چرا بعضی آدما وقی زیارتی که مدتها آرزوشو داشتن نصیبشون میشه، حال زیارت ندارن؟ چرا بغضشون عین سنگ تو گلوشون میمونه و نمیتونن باهاش حرف بزنن و بعدش همش افسوس میخورن؟ چرا کپ میکنن؟ کسی میدونه؟!