال گذشته ۱۸ میلیون و ۱۲۵ هزار و خانوارهای روستایی شش میلیون و ۷۰ هزار بوده است.
آخرین سرشماری پیش از انقلاب در سال ۱۳۵۵ انجام شد و در آن سال تعداد خانوارهای ایرانی بیشتر از شش میلیون و ۷۱۱ هزار خانوار بود که در چند دهه گذشته این رقم بیش از سه و نیم برابر شده است.
مقایسه آمارها نشان می‌دهد میانگین افراد در یک خانوار (بعد خانوار) در سطح کشور از ۳.۵ نفر به ۳.۳ نفر کاهش پیدا کرده است. نکته جالب این است که بعد خانوار در مناطق شهری و روستایی به هم نزدیک شده است به گونه‌ای که در خانوارهای شهری میانگین بعد خانوار ۳.۴ و در شهرها ۳.۳ بوده است.
میانگین خانوارها در سال ۱۳۵۵ در کل کشور ۵ نفر بود. البته در آن زمان تعداد خانوارهای روستایی بیشتر از خانوارهای شهری بود و سه میلیون و ۴۴۶ هزار خانوار در روستاها و سه میلیون و ۲۶۵ هزار خانوار در شهرها زندگی می‌کردند.
با افزایش تعداد خانوارهای ایرانی، گزارش تازه سرشماری نشان می‌دهد که از تعداد خانوارهایی که مالک واحد مسکونی هستند، کم شده است.
بنا بر این گزارش، در حالی که در سال ۱۳۸۵ نزدیک به ۶۸ درصد خانوارهای ایرانی صاحب واحد مسکونی ملکی بودند در سال ۱۳۹۵ این رقم به کمی بالاتر از ۶۰ درصد رسیده و در مقابل بر تعداد مستاجران اضافه شده است.
نتایج اولیه سرشماری نشان می‌دهد که کل واحدهای مسکونی بیشتر از ۲۲ میلیون و ۸۲۵ هزار بوده است که در مقایسه با پنج سال پیش دو میلیون و ۸۷۰ هزار واحد مسکونی به تعداد واحدهای مسکونی در ایران اضافه شده است.
[h=2]کاهش رشد جمعیت[/h]آمار نشان می‌دهد که رشد جمعیت در ایران در سالهای اخیر همواره در حال کاهش بوده است چنانکه دررشد جمعیت در پنج سال گذشته ۱.۲۴ درصد بوده است در حالی که در رقم در در سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ حدود ۱.۲۹ بوده است. رشد جمعیت در دهه ۶۰ خورشیدی به بیشتر از ۴ درصد رسیده بود.
بنا بر این سرشماری که هر پنج سال یک بار انجام می‌شود، متوسط رشد جمعیت بین سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ در ایران ۱.۲۴ درصد اعلام شده که این رقم در شهرها ۱.۹۷ درصد و در روستاها ۰.۷۳ درصد بوده است. در سال ۱۳۹۰ میانگین رشد ۱.۲۹ درصد بوده و رشد جمعیت در مناطق شهری ۲.۱۴ درصد و در مناطق روستایی ۰.۶۷ درصد بود.
گزارش اولیه سرشماری نشان می دهد که جمعیت ایران به سمت میانسالی و پیری در حرکت است. چنانکه نزدیک به ۴۵ درصد جمعیت این کشور بین ۳۰ تا ۶۴ سال دارند. این در حالی است که در سال ۱۳۶۵ تقریبا ۲۵ درصد جمعیت در این گروه سنی قرار داشتند. در مقابل در سال ۱۳۶۵ بیشتر از ۴۵ درصد جمعیت کمتر از ۱۴ سال داشتند که اکنون این گروه سنی تنها ۲۴ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهد.
بیشتر از ۶ درصد جمعیت بالای ۶۰ سال دارند که این گروه سنی در سال ۱۳۶۵ تنها سه درصد جمعیت را تشکیل می‌داد.
[h=2]کوچک شدن خانوارها[/h]تعداد خانوارهای ایران از بیشتر از ۲۱ میلیون و ۱۸۵ هزار خانوار در سال ۱۳۹۰ به بیشتر از ۲۴ میلیون ۱۹۶ هزار خانوار در سال گذشته رسیده است. تعداد خانوارهای شهری بر اساس سرشماری پائیز سال گذشته ۱۸ میلیون و ۱۲۵ هزار و خانوارهای روستایی شش میلیون و ۷۰ هزار بوده است.
آخرین سرشماری پیش از انقلاب در سال ۱۳۵۵ انجام شد و در آن سال تعداد خانوارهای ایرانی بیشتر از شش میلیون و ۷۱۱ هزار خانوار بود که در چند دهه گذشته این رقم بیش از سه و نیم برابر شده است.
مقایسه آمارها نشان می‌دهد میانگین افراد در یک خانوار (بعد خانوار) در سطح کشور از ۳.۵ نفر به ۳.۳ نفر کاهش پیدا کرده است. نکته جالب این است که بعد خانوار در مناطق شهری و روستایی به هم نزدیک شده است به گونه‌ای که در خانوارهای شهری میانگین بعد خانوار ۳.۴ و در شهرها ۳.۳ بوده است.
میانگین خانوارها در سال ۱۳۵۵ در کل کشور ۵ نفر بود. البته در آن زمان تعداد خانوارهای روستایی بیشتر از خانوارهای شهری بود و سه میلیون و ۴۴۶ هزار خانوار در روستاها و سه میلیون و ۲۶۵ هزار خانوار در شهرها زندگی می‌کردند.
با افزایش تعداد خانوارهای ایرانی، گزارش تازه سرشماری نشان می‌دهد که از تعداد خانوارهایی که مالک واحد مسکونی هستند، کم شده است.
بنا بر این گزارش، در حالی که در سال ۱۳۸۵ نزدیک به ۶۸ درصد خانوارهای ایرانی صاحب واحد مسکونی ملکی بودند در سال ۱۳۹۵ این رقم به کمی بالاتر از ۶۰ درصد رسیده و در مقابل بر تعداد مستاجران اضافه شده است.
نتایج اولیه سرشماری نشان می‌دهد که کل واحدهای مسکونی بیشتر از ۲۲ میلیون و ۸۲۵ هزار بوده است که در مقایسه با پنج سال پیش دو میلیون و ۸۷۰ هزار واحد مسکونی به تعداد واحدهای مسکونی در ایران اضافه شده است.
[h=2]کاهش رشد جمعیت[/h]آمار نشان می‌دهد که رشد جمعیت در ایران در سالهای اخیر همواره در حال کاهش بوده است چنانکه دررشد جمعیت در پنج سال گذشته ۱.۲۴ درصد بوده است در حالی که در رقم در در سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ حدود ۱.۲۹ بوده است. رشد جمعیت در دهه ۶۰ خورشیدی به بیشتر از ۴ درصد رسیده بود.
